Versailles’ gleder
Ei landleg festscene framstilt på eit fransk veggteppe frå tidleg 1700-tal.
CD
Marc-
Antoine Charpentier:
Les Plaisirs de Versailles
Boston Early Music Festival Vocal & Chamber Ensemble; lutt og leiing.: Paul O’Dette. CPO 2019
Innan dei nasjonale stilane frå barokken er det vel den franske som er vanskelegast å få skikkeleg til. For medan nivået på «historisk korrekte» framføringar av tysk, engelsk og italiensk barokkmusikk generelt nådde eit høgt nivå alt i byrjinga av 1980-åra, tok det minst eitt tiår til før tolkingane av den franske musikken lét naturleg, altså som verkeleg fransk stil og ikkje som stilimitasjon.
Det var franske ensemble som fyrst lukkast med dette, noko som vel har med den nære likskapen mellom det franske språket og musikken deira å gjera. For fransk barokkmusikk krev, på same måte som jazzen, ein heilt spesiell sving. Denne svingen har Boston Early Music Festival Vocal & Chamber Ensemble, som blir leia av den røynde luttspelaren Paul O’Dette. Det høyrer me på den nye plata Les Plaisirs de Versailles med to stutte operaar som Marc-Antoine Charpentier (1643–1704) komponerte for «Solkongen» Ludvig XIV’ hoff i Versailles.
Charpentier, som i dag er mest kjend som mannen bak Eurovision-fanfaren, skriv i ekte fransk operastil, der musikken er underordna dramaet, koret spelar ei viktig rolle og dei dramatiske karakterane er allegoriske: I operaen frå 1682 som har gjeve albumet namn, møter me gledene slottet i Versailles har å by på, til dømes «Musikken», «Konversasjonen» og «Spelet» (i tydinga «kortspelet»). På innspelinga til Boston-ensemblet er det – ved sida av dei gode instrumentalistane – særleg framføringa av korpartia som merkjer seg positivt ut.
Sjur Haga Bringeland
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
CD
Marc-
Antoine Charpentier:
Les Plaisirs de Versailles
Boston Early Music Festival Vocal & Chamber Ensemble; lutt og leiing.: Paul O’Dette. CPO 2019
Innan dei nasjonale stilane frå barokken er det vel den franske som er vanskelegast å få skikkeleg til. For medan nivået på «historisk korrekte» framføringar av tysk, engelsk og italiensk barokkmusikk generelt nådde eit høgt nivå alt i byrjinga av 1980-åra, tok det minst eitt tiår til før tolkingane av den franske musikken lét naturleg, altså som verkeleg fransk stil og ikkje som stilimitasjon.
Det var franske ensemble som fyrst lukkast med dette, noko som vel har med den nære likskapen mellom det franske språket og musikken deira å gjera. For fransk barokkmusikk krev, på same måte som jazzen, ein heilt spesiell sving. Denne svingen har Boston Early Music Festival Vocal & Chamber Ensemble, som blir leia av den røynde luttspelaren Paul O’Dette. Det høyrer me på den nye plata Les Plaisirs de Versailles med to stutte operaar som Marc-Antoine Charpentier (1643–1704) komponerte for «Solkongen» Ludvig XIV’ hoff i Versailles.
Charpentier, som i dag er mest kjend som mannen bak Eurovision-fanfaren, skriv i ekte fransk operastil, der musikken er underordna dramaet, koret spelar ei viktig rolle og dei dramatiske karakterane er allegoriske: I operaen frå 1682 som har gjeve albumet namn, møter me gledene slottet i Versailles har å by på, til dømes «Musikken», «Konversasjonen» og «Spelet» (i tydinga «kortspelet»). På innspelinga til Boston-ensemblet er det – ved sida av dei gode instrumentalistane – særleg framføringa av korpartia som merkjer seg positivt ut.
Sjur Haga Bringeland
Fleire artiklar
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.
Foto: Sebastian Dalseide
Beckett-klassikar av godt merke
Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.
Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.
Foto: Merete Haseth
Våren over mannalivet
Ingrid Storholmen gjer tørre helsedata om til levande liv i Bloddråpetall.
Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».
Foto: Another World Entertainment
Djevelen i detaljane
By mot land er eit sentralt tema i endå ein framifrå film av Ryusuke Hamaguchi.
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.
Foto: Dagfinn Nordbø
Finaste finnbiffen
«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.