Tusen takk. Takk, Minnesota. Dette er ein stor stat, vi kjem til å vinne denne staten om kort tid. Takk.

Dette kjennest som dagen før valet. Vi har minst 20.000 menneske her inne – vi sette nettopp ny rekord – og 25.000, som vi likevel elskar, utanfor, og nesten 100.000 som ønskte å vere her i kveld. Takk alle saman. Dette er storarta, dette er storarta. Takk.

Eg vil takke vår store visepresident, Mike Pence, og Karen Pence, for at dei er her i kveld.

Det er flott å vere attende i tvillingbyane med dei fridomselskande amerikanske patriotane som held hjula i gang i USA, det veit de. Dei neste 13 månadene – tenk på det, det verkar som det var i går – skal vi kjempe med heile vårt hjarte og heile vår sjel, og vi skal vinne den store staten Minnesota i 2020.

USA har no den beste økonomien i heile verda, og dei er ikkje eingong i nærleiken. De veit at eg forhandlar med Kina akkurat no, dei er i Washington, vi skal få til ein avtale. Dei vil ha ein, vi skal avgjere om det vert nokon avtale, men dei har vore svært hyggelege. I dag fekk eg ein telefon frå ein av topprepresentantane, og han sa: «Gratulerer, herr president, med at de har ein verkeleg storarta økonomi.» Det var jo hyggeleg.

Sidan valet har vi tent billionar av dollar, og Kina har tapt billionar av dollar. Eg vil seie dette: Dersom motstandarane hadde vunne valet, veit de kva som ville ha hendt? Kina ville ha vorte – ville vore – verdas største økonomi, og nett no, kan eg fortelje dykk, er dei ikkje eingong i nærleiken. Landet vårt er sterkare enn nokon gong tidlegare, og det er fordi vi stolt prioriterer – for første gong på lang tid – USA.

Og eg må seie det er mange vakre, raude T-skjorter i forsamlinga. Dei har selt rekordmange T-skjorter, dei har tent godt, og eg skal seie dykk noko: Politifolk elskar Trump, og Trump elskar politifolk.

Det djerve arbeidet vårt for å nå dette USA-fremjande målet har skapt raseri, og veit de kva som har skjedd? Det har gjort dei tapande styrande klassane i Washington rasande. Det er ikkje enkelt å hive dei ut, men vi skal gjere det, sakte, men sikkert. Desse korrupte politikarane og radikale venstrefolka blei rike på å utarme USA, og dei visste at når eg vart vald, ville det verte slutt på stelinga og plyndringa av landet deira. Det var det dei dreiv med, og det er det dei held fram med å prøve å gjere.

Dette er grunnen til at frå dag éin har den usle Washington-sumpen freista annullere resultatet av eit verkeleg stort og demokratisk val, valet i 2016. Dei freistar, men dei kjem ikkje særleg langt. Dei vil viske ut valet dykkar som om det aldri eksisterte, dei vil viske ut røysta dykkar, og dei vil viske ut framtida dykkar. Men dei vil ikkje lukkast, for i USA er det folket som styrer igjen.

De hugsar at berre 19 minutt etter at eg løfta handa og sverja presidenteiden, offentleggjorde Washington Post – ei elendig avis som ikkje kan skrive sanninga – ei historie, og i dette tilfellet fekk dei det kan hende til å stemme. Dei sa: «Kampen for å stille president Trump for riksrett har byrja» Det var overskrifta. Ikkje visste vi at dette ikkje var nokon spøk. Tenk, dette hende 19 minutt etter presidenteiden.

Få månader tidlegare hadde ein Peter Strzok... De hugsar han og elskarinna hans, Lisa Page... For ein gjeng! «Ho vinn. Eg veddar ti millionar mot éin.» «Ho vinn, seier eg deg, Peter. Ho kjem til å vinne, Peter.» «Å, eg elskar deg. Eg elskar deg, Peter!» «Eg elskar deg òg, Lisa! Lisa, eg elskar deg. Lisa ...! Gud, eg elskar deg, Lisa!» «Og om ho ikkje vinn, Lisa, har vi forsikring, Lisa. Vi skal få ut den forbanna fyren. Vi har forsikring.» Og vi må leve med denne forsikringa, slik er det: den falske Russland-løgna. «Lisa, eg elskar deg.»

Dei giddelause demokratane – løgnarar og svindlarar – begynner å verte desperate. 13 månader... Dei må henge i, for dei slår oss ikkje i spørjeundersøkingane, og dei veit det, trass i dei løgnaktige spørjeundersøkingane de ser heile tida. Dei er løgnaktige. De veit, spørjeundersøkingar er ikkje betre. Hugs, eg pla alltid snakke om spørjeundersøkingar, eg kan mykje om spørjeundersøkingar. Spørjeundersøkingar er ikkje betre enn uærlege skribentar. Dei er uærlege. Dei er ikkje betre.

Sjå, det er mykje pressefolk her, sjå der bak. Her har vi mykje pressefolk. Dei er så uærlege, og sant å seie er dei svært skadelege for USA. Dei er skadelege. Og dei kunne vore svært bra for USA. Dei kunne vore bra. Kanskje endrar dei seg, kanskje ikkje. Eg har venta lenge... Veit de, etter at eg vann siste valet, sa eg: «Endeleg... Bra... Endeleg kan eg få litt positiv pressedekning.» Dei vart verre. Dei vart verre. Eg sa: «Endeleg får vi...» Eg sa til førstedama: «Darling, endeleg vil vi få respekt, endeleg vil vi få pressedekning som er flott. Sjå kva vi har fått til.» Og eg skal fortelje dykk kva dei gjorde: Dei vart verre.

Og dei veit at dei ikkje kan vinne. De forstår det. Og om de ikkje forstod, er det ærleg talt ikkje mogleg for nokon å vinne, for om de trur dei... Ingen kan vinne... Om lag 94 prosent... Eg kunne gjort den største bragda i historia, og dei ville framstille det som noko mellom elendig og svært elendig. Og dersom eg gjer noko nøytralt – noko nøytralt som viste seg å vere heilt greitt, ikkje noko stort, men litt... Da er det liksom...: «Sett han i den elektriske stolen, dette var elendig.» Ikkje sant?

Dette er det verste. Desse folka og demokratane, dei er partnarar, det er eit partnarskap. Kva om dei i nyhendesendingane brukte ordet fabrikkert... «Det er fabrikkert»... «Det er fabrikkert ein avtale langs grensa»... Det har aldri vorte brukt, men brått vert det brukt i kvar einaste nyhendesending. Det er berre eit motargument gjeve til desse falsknarane av demokratane.

Dei veit at dei ikkje kan vinne 2020-valet. Derfor held dei fram med den sinnssjuke riksrettsaka, denne heksejakta. Eg har hatt det slik i ... Eg har hatt det slik lenger enn eg har vore president. De veit, denne forsikringsavtalen som råka... Det var før, må de hugse... Denne erklæringa vart gjeven fleire månader før eg vart innsett. Erklæringa vart gjeven månader før valet. Dei sa: «Vi må ha ei forsikring, berre i tilfelle...» Det tyder berre éin ting: Vi skal få dei ut. Dei fortel oss at ingen annan president nokon gong skal oppleve dette.

Og Rush Limbaugh, Shawn Henedy... Mange. Den store Mark Levin... Vi har mange flotte folk. Lou Dobbs... Flotte folk... Veit de kva dei seier, kvar og ein av dei, pluss mange fleire? «Ingen mann vi nokon gong har møtt, kunne tolt det.» Det er sant. Kan hende er eg ikkje som andre, oppe i hovudet, eg veit ikkje, men eg liker det. For meg er det... Eg får energi, fordi vi drenerer sumpen.

Demokratane freistar kaste regjeringa vår, vi skal få til eit tilbakeslag ved røysteurnene som dei aldri har sett maken til før i historia til dette landet.

Dei er dårlege menneske. Telefonsamtalen eg hadde, for å ta eit eksempel, med presidenten i Ukraina, var perfekt. Alle som har sett på han... Den einaste grunnen til at eg offentleggjorde han, er at demokratane laga ei falsk forteljing, så eg hadde ikkje noko val, og eg vil ikkje gjere det, som president. Kvar gong ein president frå eit land ringjer meg, eller eg ringjer dei, skal vi måtte offentleggjere samtalen? Korleis kan ein gjere forretningar på den måten? Kven vil snakke med presidenten da? Så presidenten i Ukraina ringde igjen i dag, frå ein stor konferanse som handla om noko anna, og han var absolutt ikkje under noko press. Han veit ikkje kva dei snakkar om, og han nytta ordet: Det var inga utpressing under denne samtalen. Han brukte det ordet.

Så teoretisk sett burde vi vore ferdige med saka. Tenk på det: Ein president i USA, som har gjort økonomien vår, med mykje hjelp – av dykk, rett og slett, og Mike og nokre av våre store senatorar og nokre av dei flotte folka vi har med oss... Vi gjorde dette til den sterkaste økonomien i historia vår, vi bygde opp att militæret vårt, vi tek oss av helsestellet slik ingen har vore i stand til før... Det vi har gjort, er utruleg. Og dessutan vernar vi det andre grunnlovstillegget. Dersom de ikkje har meg, er det andre grunnlovstillegget borte.

Så da... Vi har den største økonomien, det største militæret... Vi har bygd opp att militæret med to og ein halv billionar dollar, for da eg tok over, var det i ein sørgjeleg tilstand. Og kva vil dei gjere? «Lat oss stille presidenten vår for riksrett.» Nettopp. Eg trur ikkje det. Eg trur ikkje det. Eg trur vi vil få eit utfall som aldri har vore sett i historia til landet vårt.

Vi var for å få det heile unna... Vi var for... Eg sa: «Berre gjer det.» Vi fekk samtykket frå Ukraina. Vi laut spørje: «Karar, har de noko imot det?» Dei sa: «Det er eit underleg spørsmål.» Eg sa: «Ikkje bry dykk om det, har de noko imot det?» Og dei sa: «Ver så god, sett i gang.» Det var ikkje noko gale i den telefonsamtalen.

Så vi offentleggjorde utskrifta av samtalen, som var så god at den skurken Adam Schiff – fyren er ein skurk – måtte finne opp ein falsk samtale som aldri fann stad, og han leverte han til den amerikanske kongressen og det amerikanske folket. Det var svindel, og så sa Nancy Pelosi: «Eg trur presidenten sa dette.»

Desse folka er sjuke. Eg berre seier det. Dei er sjuke, og veit de kva? Om dei hadde venta ein dag til, ville dei hatt utskrifta av den aktuelle samtalen ord for ord. Det hadde vore perfekt. I staden gjekk dei ut tidleg. Dei sa alle desse forferdelege tinga, for dei trudde aldeles ikkje at eg ville offentleggjere utskrifta av samtalen.

Nancy Pelosi, etter å ha høyrt ei falsk historie, frå ein varslar som ikkje hadde peiling på kva som gjekk føre seg i den samtalen, eller så gav nokon henne dårlege råd, men òg etter å ha høyrt det frå Upålitelege Schiff... Nancy Pelosi sa, dagen før ho såg utskrifta av samtalen med den ukrainske presidenten: «Vi må stille han for riksrett! Vi må stille han for riksrett!» Ikkje sant?!

Og så såg ho samtalen, og ho sa til folka sine: «Kva pokker, ingen sa til meg at dette var samtalen!» Men ho held fram uansett, for pressa er falsk, og dei spelar ting rett inn i hovudet på dei. Dei giddelause demokratiske strøymarane har gått så langt til venstre at dei trur det ikkje skulle vere eit brotsverk å krysse grensene våre illegalt, medan det skal vere eit brotsverk å ha ein fullstendig passande, uformell, vakker, presis telefonsamtale med ein utanlandsk leiar.

Eg trur ikkje det. Som vår strålande rådgjevar i Det kvite huset skreiv til demokratane i går: Dei svært partiske og grunnlovsstridige freistnadene deira kan gjere alvorleg og varig skade på dei demokratiske institusjonane våre, på systemet vårt med frie val og på det amerikanske folket. Det er det det er: på det amerikanske folket. Det er frykteleg.

Demokratane er på eit krosstog for å øydeleggje demokratiet vårt. Det er det som skjer. Vi vil aldri la det skje, vi skal vinne over dei. Eg meiner, sjå på debattane deira. Desse folka er galne. Dei vil bruke 99 billionar dollar på å pusse opp bygningar over heile USA. Eg seier, kva med Kina, kva med Russland, kva med India, kva med alle desse andre landa der desse pengane berre strøymer ut...? (Peikar på ein publikummar som demonstrerer mot Trump.) Det går bra. Lat han gje dykk svara...

Ein politibetjent har kasta han ut, han er alt borte. Det er ikkje til å tru. Det er det kjappaste... Eg elskar ordensstyrkane, eg elskar politifolk, eg elskar politiet overalt.

Minneapolis, Minneapolis, de har ein roten borgarmeister, de lyt byte han ut, de har ein dårleg borgarmeister. De har ein dårleg borgarmeister, men veit de kva? Politiet ... Eg har gjort dette ofte, og no og da... Vi har svært lite av dette, av forstyrringar.

Faktisk er det ... Er det eigentleg nokon stad vi kan meir moro enn på eit Trump-valmøte?

Og vi har sett nye rekordar alle stader vi har vore, og ein av dei store musikarane sa: «Trump klarer det utan gitar.» Kan de tru det? «Utan gitar.»

Men denne fyren, eg har hatt mykje av det... Stundom tek det politiet om lag 30 sekund... 50 sekund... Det er som Roger Penske, når du ser på han, han skal forresten snart få presidentens fridomsmedalje. Han vann 18 Indianapolis 500-billøp, Roger Penske, men det er som måten dei skiftar desse hjula på...... Det tek fire sekund å skifte heile greia. Korleis gjer dei det? Det var slik desse politifolka nettopp reagerte. Det var rekord, eg trur det var rekord. Eg har fått mykje god hjelp, men når eg gløttar opp, er fyren alt vekk.

Vi elskar dykk, med dei raude T-skjortene.

Og no kjem demokratane med ein patetisk freistnad på å berge Sleepy Joe – Søvnige Joe Biden. Og veit de, eg skulle like å kjempe mot han, for å vere ærleg. Folk som det... Om du ikkje kan slå han i ein debatt, har du eit stort problem. Stort. Om du ikkje kan slå han i ein debatt, kan du ikkje vere president. For kva skal du stille opp med mot president Xi, og Kim Jong-un? Du kan ikkje slå Søvnige Joe, og så skal du møte Kim Jong-un? Eg trur ikkje det.

Men han har vore fullstendig eigd og fullstendig kontrollert av Washington-sumpen i mange år. To månader etter at president Obama gav Joe ansvaret for ukrainapolitikken, gav dei Joe Biden ansvaret for ukrainapolitikken. Høyr på dette: Og pressa vil ikkje skrive om det. Dei seier... Det er fullstendig grunnlause skuldingar kvar gong dei snakkar om han: «President Trump seier at son hans har spasert vekk med ein formue.» De veit at det er fullstendig grunnlaust...

Er det mogleg?!

Det er ikkje grunnlaust, det er eit faktum. Han vart kasta ut av marinen, og vart eit geni på Wall Street etter to dagar.

Forresten, kva hende med Hunter? Kvar er han? Kvar er Hunter? Folkens, eg har ein idé til ei ny T-skjorte... Eg liker «Cops for Trump», men la oss lage ei det står «Where is Hunter?» på.

Kvar er han?

Han er der ute, og blir etterforska av Sleepy Eyes Chuck Todd eller ein av desse folka.

Hunter, det er veldig godt å ha deg her, sir. Hunter, eg veit at dei gjev deg om lag 168.000 dollar i månaden. Eg høyrer dei gav deg ein stor sjekk på tre millionar dollar... Eg ville berre snakke på vegner av NBC, som er absolutt ein av dei verste... Eg ville berre seie deg, Hunter ... Hunter, eg ville berre seie at eg ikkje kunne vere gladare på vegner av deg og familien din, og eg veit at du ikkje veit noko om energi, og eg veit det er eit energiselskap, men eg tykkjer dei gjorde ein god avtale, Hunter.

Og så flyg dei til Kina, og eg forhandlar med folk akkurat no, som er knallharde, desse kinesarane, som forhandlarar. Og Hunter var ikkje så smart... Hunter... Han går inn, han har eit møte, og han går ut – og han har fått 1,5 billionar. Med b. 1,5 billionar dollar. Dette er ikkje dei same kinesiske forhandlarane som eg forhandlar med, kan eg fortelje dykk. Desse er ikkje dei same, men vi gjer det svært godt under tingingane. Tenk på det. Kvar er Hunter? Kvar er Hunter? Eg vil treffe Hunter og seie: Hunter, du veit ingenting om energi, du veit ingenting om Kina, du veit ikkje noko om noko som helst, for å seie det rett ut. Hunter, du er ein tapar. Kvifor fekk du 1,5 billionar dollar, Hunter?

Og far din vart aldri sett på som særleg smart, han vart aldri oppfatta som ein god senator, han var berre ein god visepresident fordi han visste korleis han skulle kysse Barack Obama i ræva. Det er sant.

Takk, takk. Det er sant, det er sant. Og dei seier alltid det same: Ja, han fekk ein og ein halv milliard dollar (eit tenkt døme i samband med tingingane med Kina, red. merk.) Vi innser det, dei innser det, men det er alltid det same: «President Trump kom med ein fullstendig uhaldbar påstand om Hunter Biden og far hans.» Det er ikkje uhaldbart, falske svindlarar, det er hundre prosent sant.

Sjølv dei smarte folka i Wall Street, og eg kjenner dei alle, dei er smarte... Dei har aldri sett noko liknande før. Eg har ringt dei: «Har det hendt før?» Det hender aldri. Ein fyr kjem inn, utan erfaring, utan noko som helst, går ut att med ein og ein halv milliard. Han flyg inn med Air Force 2, med far sin, visepresidenten – ikkje gløym det, det var da han var visepresident. Så Kina gjev sonen hans ein og ein halv milliard (frå energiselskapet i Ukraina, red. merk) Ville de likt at Joe Biden tok over tingingane med Kina no? Eg trur ikkje det.

Eg trur ikkje det.

I mellomtida tillét Biden at Kina rana USA i åtte år, da han var visepresident, og Barack Obama lét han berre rane oss blindt, og vi gjer ikkje lenger det. Dei dagane er over.

Familien Biden vart rike, og det er dokumentert. USA vart rana, det var det som skjedde. Søvnige Joe og venene hans selde Amerika, dei førte ingen harde tingingar. Eg ser på desse handelsavtalane, og eg seier, kven i helvete kan ha gjort dette? Om ein ikkje hadde forretningsinstinkt, inga forretningsevne... Om du ikkje hadde noko... Om du var dum som faen, ville du ikkje lage så dårlege avtalar. Eg seier, kven kan ha laga desse avtalane? Kven laga desse avtalane?

Men vi riv dei frå kvarandre og gjer dei om att, og dei kjem til å verte svært gode når de får sjå kva som skjer.

Og no når eg er presidenten dykkar, ser de: Amerika vinn igjen, og vi er respekterte igjen som nasjon.

Og det kom ein ny rapport idet eg gjekk på scena... Det er vanskeleg å tru, eigentleg... Det syner seg at Joe Biden, da han var visepresident, jobba i lag med denne såkalla varslaren. Dette er ikkje noko anna enn ei partisk heksejakt, sabotasje, og eg er viss på at dei kjem til å seie: «Det er fullstendig udokumentert.»

Men ein av dei skreiv denne historia... (Peikar på pressefolka.) Gratulerer, forresten, gratulerer. Det er fint, det er bra, det er slik de burde gjere det. Bra. Bra. Bra.

I det skrudde verdssynet til demokratane og media, er det greitt for politikarar å sende jobbane våre til andre land, overfløyme samfunna våre med narkotika og kriminalitet og gjere seg sjølve rike på kostnad av USA. Sviket deira er tillate fordi det går saman med det falske spelet i Washington som er falskare no... Under presidentvalkampen tenkte eg at det var fullt av juks, men det verre no.

Det er utruleg, det som skjer. Men om de nektar å gje etter for Washington-sumpen, noko eg lett kunne gjort, og eg ville vore mykje meir populær... Eg ville vorte... Det ville vore så mykje lettare... De veit, veldig lurt... Eg må berre ...

Er det ikkje mykje betre når eg forlèt manuskriptet? Er det ikkje mykje betre? Det er så mykje betre!

Hei, den største reklamekjøparen i verdas historie, Mike Lindau ... Min mann ... Eg har aldri sett så mykje reklame... Eg meiner han er den største reklameagenten i historia... Og eg sa til han: «Kan du gjere meg ei teneste?» Alle pengane vi bruker på desse politiske kampanjane... Om eg gav litt av desse pengane til Mike, trur eg vi kunne hatt reklame kvart einaste minutt i kvart einaste show... Eg har aldri sett så mykje reklame nokon stad. I alle fall... Men det lovlause politiske etablissementet vil freiste å reise falske tiltalar mot dykk, dei vil forfølgje dykk, dei vil sverje, sverje hit og dit at dei fortel sanninga.

Da Nancy Pelosi var på fjernsynet her om dagen, må eg seie... Eg var svært stolt av George Stephanopoulos. Eg var svært stolt, det er ikkje ofte. Ho sa: «Nei, nei, Shifty (upålitelige) Shiff sa sanninga da han sa det han sa.» Stephanopoulos sa: «Nei, nei, det var ikkje sanninga, det var ei usann utsegn.» «Jo, jo, det var sant.» Ho trur verkeleg på det ho sa.

Så ho har eitt av to problem: Anten er ho verkeleg dum. OK? Eller så har det klikka for henne. Eller så er det ein viss uærlegdom ute og går.

Men dei bakvaskar dykk, dei spionerer på dykk, og dei peikar ut venene dykkar, familiane dykkar, arbeidskollegaene dykkar, for trakassering, for mishandling, for øydelegging. Eg kom ned til Washington med utruleg bra folk, vi vann ein utruleg flott valkamp, dei var ivrige og entusiastiske. Det veit vi. Dei kom ned, dei var glade, dei ønskte å gjere noko godt for landet, gjere store ting, og brått vart dei stemna og kalla inn for retten av Robert Mueller. Kor godt vitne var han? Ikkje særleg godt.

Og av folk som var... Eg vil kalle dei dei 13 sinte demokratar som vart forvandla til 18 sinte demokratar... Det var skammeleg... Folk som drog ned...«Sir, kva er dette?» «Oi, det er ei vitneinnkalling. Kva pokker er dette?» Dei tok folk... Dette meiner eg verkeleg... Dei tok folk som var fulle av liv, energi og styrke... Vi hadde nettopp vunne den største valkampen i USAs politiske historie... Det er sant. Og dei øydela liva deira. Dei øydela liva deira. Dei drog heim... Eg kunne namngjeve fleire, særleg ei, som kom ned – ei utruleg, ung kvinne som ville hjelpe folk... Ho ønskte å hjelpe folk... Ho hadde grunnar som var så gode, ho ønskte å hjelpe folk... Og ho enda opp med å dra heim, sorgtung, sorgtung. Livet hennar vart eit helvete. Dei øydela folk, gode folk, som til slutt laut betale meir til advokatar enn dei tente. Dei øydela gjeve folk... Dei er vonde, fæle, og media stod bak kvart einaste steg. Dei øydela så mange liv... Dei øydela så mange liv. Og dei held fram med å gjere det, og det er ei skam. Når alle dei latterlege løgnene deira er vortne avslørte som falskneri, vil desse uhyggelege løgnarane freiste å stille deg for riksrett for å våge å varsle om deira eigen korrupsjon.

Det finst ikkje verre enn dette skitne politiske etablissementet, og eg lyt fortelje dykk... Ja, dette er... Det er ein ven av meg, svært smart, strålande kar... Han var saman med meg for to veker sidan... Vi hadde nettopp vorte kvitt den russiske løgnhistoria, og så... Ei veke seinare starta Ukraina-løgna.

Eg hadde ei veke da eg liksom kunne tenkje at alt var perfekt, «det er så vakkert», og han sa: «President...» Eg sa: «Kall meg Donald. Du har kalla meg Donald i 35 år.» «Det skal eg. Takk, Donald.»... Eg har mista alle venene mine, for dei er så redde for å snakke til meg... Ærleg tala, no når eg er president, kan dei ikkje snakke med meg meir. Det er som dei er redde. Dei respekterer embetet. Det er sant. Dei seier: «President...» Eg seier: «Kom igjen, Richard, du har kalla meg Donald i 35 år, kall meg Donald, er du snill. Eg vil at nokon kallar meg Donald ...» Det er sant.

Han sa til meg: «President...» Eg sa at han skulle kalle meg ... «President ... Eg får det ikkje til.»

Han sa: «President, du har vore her i tre år...» Tenk, vi har vore her i nesten tre år. Vi. Vi. Det er vi. Og vi lyt love dei: ikkje meir enn 16 år, 16 år, OK? Ikkje meir. Ikkje meir. 16 år til. Eg berre tullar. Og no dreg dei attende og... «Der ser de, han satsar på fleire år!

Men han sa: «President, kan eg spørje deg om noko? Det er viktig for meg.» Han er ein stor forretningsmann, svært vellukka... Han sa: «Du forhandlar med alle desse landa, kven er verst å ha med å gjere? Er det Kina? Er det Nord-Korea? Er det India? Er det Russland? Ver så snill, herr pre... Kva nasjon er den vanskelegaste å forhandle med?» Eg sa: «Du vil ikkje tru det: Det er USA som er den vanskelegaste nasjonen å ha med å gjere.» USA. Det er sant. Fordi vi har å gjere med svært sjuke og sinnsforvirra folk.

Det er ikkje noko det skitne politiske etablissementet hatar meir, enn ein president som dei ikkje kan skremme, eige og kontrollere. Dei freistar stogge meg, fordi dei veit at eg ikkje står til ansvar overfor dei, eg står til ansvar overfor dykk. Det er sant.

De veit, eg seier aldri dette, eg trur aldri eg har sagt det i ein tale, men dei vil finne det ut om eg har gjort det... Dei vil gje meg ein kikkert og seie at eg har sagt det før, men eg veit ikkje om eg har sagt det... Som president tener eg om lag 450.000 dollar. Eg gjev dei bort. Nei, vent litt, det gjer meg ingenting, det gjer meg ingenting.

Eg høyrer aldri noko... Kan de førestille dykk...? Eg gjev dei bort til... Ein kan berre gje dei bort til... Ein kan ikkje behalde dei. Ein kan ikkje bruke dei som gåve. Ein kan gje dei til dei ulike departementa. Eg kan gje dei til helse, eg kan gje dei til samferdsel, eg kan gje dei til militæret ... Eg gjev dei vekk heile tida... Men viss eg nokon gong ... Men det er 450.000 dollar... Om nokon bur på... Nokon frå lat oss seie eit land i Midtausten... På eit av hotella mine. Og vi gjev han ei rekning på 392 dollar og 63 cent for opphaldet, og eg har aldri høyrt om fyren og vil ikkje høyre om han... da seier dei: «Trump gjer seg rik på landet vårt.»

Eg tapar millionar på å vere president. Det gjer meg ingenting. Det er fint å vere rik, vil eg tru, men eg taper millionar. Om nokon leiger eit rom ein stad, og dei betaler meg leige og hotellavgifter for to månader... Eg har aldri høyrt om dei og veit ikkje kven dei er... Dei seier «emoluments» (godtgjersle). Ingen har høyrt ordet emolument før... Emoluments! Det er det sprøaste eg nokon har sett.

Eg kan fortelje at det har kosta meg millionar av dollar å vere president, det har det verkeleg. Og før eller seinare må eg truleg prove det, og eg ser fram til å gjere det, det er veldig lett. Det er veldig lett. Og det er ikkje noko som gjer meg gladare enn å ta den avgjerda, å stille som president, vinne, og rette opp i rotet som desse folka har skapt.

I ein desperat freistnad på å gå til åtak på rørsla vår har dei bestemt at Nancy og Chuck – to fine plantar – skal ha fullstendig kontroll i det demokratiske partiet, til og med over den radikale venstresida, inkludert Minnesotas eigen representant, Ilhan Omar.

De veit, eg kjenner dykk, eg kjenner folket i Minnesota, og eg berre seier det... Og eg har samstundes ... Det er både eit spørsmål og ei erklæring: Korleis i helvete kunne det skje? Korleis skjedde dette? Korleis skjedde det?

Kongresskvinna Omar er ein amerikahatande sosialist. Ho bagatelliserte 11. september-åtaket på heimlandet vårt, der langt meir enn 3000 menneske døydde, og sa at nokon gjorde noko... Ja da, nokon gjorde noko. Vel, ho bad om medkjensle med IS-rekruttar her i Minnesota, Omar lo av at amerikanarar snakkar om al-Qaida... Hugsar de det lydopptaket? Når det gjeld al-Qaida... Når vi seier... Men når vi seier noko om USA ... Ein seier ikkje «USA» utan eit visst trykk... Hugsar de det? Representanten Omar har ei historie om å kaste ut giftige antisemittiske rop, om de liker det eller ikkje. Ho sa at den amerikanske støtta til Israel berre handlar om pengar, at proisraelske kongressfolk har eit samrøre med eit framandt land. Omar skreiv at Israel har hypnotisert verda, må Allah vekke folk og hjelpe dei å sjå dei vonde gjerningane til Israel og USA. Korleis kan de ha ein slik person til å representere dykk i Minnesota? Eg er retteleg sint på dykk nett no.

Ho er ei skam for landet vårt, og ho er ei av dei viktigaste årsakene til at eg vil vinne, og at det republikanske partiet kjem til å vinne Minnesota om 13 månader.

Tusen takk. Vi har æra av å ha ein spesiell gjest hos oss i kveld, og det er ein mann som er ein veldig gåverik forfattar. Han veit mykje om alle dei flokete løgnene til Omar – herr Scott Johnson i Power Line. Han har skrive noko eg knapt kan tru... Kvar er Scott? Kvar er Scott? (Peikar.) Takk, Scott. Takk Scott, bra jobba.

Det einaste problemet, Scott, det er eit uvanleg talent, eit mykje større talent enn dei der (journalistane) har høyrt om... Problemet er at dei aldri får det med seg... Dei ønsker ikkje å få det med seg, men vi får det med oss, Scott, og folk får det med seg. Takk, Scott, for glimrande reportasjar. Takk. Tusen takk.

Som Scott skreiv: Alt ved Omar er bedrag, inkludert namnet. Scott skriv at kjeldene hans har fortalt han at – sitat: Ektemannen til Omar var bror til Omar, og ho gifta seg med han som ledd i ein svindel, for å kome seg inn i USA, kanskje?

Og Scott seier: vi har sett ein overflod av skandalar knytte til Kongressen i historia vår, men vi har aldri sett skandalar som Omar sin i Kongressen, og ingenting vert gjort med det.

Eg vonar at nokon av dykk ser på dette, for det AOC (Alexandra Ocasio-Cortez) har kome unna med av kampanjefinansiering og det som ... Eg kallar det «AOC pluss 3», for det er det det er, og Omar er ei av dei tre. Det AOC har kome unna med, alle pengane ho har brukt på seg sjølv, med kampanjefinansiering, er verre, og ingenting skjer med dei, men det skjer med dykk, og det er ikkje rettvist.

Faktum er at vi er i ein kamp for demokratiets overleving i USA. Den einaste bodskapen desse radikale sosialistane og ekstremistane vil forstå, er eit knusande nederlag den 3. november 2020.

Med dykkar hjelp vil vi vinne attende Representanthuset, vi vil behalde Senatet, og vi vil vinne Det kvite huset.

(Trump presenterer politikarar som er til stades på tribuna:)

Og vi er oppglødde over å ha med oss nokre utrulege menneske som har hjelpt meg så mykje, ein av dykkar frykteleg talentfulle, tøffe kongressmenn: Tom Emmer. Tom.

Ein annan de ikkje ville like å slåss med, og de ville ikkje like å spele hockey mot han, for han er tøff... Han vann nettopp... Ikkje nettopp, men for kort tid sidan var eg her ute og hjelpte han med valkamp, og det synte seg å vere enkelt, for alle elskar han og respekterer han: kongressmann Pete Stauber.

Og ein som går i skyttargravene, utan at det plagar han, for han ønsker å vinne for folket, han elskar dykk, han elskar Minnesota, han elskar landet sitt: Jim Hagedorn.

Og ein god ven av meg, med den utrulege familien sin, han er ein ven, han er smart, eg vil tru de synest han er briljant, utdanninga hans er utruleg, den militære karrieren hans har vore utruleg, han stilte til val, og er no senator frå den viktige staten Arkansas: senator Tom Cotton. Storarta kar.

Og senatsleiar i Minnesota: Paul Gazelka. Eg liker deg, Paul.

Styreleiar for det republikanske partiet i Minnesota: Jennifer Carnahan. Ho har vore formidabel. Eg sa til Jennifer: «Kjem vi til å vinne om 13 månader?» Ho sa: «Skal eg vere ærleg, sir, har eg aldri sett noko liknande. Det kjem til å verte lett. Ikkje sei... Berre tenk at vi er to poeng bak. To poeng bak. Aldri, aldri... Berre tenk at vi er to poeng bak.»

Og vi skal vinne denne staten med så mykje at folk kjem til å hyle. Og mange andre statar òg.

Vi hadde eit folkemøte for tre veker sidan i New Mexico. Og New Mexico er ein vrien stat for republikanarar... Der har vi ikkje vunne på lenge. Og vi opplevde at dei var utruleg vare for inntrykk. Publikum bestod av 40 prosent latinamerikanarar... Vi gjer det bra der. Og, som de veit, latinamerikanarar skjønar dette med grenser betre enn nokon, betre enn vi gjer. Dei forstår tryggleik, dei forstår dette med arbeid. Dei vil ikkje at folk skal ta jobben frå dei, dei vil ikkje ha kriminalitet... Dei skjønar det betre, det er difor vi gjer det så bra... Når vi er i New Mexico... Eg berre seier det: Det er elektrisk. Men alle kveldane våre er elektriske, vi har ikkje hatt nokon dårlege.

Ei kvinne som arbeider for meg i den viktige staten Michigan, ein stat som ikkje har vorte vunnen på lenge av republikanarar, av ein eller annan grunn... Han har ikkje vore vunnen... Eg trur kanskje vi har hatt feil kandidatar... Men ei kvinne som ringde meg konstant... Eg sa at eg ikkje ville snakke med henne, ho gjev meg hovudverk. «Sir, om du tek ein tur til, vil du vinne Michigan.» Eg sa: «Greitt. Eg skal ta turen.» Eg drog heim. Så ringde ho att neste morgon og sa at vi treng éin tur til. Dette skjedde igjen og igjen og igjen. Og vi enda opp med å vinne staten Michigan.

Og eg sa: «Kven i helvete er denne kvinna, som masar på meg om å kome attende til Michigan?» «Éin gong til, sir. Éin gong til.» Namnet hennar er Ronna McDaniel. Ho er fantastisk, og ho er leiar av Republican National Committee. Ho er dyktig.

Og kampanjemanageren vår, ein mann som verkeleg har vore... Han pla seie at kjeltringaktige Hillary Clinton hadde ein sofistikert valkamp... Etter at ho tapte, var han vel ikkje så sofistikert likevel. Vi hadde ein sofistikert valkamp. Ingen kjenner datamaskinar betre enn denne karen: Brad Parscale.

Hugsar de når dei pla seie det? Veit de, eg fekk aldri skryt, far min pla lære meg: Om du kan gjere det billigare og vinne, er det bra. Han snakka ikkje politikk, det var det siste han ville. No ser han ned, eg ser opp. Han var hard, men han var flott. Far min sa gjerne: Om du kan gjere det for mindre, og vinne, er det ein bra ting, ikkje ein dårleg ting. Om du kan byggje eit hus for mindre pengar enn han på andre sida av gata, eit vakrare hus, og du kan leige for mindre, er det verkeleg ein bra ting. Så i valkampen brukte vi mykje mindre pengar enn skurkaktige Hillary Clinton, mykje mindre. Og vi vann. Vi vann.

Vi vann. 306 mot 223. Det er ganske stort. Hugsar de det? Hugsar de at dei sa... Valmannskollegiet ... Når ein stiller til val ... Dersom du stiller til val, er valmannskollegiet som eit 100-yardløp, og dei samla røystene... Du går ingen stader... Du fokuserer... Valmannskollegiet... Vi lyt forklare dei det; det er annleis. Vi vann. 306. Og hugsar de kva dei pla seie? Før 100-yardløpet øver ein. Før eit lenger løp øver ein. Det er eit anna løp. Å vinne det totale valet er lettare, meiner eg. Til valmannskollegiet måtte eg besøke 22 ulike statar. Til hovudvalet måtte eg besøke 4 statar, maks. Mykje lettare. Det er mykje lettare. Eg er for det, men valmannskollegiet er betre for landet vårt, fordi det tvingar deg til å dra til ulike stader som du ikkje ville dratt til.

Eg elskar Maine. Eg drog til Maine. Eg drog til Maine tre eller fire gonger. Eg trong eitt poeng. Maine gav meg eitt poeng. Kva skjedde? Eg drog dit mange gonger, fleire gonger, for eg vart fortald av desse svindlarane der oppe ... (Peikar på journalistane) «Trump kan ikkje oppnå 270. Han kan ikkje nå så langt.» Dei hadde meg på maksimalt – om alt gjekk bra – 269. Så eg heldt fram med å dra til Maine. Vi vann det eine poenget i Maine... Men eg heldt fram med å dra. Dei spurte kvifor. Eg sa: «For det første er det veldig fint der.» Men vi vann poenget. Men dei sa: «Han kan ikkje få 270.» Eg har høyrt det så mange gonger, i månad etter månad. Eg fekk slik hovudverk. Det var nesten like ille som å høyre på Mikes fordømte putereklame.

Kan hende treng eg ei av desse putene for å kurere hovudverken. Kan dei kurere hovudverk, sir? Eg trur det.

Men saka er ... Dei sa: «Han kan ikkje få 270.» Med andre ord: «Han kan ikkje vinne.» Får ein ikkje 270, kan ein ikkje vinne. Det finst ingen måte å gjere det på. Og dei fekk rett – eg oppnådde 306. Dei fekk rett.

Men eg oppnådde ikkje 306, de oppnådde 306. Vi vann utrulige statar. Vi vann Wisconsin, vi vann Michigan, vi vann Pennsylvania, vi vann North Carolina, vi vann South Carolina, vi vann Florida...

For ein suksess!

Hugsar de den kvelden da vi vann? Eg trur ... Vel, orsak, eg meiner at vi vann saman, for alle arbeidde hardt. Eg var bodbringaren, men alle arbeidde hardt... Det var vår siger, ikkje min siger. Men det var ein av dei største kveldane i fjernsynshistoria, ein av dei største kveldane. Og eg håpar at han vil verte hugsa, når vi får høve til å få alt dette til å frø seg... De veit... Det er som eit tre... Ein plantar det, ein plantar det... Det må gå... Det treng litt... Det er difor vi treng dei fire til i tillegg... Ein må gripe tak i det ein har fått, slik at dei ikkje kan øydeleggje det, slik at dei ikkje kan øydeleggje det.

Men eg trur det vil verte hugsa, og eg vonar det vil verte hugsa som ein av dei største kveldane i fjernsynshistoria i dette landet, fordi det aldri skjedd noko som kan måle seg med det før, og desse folka (journalistane) stiller ikkje eingong spørsmål ved det... Dei berre lener seg attende og seier: «Eg tippar han har rett i det.»

Eg vil aldri gløyme kvelden før... Eg var på ein veldig stor arena. Det var heilt vilt. Det arta seg slik. ... Heilt vilt... To journalistar som hatar ståpåevna mi, kika på seg sjølve, dei kika på kvarandre... Eit kjent bilete... Dei kika slik som dette, og dei sa: «Kva pokker er det som skjer?»

Dei visste det, dei visste det... Og eg trong ikkje Beyoncé og Jay-Z.

Og eg trong ikkje vesle Bruce Springsteen og alle desse... Dei hadde alle desse folka... Dei måtte kome, for dei fekk ikkje nok tilhøyrarar, og dei måtte kome for å synge... Dei hadde Bruce Springsteen... OK, han song to songar... Det som skjer... Publikum går sin veg... Og dei står igjen og talar til den same usle flokken... Det er det sprøaste. Det er det sprøaste eg nokon gong har sett.

Og så klagar dei av og til på at eg nyttar frykteleg stygge ord, som helvete. Her om dagen... Eg nytta ordet helvete... Eg hadde eit helvete... Dei seier: «Han nyttar eit frykteleg stygt språk. Han seier ’helvete’.» Dei seier: «Han nyttar eit frykteleg stygt språk.» Eg sa helvete. Det var så ille.

Men de skulle ha høyrt Jay-Z – orda han brukte. Han nytta f-ordet i eitt sett. Og så, dagen etter, seier dei at eg nyttar stygt språk. Ordet helvete er veldig stygt.

Desse folka (journalistane) er sjuke. Men det var ein fantastisk kveld. Eg vil aldri gløyme den kvelden.

Omsett av Lasse. H Takle

Dei siste 45 minutta av talen er ikkje med her. Der snakkar Trump mellom anna om flyktningar og ­immigrantar, muren mot Mexico, innreiseforbodet og krigen mot IS.