Jazz

John Pål Inderberg Trio:

Linjedalsleiken

John Pål Inderberg, barytonsaks; Trygve Waldemar Fiske, bass; Håkon Mjåset Johansen, trommer.
PONCA JAZZ RECORDS PJRCD 129

John Pål Inderberg har drive eit vekselbruk med pols og cool jazz i meir enn ein mannsalder. Sjølv om han har vore å finna på plater i ein endå lengre periode, har han påfallande få innspelingar registrerte i eige namn. I høve til folketalet har Noreg mange – og mange særmerkte – jazzmusikarar, men det spørst om me har ein meir særmerkt improvisator enn nettopp Inderberg. Hadde Inderberg vore amerikanar, hadde han vore ei verdsstjerne, hevdar fleire. Dette er eit fint kompliment, men det originale med spelet hans er kombinasjonen av folkemusikk- og jazzpåverknad: Steinkjer møter New York, for å seia det slik.

Inderberg har i mange år jobba med Svein Folkvord og Stein Inge Brækhus i Subtrio. Delar av repertoaret frå denne trioen har Inderberg teke med seg over i den nye trioen, mellom anna Gullins «Fine Together», Konitz-låtane «Subconscious-Lee» og «Dream Stepper» og, sjølvsagt, Benny Golsons uslitelege «Whisper Not». Eitt av varemerka til Inderberg er å laga medleyar av polsar og standardlåtar. Det gjer han også her ved eit par høve. Han viser «slektskap» mellom musikkformene ved å understreka melankolien som fellesnemnar. Kombinasjonen «Andalsleken» (ein pols etter Erling Sundet og Oline Sofie Bakkom), «Play, Fiddle Play» (Altman, Lawrence og Deutsch) og «Kary’s Trance» (Konitz) er høgdepunktet på plata. Strykebassen til Fiske under Inderbergs spel i polsen er utruleg effektfullt.

Mykje av musikken svingar friskt utan at det på noko vis rokkar ved den avslappa og tilbakelente stemninga i studio, og Inderberg har ei makelaus evne til å finna nye vriar på eit godt brukt materiale.

Lars Mossefinn

Lars Mossefinn er frilans kulturarbeidar og fast jazzmeldar i Dag og Tid.