Pop

FKA twigs:

Magdalene

Young Turks

FKA twigs lagar musikk med element av mellom anna triphop, klassisk kormusikk, R&B-liknande synkoperte beats og snirklande vokal med stort register. Det andre fullengdsalbumet hennar, Magdalene, blei, dersom ein skal tru internettinformasjonen, skrive i ein periode prega av djup kjærleikssorg etter at forholdet med skodespelaren Robert Pattinson tok slutt.

Og vemodig og sorgtung høyrest musikken på plata ofte ut. Eit døme: låta «sad day». I motsetnad til platetittelen (MAGDALENE) er alle titlar skrivne med små bokstavar, som for å understreke den emosjonelle utmattinga – så sørgjeleg er tilstanden at ein ikkje kan makte å halde inne shifttasten.

Medan albumet inneheld nokre ihuga balladar («mirrored heart» kunne nesten vore del av Whitney Houstons repertoar, men FKA twigs’ vokalbruk er mange hakk meir atterhalden og langt mindre bombastisk), er dei tre låtane i midten av albumet, «holy terrain», «mary magdalene» og «fallen alien», med kontrastfylte og tydelege arrangement, høgdepunkta for underteikna.

Sistnemnde kan – rett nok langt på veg på grunn av tittelen – minne om den utanomjordiske operapopen til den blå divasongaren i sci-fi-filmen Det Femte Element. Men FKA twigs’ eksperimentelle kunstpop slektar meir på Björk, med eit innslag av Kate Bush-aktig falsett, enn divaer som Inva Mula og Houston.

Det er elles beint fram forunderleg å høyre korleis skiljet mellom lyden av falsettvokal og synthesizerar stundom blir bortimot fullstendig utviska.

Rasmus Hungnes

Rasmus Hungnes er musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.