Elektronika

Joni Void:

Mise en Abyme

Constellation Records

«To fall in the void as I fell: none of you knows what that means.» Slik startar Ivo Calvinos The Form of Space, ei beskriving av ei retningslaus ikkje-reise gjennom det totalt referanselause tomrommet, og det er det svimlande gapet som står på dagsordenen her òg: Den Montreal-baserte fransk-britiske artisten Jean Cousin var tidlegare kjend under artistnamnet johnny_ripper, men skifta til det meir kjønnsnøytrale og mindre seriemordaraktige Joni Void i høve albumet Selfless frå 2017. No er oppfølgjaren ute, og det er ein voiden affære.

Voident, eit nyord lansert av norrønfilolog Eirik Storesund, vert brukt til å skildre opplevinga av biletteknikken Mise en Abyme – det å plassere eitt eller fleire bilete av det store biletet inn i sjølve biletet på sjølvrefererande, gjerne svimlande vis, slik som på dei gamle Salte Bjørner-dropseskene eller omslaget på denne plata. Her ser vi hovudet til artisten representert inni hovudet til artisten og så vidare.

Medan Mise en Abyme i stor grad nettopp er ein ekskursjon inn i Joni Voids indre, er det òg plass til andre stemmer i desse svært habilt samansette lydkollasjane. (Mykje av det vi høyrer her, er saksa frå filmar, telefonsvararmeldingar og andre eksterne kjelder.) Ved sida av ei rekke framifrå kvinnelege gjestevokalistar har han med seg ein poesilesande stemmerobot som på maskinelt, umusikalsk vis framfører eit dikt der konklusjonen er at Jean alltid har vore og alltid kjem til å vere depresjonen sin. Det er svært sørgjeleg og hysterisk morosamt, og det er lite anna å gjere enn å stire inn i det gapande tomrommet og gapskratte.

Rasmus Hungnes

Rasmus Hungnes er musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.