JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

Ordskifte

Lukkast ikkje

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
1399
20230630
1399
20230630

Ønskjer du å delta i debatten? Då kan du sende innlegget ditt til ordskifte@dagogtid.no

Kvalfangst

Siri Helle i Dag og Tid vil gjerne at kvalfangsten skal vere både berekraftig, bra for miljøet og human. I spalta «Frå matfatet» 23. juni 2023 gjer ho eit forsøk på å komme fram til ein slik konklusjon, men eg kan ikkje sjå at det lukkast særleg godt. Difor nokre kommentarar til ein del av synspunkta som kjem fram i spalta

Det er ikkje slik at jegeren eller slaktaren er så usikker på kva tid eit dyr er dødt. Viss ein er usikker på det, skal ein vere korkje jeger eller slaktar.

Når det gjeld kvalfangsten, veit ein mykje om dette. Ein veit at det kan gå ein halv time frå harpunen har treft dyret til det er dødt. Det er eit faktum at ingen andre dyr, ville dyr eller husdyr, systematisk blir utsette for slike avlivingsmetodar. Skadeskytingsprosenten i norsk kvalfangst er høg. Sjølv om dei som driv slik fangst får god opplæring, blir éin av fem kvalar skadeskoten.

Helle spør så om dette kan vere så inhumant. Svaret på det er eit absolutt ja, det er inhumant. Ein kan ikkje hevde, slik som kronikkforfattaren, at fordi kvalen har levd eit fritt liv, i motsetnad til mange husdyr, må han finne seg i ein langdryg og smertefull dødsprosess.

Ei slik framstilling er ikkje logisk. Kvalen kan ikkje skuldast for at mange husdyr ikkje har det bra. Så konklusjonen blir nok framleis at kvalfangsten er inhuman, negativ for miljøet og ikkje berekraftig.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Ønskjer du å delta i debatten? Då kan du sende innlegget ditt til ordskifte@dagogtid.no

Kvalfangst

Siri Helle i Dag og Tid vil gjerne at kvalfangsten skal vere både berekraftig, bra for miljøet og human. I spalta «Frå matfatet» 23. juni 2023 gjer ho eit forsøk på å komme fram til ein slik konklusjon, men eg kan ikkje sjå at det lukkast særleg godt. Difor nokre kommentarar til ein del av synspunkta som kjem fram i spalta

Det er ikkje slik at jegeren eller slaktaren er så usikker på kva tid eit dyr er dødt. Viss ein er usikker på det, skal ein vere korkje jeger eller slaktar.

Når det gjeld kvalfangsten, veit ein mykje om dette. Ein veit at det kan gå ein halv time frå harpunen har treft dyret til det er dødt. Det er eit faktum at ingen andre dyr, ville dyr eller husdyr, systematisk blir utsette for slike avlivingsmetodar. Skadeskytingsprosenten i norsk kvalfangst er høg. Sjølv om dei som driv slik fangst får god opplæring, blir éin av fem kvalar skadeskoten.

Helle spør så om dette kan vere så inhumant. Svaret på det er eit absolutt ja, det er inhumant. Ein kan ikkje hevde, slik som kronikkforfattaren, at fordi kvalen har levd eit fritt liv, i motsetnad til mange husdyr, må han finne seg i ein langdryg og smertefull dødsprosess.

Ei slik framstilling er ikkje logisk. Kvalen kan ikkje skuldast for at mange husdyr ikkje har det bra. Så konklusjonen blir nok framleis at kvalfangsten er inhuman, negativ for miljøet og ikkje berekraftig.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Ei lauvtynn silisiumskive foredla til mikrobrikker på laboratoriet til Sintef i Forskingsparken i Oslo.

Ei lauvtynn silisiumskive foredla til mikrobrikker på laboratoriet til Sintef i Forskingsparken i Oslo.

Foto: Sindre Deschington

ReportasjeFeature

Mikrobrikkene som formar framtida

Finst det ein snarveg til å forstå stormaktsspelet og teknologien bak dei viktige databrikkene? Ja, ein kan ta turen til Sintefs laboratorium på Blindern i Oslo.

Christiane Jordheim Larsen
Ei lauvtynn silisiumskive foredla til mikrobrikker på laboratoriet til Sintef i Forskingsparken i Oslo.

Ei lauvtynn silisiumskive foredla til mikrobrikker på laboratoriet til Sintef i Forskingsparken i Oslo.

Foto: Sindre Deschington

ReportasjeFeature

Mikrobrikkene som formar framtida

Finst det ein snarveg til å forstå stormaktsspelet og teknologien bak dei viktige databrikkene? Ja, ein kan ta turen til Sintefs laboratorium på Blindern i Oslo.

Christiane Jordheim Larsen

Teikning: May Linn Clement

Kultur

Samlaren

Einar Økland vil helst høyra noko han ikkje har høyrt før – og så skriv han ein lyrisk tekst som han ikkje visste at han kunne skriva. Deretter held han fram med å samla.

Jan H. Landro

Teikning: May Linn Clement

Kultur

Samlaren

Einar Økland vil helst høyra noko han ikkje har høyrt før – og så skriv han ein lyrisk tekst som han ikkje visste at han kunne skriva. Deretter held han fram med å samla.

Jan H. Landro

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis