Fjørfe

Siri Helle

Florø

«Liten fugl tvinger fram store endringer», skriv fagleg leiar i Dyrevernalliansen Marianne Kulø i Dag og Tid 23. februar, og meiner eg gjer det beste til det godes fiende når eg ikkje jublar for Norsk Kylling og Rema1000 sin nye kylllinghybrid Hubbard JA787. Eg held likevel fast på at endringane ikkje er særleg å juble for.

«Med Rema1000s nye rase Hubbard JA787 er monsterkyllingmonopolet brutt i norsk landbruk», skriv Kulø. Med «monsterkylling» meiner ho Ross308, hybriden som heilt riktig dominerer konvensjonell kyllingproduksjon i Noreg og resten av verda.

Men monopolet har då verkeleg vore utfordra av andre hybridar: Både den sakteveksande Rowan308 (som Dyrevernalliansen i 2014 omtala som «halvveis monster») og Homlagardens Hubbard-hybrid er døme på at dette har vore forsøkt før. Skilnaden denne gongen er at Norsk Kylling, Rema 1000 og Dyrevernalliansen vil gå endå kortare i å gje kyllingen eit verdig liv og eit berekraftig fôrgrunnlag enn desse økologiske forsøka har gjort.

For tida driv Norsk Kylling (via merkevara Solvinge) ein storstila reklamekampanje for det dei kallar Norsk Hubbard. Hubbard JA787 er verken norsk eller Rema1000 sin – han er, som eg skreiv i Dag og Tid 16. februar, utvikla og eigd av Group Grimaud, som altså igjen er eigd av Ross308-eigar Aviagen.

I annonsen ser bonden så triveleg ut, der han sit med ein einsleg kylling i handa, at Solvinge får seg til å skrive «Hubbard har det faktisk ganske gøy på landet. Fordi den får lov å utfolde seg som en kylling i det fri ville gjort».

Eg tør påstå ein liten røyndomssjekk er på sin plass: Hubbard JA787 har inga aning om at han er på landet. Han er i ein lagerhall med kunstig lys og ventilasjon. Ja, det er nokre halmballar og leikestativ der, men dei er lysår unna aktivitetsnivået kyllingen ville hatt, om han hadde levd i den ekte naturen – den som går føre seg utandørs.

Kulø meiner vi må klare å støtte Rema samtidig som vi kritiserer industrien. Vel, det er ganske mange kamelsvelg mellom å støtte og det Dyrevernalliansen held på med. Gjennom å så til dei grader lovprise ein industriell inneproduksjon, er det klart at Dyrevernalliansen gjer det vanskelegare å lansere verkeleg dyrevenlege alternativ. Kvifor skal vi sleppe kyllingen ut og la han finne maten sin sjølv, når industrien alt gjer alt så bra inne?

Det er fint at Dyrevernalliansen brukar tida si på andre ting enn å seie at alle burde vere vegetarianarar. Men i staden for å støtte ei næring som verkar mot prinsipp for ein berekraftig matproduksjon og god dyrevelferd, burde organisasjonen jobbe for å fremme produksjonsdyr som får utøve si naturlege åtferd – som til dømes utegris og sau.

Siri Helle er agronom og fast skribent i Dag og Tid.