Kraft og raffinement
Domorganisten ved Stefansdomen i Wien presenterer sitt nye gigantorgel.
I Stefansdomen i Wien er eit av vår tids største orgelprosjekt fullført.
Foto: Sjur Haga Bringeland
Lytt til artikkelen:
CD
J.S. Bach, Elgar, Karg-Elert, Lefébure-Wély, Williams:
The New Organ
Konstantin Reymaier, orgel. Deutsche Grammophon 2020
Domorganist og prest ved Wiens domkyrkje St. Stephan, Konstantin Reymaier, legg ikkje skjul på kor vanskeleg akustikken i kyrkja er: Porøse sandsteinflater og rikt skulpturerte søyler «svelger» unna lyden, og fyllest ho med folk, blir etterklangen meir som i ei stove enn i ein katedral. I tillegg skuggar skogen av pilarar og bogar for lyden – ei orgelpipe som mest blæs deg over ende på orgelgalleriet bak i kyrkja, kling mjukt og fint lenger framme mot koret.
Eitt av dei største europeiske orgelprosjekta i vår tid var endeleg over i oktober, då det nye gigantorgelet i Wien blei vigsla. Resultatet er eit uvanleg allsidig instrument som skal duga innan dei fleste musikkstilar. Nettopp dette er det Reymaier freistar å syna med CD-en sin: at eit slikt orgel fungerer til alt frå kantatesatsar av Johann Sebastian Bach (1685–1750) til – hald deg fast – John Williams’ (fødd 1932) Star Wars-filmmusikk.
Vakker tyngd
Albumet opnar tradisjonelt med Bachs mest kjende orgelverk, Toccata og fuge i d-moll, BWV 565. Trillene og dei raske tonerekkjene i byrjinga av toccataen skjer som knivar gjennom kyrkjerommet, og timinga av pausane mellom dei melodiske motiva sit perfekt i høve til etterklangen i rommet. Det er ei vakker tyngd over fugen. Sjølv om dei jamne sekstendelsnotane i fugetemaet går som ein eviggangsmaskin, tøyer og bøyer Reymaier frasane såpass at me oppfattar skilnaden mellom det melodisk substansielle og det ornamentale garnityret. Tolkinga overtyder, altså, sjølv om eg føretrekkjer denne musikken spelt på eit ekte barokkorgel.
Star Wars
Kantatesatsane, som Reymaier sjølv har skrive om frå orkester og kor til orgelmanual og -pedal, får fram dei symfoniske kvalitetane til Stefansdomen-orgelet. Spesielt godt likar eg Edward Elgars (1857–1934) britisk-pompøse Orgelsonate i G-dur, op. 28, då særleg den underleg dulde andresatsen «Allegretto», som etter stemninga å døma kunne vore frå ein ubåtfilm.
Kva så med Star Wars, eit filmepos domorganisten dristar seg til å samanlikna med Wagners operatetralogi Nibelungenringen? Sjølv om dette ikkje er musikk eg har noko særleg forhold til, utvidar Reymaiers kraftfulle og raffinerte framføring førestillinga mi av korleis eit orgel kan klinga.
Sjur Haga Bringeland
Sjur Haga Bringeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Lytt til artikkelen:
CD
J.S. Bach, Elgar, Karg-Elert, Lefébure-Wély, Williams:
The New Organ
Konstantin Reymaier, orgel. Deutsche Grammophon 2020
Domorganist og prest ved Wiens domkyrkje St. Stephan, Konstantin Reymaier, legg ikkje skjul på kor vanskeleg akustikken i kyrkja er: Porøse sandsteinflater og rikt skulpturerte søyler «svelger» unna lyden, og fyllest ho med folk, blir etterklangen meir som i ei stove enn i ein katedral. I tillegg skuggar skogen av pilarar og bogar for lyden – ei orgelpipe som mest blæs deg over ende på orgelgalleriet bak i kyrkja, kling mjukt og fint lenger framme mot koret.
Eitt av dei største europeiske orgelprosjekta i vår tid var endeleg over i oktober, då det nye gigantorgelet i Wien blei vigsla. Resultatet er eit uvanleg allsidig instrument som skal duga innan dei fleste musikkstilar. Nettopp dette er det Reymaier freistar å syna med CD-en sin: at eit slikt orgel fungerer til alt frå kantatesatsar av Johann Sebastian Bach (1685–1750) til – hald deg fast – John Williams’ (fødd 1932) Star Wars-filmmusikk.
Vakker tyngd
Albumet opnar tradisjonelt med Bachs mest kjende orgelverk, Toccata og fuge i d-moll, BWV 565. Trillene og dei raske tonerekkjene i byrjinga av toccataen skjer som knivar gjennom kyrkjerommet, og timinga av pausane mellom dei melodiske motiva sit perfekt i høve til etterklangen i rommet. Det er ei vakker tyngd over fugen. Sjølv om dei jamne sekstendelsnotane i fugetemaet går som ein eviggangsmaskin, tøyer og bøyer Reymaier frasane såpass at me oppfattar skilnaden mellom det melodisk substansielle og det ornamentale garnityret. Tolkinga overtyder, altså, sjølv om eg føretrekkjer denne musikken spelt på eit ekte barokkorgel.
Star Wars
Kantatesatsane, som Reymaier sjølv har skrive om frå orkester og kor til orgelmanual og -pedal, får fram dei symfoniske kvalitetane til Stefansdomen-orgelet. Spesielt godt likar eg Edward Elgars (1857–1934) britisk-pompøse Orgelsonate i G-dur, op. 28, då særleg den underleg dulde andresatsen «Allegretto», som etter stemninga å døma kunne vore frå ein ubåtfilm.
Kva så med Star Wars, eit filmepos domorganisten dristar seg til å samanlikna med Wagners operatetralogi Nibelungenringen? Sjølv om dette ikkje er musikk eg har noko særleg forhold til, utvidar Reymaiers kraftfulle og raffinerte framføring førestillinga mi av korleis eit orgel kan klinga.
Sjur Haga Bringeland
Sjur Haga Bringeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.
Foto: Sebastian Dalseide
Beckett-klassikar av godt merke
Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.
Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.
Foto: Merete Haseth
Våren over mannalivet
Ingrid Storholmen gjer tørre helsedata om til levande liv i Bloddråpetall.
Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».
Foto: Another World Entertainment
Djevelen i detaljane
By mot land er eit sentralt tema i endå ein framifrå film av Ryusuke Hamaguchi.
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.
Foto: Dagfinn Nordbø
Finaste finnbiffen
«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.