Elektronisk musikk

Vilde Tuv:

Melting Songs

Poesy

På den spellemannominerte solodebuten D’ meg frå 2016 viste enkeltpersonorkesteret Vilde Tuv den sjeldsynte evna ho har til å veve saman ord og melodiar som rører ved hjartet. På andrealbumet Melting Songs, som kjem ut i dag, har ho lagt stemma til sides og tatt grep om blokkfløyta.

Audmjukt

Tuvs uttrykk er audmjukt og fritt for undertrykkjande perfeksjonisme. Mange av synthesizermelodiane er spelte med super-sag-lydar, ei bølgjeform ein ofte høyrer i euforisk dansemusikk. Lydane har ein intensitet og ei lett skeivstemming som passar – perfekt – til den menneskelege anden i fløytespelet, og sjølv utan ord kommuniserer musikken ei klar kjensle av heilskap og fellesskap.

Friske pust, luftige syntharpeggioar, songbollar og feltopptak frå uana landskap vispar synapsane saman til ein søt og lett medvitssubstans, og lyttaren blir til ein kommunikant under ein elektroorganisk altargang akkompagnert av andektig, altoppslukande ambient.

Unikt

Musikken er unik og læt ikkje heilt som noko anna, men stundom minnast eg Ray Lynchs silkemjuke new age-synthmusikk, Constance Dembys mikstur av klassisk-, tradisjons- og space-musikk, og den guamske hyperpop- og new-age-rapartisten Shamanes leikne lydlappverk.

Omslagsbiletet, ein collage der fossefall og røter er fletta saman, flora og fauna og kropp og skog og sjel blir eitt, hestar vassar i kvist og kvas, og nisseaktige skikkelsar kikar fram frå humusen, er ei treffande visualisering av Melting Songs: ei grenseoppløysande oppleving som gjer meg både god og salig.

Rasmus Hungnes 

Rasmus Hungnes er kunstnar, musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.