Skyss
Tolv timar frå dør til dør. Det er tida det kan ta å reise kollektivt frå indre Sunnmøre til indre Oslofjord. Planen var å køyre eigen bil til Åndalsnes stasjon, heldigvis held dei seg enno med gratis parkering for togreisande, men bilen svikta etter å ha stått i ein garasje i to månader. Batteriet var ikkje det einaste som var flatt, det var venstre bakhjul òg.
Reisa tok til i strålande sol, men då vi nærma oss Romsdalen, skya det over. Dei første mila var vi på det meste åtte passasjerar i bussen og kunne breie oss med vindaugsplass. Som passasjer og ikkje sjåfør fekk eg med meg mykje meir av det som har skjedd langs vegen.
Eg glante nedover bakkane mot fjorden og såg eit naust som hadde fått ein ny endevegg, og ein einebustad som må ha kosta ein formue – og då er både utsikta og tomta nesten gratis. Eg la òg merke til uvanleg mange hus som får stå og forfalle. Til og med kyrkja på Vågstranda viser fram nake treverk under kvitmålinga. I eit vindauge i eit hus kledd med eternit var fargane på to plastplanter så forvrengde at dei såg ut som neonlys i eirgrønt og rosa.
Når eg tek bussen til jarnbanestasjonen, held det ikkje med éin buss, ikkje to heller, men tre. Éin time venting er ikkje til å unngå, men eg kan velje om eg vil vente på Sunnmøre eller i Romsdalen. Eg venta på eit kjøpesenter med bokhandel. Ein del bøker var prisa ned til 10 og 29 kroner. Er ikkje det ei fornærming mot forfattarane, undra eg meg. Då eg gjekk utan å ha kjøpt ei einaste bok, slo det meg at det er kanskje eg som fornærmar dei når eg ikkje eingong kjøper ei diktsamling til 10 kroner. Etter å ha drukke ein kopp kaffi gjekk eg attende og kjøpte tre bøker.
– Er det du som har bestilt regnet, spurde den nynnande bussjåføren i buss nummer tre då eg rista regnet ut av håret.
– Nei, sa eg spørjande.
– Hadde det vore du, så hadde eg bede deg om å gå attende dit, sa han og peika på busskuret.
Han var ein bussjåfør med godt humør, men humoren er eg usikker på. Eg fekk likevel ein annleis tur til stasjonen enn om eg hadde sete i min eigen bil og høyrt på ein podkast.
Tiriltunga
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Tolv timar frå dør til dør. Det er tida det kan ta å reise kollektivt frå indre Sunnmøre til indre Oslofjord. Planen var å køyre eigen bil til Åndalsnes stasjon, heldigvis held dei seg enno med gratis parkering for togreisande, men bilen svikta etter å ha stått i ein garasje i to månader. Batteriet var ikkje det einaste som var flatt, det var venstre bakhjul òg.
Reisa tok til i strålande sol, men då vi nærma oss Romsdalen, skya det over. Dei første mila var vi på det meste åtte passasjerar i bussen og kunne breie oss med vindaugsplass. Som passasjer og ikkje sjåfør fekk eg med meg mykje meir av det som har skjedd langs vegen.
Eg glante nedover bakkane mot fjorden og såg eit naust som hadde fått ein ny endevegg, og ein einebustad som må ha kosta ein formue – og då er både utsikta og tomta nesten gratis. Eg la òg merke til uvanleg mange hus som får stå og forfalle. Til og med kyrkja på Vågstranda viser fram nake treverk under kvitmålinga. I eit vindauge i eit hus kledd med eternit var fargane på to plastplanter så forvrengde at dei såg ut som neonlys i eirgrønt og rosa.
Når eg tek bussen til jarnbanestasjonen, held det ikkje med éin buss, ikkje to heller, men tre. Éin time venting er ikkje til å unngå, men eg kan velje om eg vil vente på Sunnmøre eller i Romsdalen. Eg venta på eit kjøpesenter med bokhandel. Ein del bøker var prisa ned til 10 og 29 kroner. Er ikkje det ei fornærming mot forfattarane, undra eg meg. Då eg gjekk utan å ha kjøpt ei einaste bok, slo det meg at det er kanskje eg som fornærmar dei når eg ikkje eingong kjøper ei diktsamling til 10 kroner. Etter å ha drukke ein kopp kaffi gjekk eg attende og kjøpte tre bøker.
– Er det du som har bestilt regnet, spurde den nynnande bussjåføren i buss nummer tre då eg rista regnet ut av håret.
– Nei, sa eg spørjande.
– Hadde det vore du, så hadde eg bede deg om å gå attende dit, sa han og peika på busskuret.
Han var ein bussjåfør med godt humør, men humoren er eg usikker på. Eg fekk likevel ein annleis tur til stasjonen enn om eg hadde sete i min eigen bil og høyrt på ein podkast.
Tiriltunga
Fleire artiklar
Krigen er ei ufatteleg ulukke for Ukraina. Men også for Russland er det som skjer, ein katastrofe.
Tusen dagar med russisk katastrofe
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.
Jens Stoltenberg gjekk av som generalsekretær i Nato 1. oktober. No skal han leie styringsgruppa for Bilderberg-møta.
Foto: Thomas Fure / NTB
Jens Stoltenberg blir partyfiksar for Bilderberg-møta, ein institusjon meir i utakt med samtida enn nokon gong.
Den rumenske forfattaren Mircea Cartarescu har skrive både skjønnlitteratur, lyrikk og litterære essay.
Foto: Solum Bokvennen
Mircea Cărtărescu kastar eit fortrolla lys over barndommen i Melankolien
Taiwanarar feirar nasjonaldagen 10. oktober framfor presidentbygget i Taipei.
Foto: Chiang Ying-ying / AP / NTB
Illusjonen om «eitt Kina»
Kina gjer krav på Taiwan, og Noreg anerkjenner ikkje Taiwan som sjølvstendig stat. Men kor sterkt står argumenta for at Taiwan er ein del av Kina?