Jazz/folkemusikk

Elina Duni

Partir

Elina Duni, vokal, gitar og perkusjon
ECM 2587

Nokre av favorittane mine på ECM dei seinaste åra har vore Dunis to utgjevingar med Colin Vallon på piano, Patrice Moret på bass og Norbert Pfammatter på trommer: Matanë Malit (2012) og Dallëndyshe (2015). Her talar vi ikkje om ein trio som akkompagnerer ein vokalist. Røysta til Duni er ein integrert del av uttrykket til kvartetten. Spaninga som ei slik tilnærming skapar, blir ein aldri lei av å lytta til.

Med soloplata vidarefører Duni profilen på låtmaterialet frå Dallëndyshe. Ho byr også på seg sjølv som komponist i «Let us dive in». Låtane har ei melankolsk slagside, og balladetempoet dominerer sterkt. Som vanleg syng Duni med sterk innleving og ein utruleg kontroll. Det siste får ein demonstrert til overmål i folkemelodien «Kanga e kurbeit» frå Kosovo. Dynamikken i tolkinga av Brels «Je ne sais pas» er også verd eit ropeteikn i margen.

Etter mange gjennomhøyringar har Partir framleis noko å by på, men grunnen til at denne utgjevinga ikkje kjem opp mot kvartettplatene, er mangel på spaning, friksjon og kjensla av at noko står på spel. Dunis komp på både gitar, piano og persisk (?) tamburin er funksjonelt og lytefritt, men det blir rett og slett litt keisamt. Skal du bli kjend med Elina Duni, og det er det all grunn til, bør du ta til med kvartettplatene.

Lars Mossefinn

Lars Mossefinn er lærar
ved Voss gymnas og fast jazzmeldar i Dag og Tid.