Det er berre slik det er
Bruce Hornsby held koken.
Bruce Hornby & The Noisemakers legg ut på turné i USA i samband med plateutgjevinga 12. april.
Foto: Jeff Fasano
Rock
Bruce Hornsby:
Absolute Zero
Thirty Tigers/Border
Fleire lesarar vil nok knyte éin einaste song til namnet Bruce Hornsby, og det er «The Way It Is», ein av hitane som sette spor på dei i desse dagar så nostalgiomsuste 1980-åra. Låten, som var utstyrt med Hornsbys elegante og virtuose poppianospel, slo fast korleis det så ofte stiller seg: «That’s just the way it is, some things will never change.»
Då skreiv vi 1986, og sjølv om du no nikkar og hugsar songen, veit du kanskje ikkje at Absolute Zero, den nye plata til Hornsby, faktisk er hans 21. Den 64 år gamle artisten, som denne gongen har fått med seg folk som Jack DeJohnette, Blake Mills, yMusic, The Staves, Brad Cook, Justin Vernon og Sean Carey (Bon Iver), er rastlaust på veg vidare i ein utruleg rikhaldig og variert karriere.
Filmmusikk for Spike Lee har han laga, bluegrass med Ricky Skaggs, og jammen om ikkje fyren har turnert i lange baner med The Grateful Dead. DeJohnette har han laga triojazz med, saman med bassist Christian McBride – albumet Camp Meeting kom i 2007. Jazzimpulsane kunne ein alt høyre på soloalbumet Hornsby gav ut i 1993, Harbor Lights, der mellom andre Pat Metheny og Branford Marsalis var med.
I likskap med ein artist som Elton John har Hornsby ein utsøkt teft for melodi, og han ornamenterer songane sine med små dryss av pianotonar, men som musikar og komponist har han eit større register og skriv meir interessante og komplekse tekstar, inspirert av litterære heltar som Don DeLillo, noko som også vel gir han mindre kommersiell gjennomslagskraft.
Ei musikalsk rastløyse gjer at Hornsby heile vegen er på veg på tvers av etablerte sjangrar, også på Absolute Zero, og særleg i ein song som den sprøe hybriden «Voyager One», som han sjølv treffande karakteriserer som ein miks mellom Steve Reich og Prince. Friske saker! Her og på fleire andre spor spelar sekstetten yMusic ei svært viktig rolle, med strengeinstrument, fløyte, klarinett og trompet i sprelsk utfalding. Sentral er også vakre «Cast-Off», der Vernon og Casey er med, som vanleg med sterkt avtrykk i lydproduksjonen.
Bruce Hornsby er ein skikkeleg stayer, og han legg ut på turné igjen med bandet The Noisemakers om eit par veker. Berre å la konsertlista rulle over skjermen er utmattande, frå Boston til Cincinnati og resten av det nordamerikanske kontinentet på kryss og tvers. Med dei nye songane har han skaffa seg fleire flotte innslag på set-listene sine, sjølv om publikum nok ikkje kjem til å klare seg utan «The Way It Is».
Øyvind Vågnes
Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Rock
Bruce Hornsby:
Absolute Zero
Thirty Tigers/Border
Fleire lesarar vil nok knyte éin einaste song til namnet Bruce Hornsby, og det er «The Way It Is», ein av hitane som sette spor på dei i desse dagar så nostalgiomsuste 1980-åra. Låten, som var utstyrt med Hornsbys elegante og virtuose poppianospel, slo fast korleis det så ofte stiller seg: «That’s just the way it is, some things will never change.»
Då skreiv vi 1986, og sjølv om du no nikkar og hugsar songen, veit du kanskje ikkje at Absolute Zero, den nye plata til Hornsby, faktisk er hans 21. Den 64 år gamle artisten, som denne gongen har fått med seg folk som Jack DeJohnette, Blake Mills, yMusic, The Staves, Brad Cook, Justin Vernon og Sean Carey (Bon Iver), er rastlaust på veg vidare i ein utruleg rikhaldig og variert karriere.
Filmmusikk for Spike Lee har han laga, bluegrass med Ricky Skaggs, og jammen om ikkje fyren har turnert i lange baner med The Grateful Dead. DeJohnette har han laga triojazz med, saman med bassist Christian McBride – albumet Camp Meeting kom i 2007. Jazzimpulsane kunne ein alt høyre på soloalbumet Hornsby gav ut i 1993, Harbor Lights, der mellom andre Pat Metheny og Branford Marsalis var med.
I likskap med ein artist som Elton John har Hornsby ein utsøkt teft for melodi, og han ornamenterer songane sine med små dryss av pianotonar, men som musikar og komponist har han eit større register og skriv meir interessante og komplekse tekstar, inspirert av litterære heltar som Don DeLillo, noko som også vel gir han mindre kommersiell gjennomslagskraft.
Ei musikalsk rastløyse gjer at Hornsby heile vegen er på veg på tvers av etablerte sjangrar, også på Absolute Zero, og særleg i ein song som den sprøe hybriden «Voyager One», som han sjølv treffande karakteriserer som ein miks mellom Steve Reich og Prince. Friske saker! Her og på fleire andre spor spelar sekstetten yMusic ei svært viktig rolle, med strengeinstrument, fløyte, klarinett og trompet i sprelsk utfalding. Sentral er også vakre «Cast-Off», der Vernon og Casey er med, som vanleg med sterkt avtrykk i lydproduksjonen.
Bruce Hornsby er ein skikkeleg stayer, og han legg ut på turné igjen med bandet The Noisemakers om eit par veker. Berre å la konsertlista rulle over skjermen er utmattande, frå Boston til Cincinnati og resten av det nordamerikanske kontinentet på kryss og tvers. Med dei nye songane har han skaffa seg fleire flotte innslag på set-listene sine, sjølv om publikum nok ikkje kjem til å klare seg utan «The Way It Is».
Øyvind Vågnes
Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Stoltenberg I-regjeringa på Slottsplassen. Dåverande statsminister Jens Stoltenberg og utanriksminister Thorbjørn Jagland står fremst.
Foto: Jarl Fr. Erichsen / NTB
Venstrepopulisme på norsk – en refleksjon
«Ved markedsrettingen og privatisering ga venstresiden delvis fra seg det som hadde vært dens kjennemerke, nemlig å mobilisere staten til fordel for folk flest.»
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.