JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

Ordskifte

Vikingane og Skandinavia

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
2541
20170908
2541
20170908

Viking

Eg har to merknader til oppslaget om John Linds forsking på ordet viking:

1. Lind har rett i at a) ordet viking i kjeldene er nøytralt når det gjeld etnisitet og b) ofte er brukt om ikkje-skandinavar, at ordet i kjeldene c) tyder sjørøvar; og d) at folk i Skandinavia ifølgje kjeldene ikkje oppfatta seg som vikingar, men slost mot vikingar. Poeng b) – d) er velkjende blant filologar og historikarar. Men a) kjenner dei kanskje dårlegare, trass i at det vart påvist av Fell i 1986, samtidig som alle poenga nok er lite kjende av arkeologar og folk flest. Linds bidrag er derfor viktig.

Heller ikkje etymologien, som eg har forska på, ser ut til å knyte ordet viking til Skandinavia. Ingen ting i kjeldene knyter det til Vík på Skagerakkysten. I gammalengelsk finn vi ordet viking heimla før vikingtida, og den lydlege forma det har der, tyder på at ordet fanst så tidleg som på 400–500-talet, altså før seglet kom til Nord-Europa. Då er det rimeleg å avleie det av verbet vike, som svært tidleg vart brukt om turnus. Ordet veke, som har samband med dette verbet, uttrykker at vekedagsgudane avløyser kvarandre i ein turnus (Ó_insdagr, _órsdagr, osb.). Veke vart òg brukt om den gamle distanseeininga på sjøen, og der gjeld turnusen venteleg roing. Før seglet rodde folk svære skip opp og ned kysten, eller til England. Slike lange roferder må ha vore prega av korleis mannskapet avløyste kvarandre ved årene, og det er grunn til å tru at å fara í víking opphavleg sikta til dette. I så fall tydde det bokstavleg å fara på skifting, avløysing, medan ein víkingr var ein som fór på ei slik skifte-ferd – heilt uavhengig av kva etnisk bakgrunn han hadde.

2. Likevel er ikkje dagens kopling av ordet viking og skandinavar gripen ut or lufta, slik ein kan få inntrykk av at Lind meiner. I dei norrøne tekstane blir víkingr oftast brukt om skandinavar, og utrykket (fara) í víking blir berre brukt om skandinavar, så vidt eg kan sjå. Dei gammalengelske kjeldene er mykje knappare; fleire er reine gloselister. Men hos Ælfric og i Anglo-Saxon Chronicle går det fram at det er skandinavar som er wicingas, og i Widsith er wicingas brukt om eit folkeslag. Dette folkeslaget er rimelegvis skandinavane, sidan det fyrst og fremst var dei som kom til England og herja på den tida, slik som elles i Nord-Europa. Wicingas / víkingar tydde i regelen ikkje skandinav, berre sjørøvar. Men sjørøvarar var oftast skandinavar den gongen.

Eldar Heide er fyrsteamanuensis i norsk ved Høgskulen på Vestlandet.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Viking

Eg har to merknader til oppslaget om John Linds forsking på ordet viking:

1. Lind har rett i at a) ordet viking i kjeldene er nøytralt når det gjeld etnisitet og b) ofte er brukt om ikkje-skandinavar, at ordet i kjeldene c) tyder sjørøvar; og d) at folk i Skandinavia ifølgje kjeldene ikkje oppfatta seg som vikingar, men slost mot vikingar. Poeng b) – d) er velkjende blant filologar og historikarar. Men a) kjenner dei kanskje dårlegare, trass i at det vart påvist av Fell i 1986, samtidig som alle poenga nok er lite kjende av arkeologar og folk flest. Linds bidrag er derfor viktig.

Heller ikkje etymologien, som eg har forska på, ser ut til å knyte ordet viking til Skandinavia. Ingen ting i kjeldene knyter det til Vík på Skagerakkysten. I gammalengelsk finn vi ordet viking heimla før vikingtida, og den lydlege forma det har der, tyder på at ordet fanst så tidleg som på 400–500-talet, altså før seglet kom til Nord-Europa. Då er det rimeleg å avleie det av verbet vike, som svært tidleg vart brukt om turnus. Ordet veke, som har samband med dette verbet, uttrykker at vekedagsgudane avløyser kvarandre i ein turnus (Ó_insdagr, _órsdagr, osb.). Veke vart òg brukt om den gamle distanseeininga på sjøen, og der gjeld turnusen venteleg roing. Før seglet rodde folk svære skip opp og ned kysten, eller til England. Slike lange roferder må ha vore prega av korleis mannskapet avløyste kvarandre ved årene, og det er grunn til å tru at å fara í víking opphavleg sikta til dette. I så fall tydde det bokstavleg å fara på skifting, avløysing, medan ein víkingr var ein som fór på ei slik skifte-ferd – heilt uavhengig av kva etnisk bakgrunn han hadde.

2. Likevel er ikkje dagens kopling av ordet viking og skandinavar gripen ut or lufta, slik ein kan få inntrykk av at Lind meiner. I dei norrøne tekstane blir víkingr oftast brukt om skandinavar, og utrykket (fara) í víking blir berre brukt om skandinavar, så vidt eg kan sjå. Dei gammalengelske kjeldene er mykje knappare; fleire er reine gloselister. Men hos Ælfric og i Anglo-Saxon Chronicle går det fram at det er skandinavar som er wicingas, og i Widsith er wicingas brukt om eit folkeslag. Dette folkeslaget er rimelegvis skandinavane, sidan det fyrst og fremst var dei som kom til England og herja på den tida, slik som elles i Nord-Europa. Wicingas / víkingar tydde i regelen ikkje skandinav, berre sjørøvar. Men sjørøvarar var oftast skandinavar den gongen.

Eldar Heide er fyrsteamanuensis i norsk ved Høgskulen på Vestlandet.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Juliette (Izïa Higelin) dreg til heimbyen for å besøke familien. Det viser seg at faren ikkje klarer å uttrykkje kjenslene sine, mora har blitt meir eksentrisk enn nokon gong, systera er i ei midtlivskrise, og bestemora har hamna på aldersheim.

Juliette (Izïa Higelin) dreg til heimbyen for å besøke familien. Det viser seg at faren ikkje klarer å uttrykkje kjenslene sine, mora har blitt meir eksentrisk enn nokon gong, systera er i ei midtlivskrise, og bestemora har hamna på aldersheim.

Foto: Arthaus

FilmMeldingar

Vår Juliette har overraskande tyngde til å vera pakka inn så lett

Brit Aksnes
Juliette (Izïa Higelin) dreg til heimbyen for å besøke familien. Det viser seg at faren ikkje klarer å uttrykkje kjenslene sine, mora har blitt meir eksentrisk enn nokon gong, systera er i ei midtlivskrise, og bestemora har hamna på aldersheim.

Juliette (Izïa Higelin) dreg til heimbyen for å besøke familien. Det viser seg at faren ikkje klarer å uttrykkje kjenslene sine, mora har blitt meir eksentrisk enn nokon gong, systera er i ei midtlivskrise, og bestemora har hamna på aldersheim.

Foto: Arthaus

FilmMeldingar

Vår Juliette har overraskande tyngde til å vera pakka inn så lett

Brit Aksnes
Ivo de Figueiredo.

Ivo de Figueiredo.

Foto: Agnete Brun

BokMeldingar

Få kjenner Munch betre

Ivo de Figueiredos tobindsbiografi om Edvard Munch er nyansert og underhaldande.

Henrik Martin Dahlsbakken
Ivo de Figueiredo.

Ivo de Figueiredo.

Foto: Agnete Brun

BokMeldingar

Få kjenner Munch betre

Ivo de Figueiredos tobindsbiografi om Edvard Munch er nyansert og underhaldande.

Henrik Martin Dahlsbakken

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis