Atmosfærisk balansekunst
Mange element hindrar at det tippar over.
MUSIKK OG POESI
Ellen Bødtker:
Jeg ser
Ellen Bødtkter: harpe; Arve Henriksen: trompet; Erik Honoré: synth og elektronikk; Eirik Raude: slagverk; Bjørn Floberg: stemmeEiga utgjeving
Ellen Bødtker er ein klassisk skolert harpist som òg er kjend for å nytta orkesterharpa i nye konstellasjonar, frå samspel med Sølvguttene til samtidsmusikk. Den førre plata hennar var eit samarbeid med Jan Erik Vold, og også denne gongen står lyrikken sentralt, men her med tekstar av Sigbjørn Obstfelder, framført av skodespelaren Bjørn Floberg.
Ambisiøst
Føremålet med prosjektet er ein smule ambisiøst når Bødtker i tekstheftet skriv at ho «tok med meg harpen ut i universet på jakt etter planetenes klanger». Også klangleg balanserer prosjektet på grensa mot det pompøse, med Obstfelders undrande ord kledde i «atmosfæriske» elektroniske lydteppe. Dessutan er harpa i seg sjølv eit instrument som – med sin mjuke klang og visuelle tradisjon knytt til englebilete og julekort – har særlege utfordringar når ein skal skape ny musikk.
Spanande detaljar
Men her er det er mange element som hindrar at det tippar over: Medmusikarane er av dei beste som finst i det musikalske grenselandet mellom det lyrisk svevande og det eksperimentelle. Ikkje minst er Bødtkers komposisjonar og harpespel spekka med spanande detaljar, som alternative speleteknikkar og elektronisk manipulering.
Når ein har lagt fordommane til side, ser ein gradvis at dette ein produksjon der ein heile tida kan oppdage nye kvalitetar, sjølv om førsteinntrykket er prega av skepsis.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikkvitar, musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
MUSIKK OG POESI
Ellen Bødtker:
Jeg ser
Ellen Bødtkter: harpe; Arve Henriksen: trompet; Erik Honoré: synth og elektronikk; Eirik Raude: slagverk; Bjørn Floberg: stemmeEiga utgjeving
Ellen Bødtker er ein klassisk skolert harpist som òg er kjend for å nytta orkesterharpa i nye konstellasjonar, frå samspel med Sølvguttene til samtidsmusikk. Den førre plata hennar var eit samarbeid med Jan Erik Vold, og også denne gongen står lyrikken sentralt, men her med tekstar av Sigbjørn Obstfelder, framført av skodespelaren Bjørn Floberg.
Ambisiøst
Føremålet med prosjektet er ein smule ambisiøst når Bødtker i tekstheftet skriv at ho «tok med meg harpen ut i universet på jakt etter planetenes klanger». Også klangleg balanserer prosjektet på grensa mot det pompøse, med Obstfelders undrande ord kledde i «atmosfæriske» elektroniske lydteppe. Dessutan er harpa i seg sjølv eit instrument som – med sin mjuke klang og visuelle tradisjon knytt til englebilete og julekort – har særlege utfordringar når ein skal skape ny musikk.
Spanande detaljar
Men her er det er mange element som hindrar at det tippar over: Medmusikarane er av dei beste som finst i det musikalske grenselandet mellom det lyrisk svevande og det eksperimentelle. Ikkje minst er Bødtkers komposisjonar og harpespel spekka med spanande detaljar, som alternative speleteknikkar og elektronisk manipulering.
Når ein har lagt fordommane til side, ser ein gradvis at dette ein produksjon der ein heile tida kan oppdage nye kvalitetar, sjølv om førsteinntrykket er prega av skepsis.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikkvitar, musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.