Venetiansk dilettant
Tomaso Albinonis melodiske teft kjem til uttrykk i sonatane hans.
Albinonis heimby Venezia. Her fasaden til domkyrkja San Marco.
Foto: Sjur Haga Bringeland
CD
Tomaso Albinoni:
Sinfonie
a cinque,
op. 2
Ensemble 415; fiolin og leiing: Chiara Banchini. Alpha 2008/2019
Tomaso Albinoni er i dag mest kjend for eit stykke han aldri skreiv: Den såkalla «Adagio i g-moll», eller «Albinonis Adagio», som i røynda blei komponert av den italienske musikkvitaren Remo Giazotto i slutten av 1950-åra. Det er leitt at denne adagioen er haussa så opp, for det finst nok ekte Albinoni-musikk som er god. Produktiv som han var, etterlét han seg mellom anna kring 50 operaar, 50 solokantatar, 60 konsertar og 100 sonatar.
Musikk av lyst
Det er sonatemusikken det utmerkte Ensemble 415 under leiing av den sveitsiske barokkfiolinisten Chiara Banchini gjev oss her, nærare bestemt dei seks sonatane frå Sinfonie e concerti a cinque, op. 2. Denne samlinga blei prenta i Venezia i år 1700, Albinonis heimby, som på denne tida var blitt ein skugge av seg sjølv politisk sett, men framleis var ei musikalsk stormakt.
Albinoni var ein av dei som stolt titulerte seg dilettante, eit omgrep som ikkje hadde den nedsetjande meininga det i dag har, men signaliserte at mannen ikkje laga musikk av di han måtte, men av di han ville. Økonomisk sett var han nemleg sikra, for far hans, ein suksessrik spelkortprodusent, etterlét han ein formue. Det er altså ingenting amatørmessig ved sonatane på denne innspelinga, som er prega av varm, brei og fleksibel strykarklang i dei rolege satsane og kvikt, bassdrive momentum i dei snøgge.
«Lånt» av Bach
Albinoni sette spor etter seg i musikksoga: Han var den fyrste som konsekvent gav konsertane sine den tredelte forma som skulle bli standard fram til vår tid, og han var den fyrste italienaren som skreiv obokonsertar. Men sonatane – sjølv kalla han dei Sinfonie – er konservative og litt akademiske i både form og uttrykk, noko som krev solid stilistisk kunnskap av utøvarane. Dei lyt nemleg improvisera sine eigne ornament for å få liv i dei rolege satsane. Her syner fiolinisten Banchini seg kompetent, for det er ingenting blodfattig ved framføringa hennar – det er noko klårt og uttrykksterkt over måten ho presenterer dei musikalske temaa som innleier einskildsatsane, på.
Det å meisla ut karakteristiske tema var elles ei av Albinonis sterkaste sider. Ingen ringare enn J.S. Bach «lånte» fire tema av han og nytta dei som utgangspunkt for sine eigne klaverfugar, og i komposisjonsundervisinga si nytta han Albinonis stykke som døme.
Sjur Haga Bringeland
Sjur Haga Bringeland er musikar, musikkvitar og fast musikk-
meldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
CD
Tomaso Albinoni:
Sinfonie
a cinque,
op. 2
Ensemble 415; fiolin og leiing: Chiara Banchini. Alpha 2008/2019
Tomaso Albinoni er i dag mest kjend for eit stykke han aldri skreiv: Den såkalla «Adagio i g-moll», eller «Albinonis Adagio», som i røynda blei komponert av den italienske musikkvitaren Remo Giazotto i slutten av 1950-åra. Det er leitt at denne adagioen er haussa så opp, for det finst nok ekte Albinoni-musikk som er god. Produktiv som han var, etterlét han seg mellom anna kring 50 operaar, 50 solokantatar, 60 konsertar og 100 sonatar.
Musikk av lyst
Det er sonatemusikken det utmerkte Ensemble 415 under leiing av den sveitsiske barokkfiolinisten Chiara Banchini gjev oss her, nærare bestemt dei seks sonatane frå Sinfonie e concerti a cinque, op. 2. Denne samlinga blei prenta i Venezia i år 1700, Albinonis heimby, som på denne tida var blitt ein skugge av seg sjølv politisk sett, men framleis var ei musikalsk stormakt.
Albinoni var ein av dei som stolt titulerte seg dilettante, eit omgrep som ikkje hadde den nedsetjande meininga det i dag har, men signaliserte at mannen ikkje laga musikk av di han måtte, men av di han ville. Økonomisk sett var han nemleg sikra, for far hans, ein suksessrik spelkortprodusent, etterlét han ein formue. Det er altså ingenting amatørmessig ved sonatane på denne innspelinga, som er prega av varm, brei og fleksibel strykarklang i dei rolege satsane og kvikt, bassdrive momentum i dei snøgge.
«Lånt» av Bach
Albinoni sette spor etter seg i musikksoga: Han var den fyrste som konsekvent gav konsertane sine den tredelte forma som skulle bli standard fram til vår tid, og han var den fyrste italienaren som skreiv obokonsertar. Men sonatane – sjølv kalla han dei Sinfonie – er konservative og litt akademiske i både form og uttrykk, noko som krev solid stilistisk kunnskap av utøvarane. Dei lyt nemleg improvisera sine eigne ornament for å få liv i dei rolege satsane. Her syner fiolinisten Banchini seg kompetent, for det er ingenting blodfattig ved framføringa hennar – det er noko klårt og uttrykksterkt over måten ho presenterer dei musikalske temaa som innleier einskildsatsane, på.
Det å meisla ut karakteristiske tema var elles ei av Albinonis sterkaste sider. Ingen ringare enn J.S. Bach «lånte» fire tema av han og nytta dei som utgangspunkt for sine eigne klaverfugar, og i komposisjonsundervisinga si nytta han Albinonis stykke som døme.
Sjur Haga Bringeland
Sjur Haga Bringeland er musikar, musikkvitar og fast musikk-
meldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.