Det som blir feia under teppet
Utan debatt om utanrikspolitikken blir det heller inga læring, meiner historikar Hilde Henriksen Waage.
peranders@dagogtid.no
– Mange uheldige konsekvensar av norsk utanrikspolitikk blir aldri problematiserte, fordi debatten uteblir, meiner Hilde Henriksen Waage.
Ho er professor i historie ved Universitetet i Oslo og seniorforskar ved Institutt for fredsforsking og har mellom anna arbeidd mykje med fredsprosessen mellom palestinarane og Israel.
– For å bruke eit døme eg kjenner godt: Noreg har i årevis prøvd å byggje opp infrastrukturen til ein palestinsk stat som aldri blir noko av. Det er ingen debatt om pengebruken, om kvifor vi gjer dette, eller kva rolle Noreg har spela i fredsprosessen mellom Israel og palestinarane. Vi har ikkje hatt nokon diskusjon om konsekvensane av det norske bidraget i krigen mot IS, og lite debatt om kva den norske innsatsen i Afghanistan eigentleg førte til. Det er mange døme på ting som nærast har blitt feia under teppet, seier Waage.
– Når det ikkje er debatt om utanrikspolitikken, lærer vi heller ikkje noko av det vi har gjort. Det handlar ikkje berre om negative ting, men òg om det som har gått bra.
– Det er neppe sunt om utanrikspolitikken blir eit sjølvgåande system utan politisk diskusjon heime?
– Nei. Men dei som jobbar i UD, Forsvaret eller bistandsorganisasjonane har investert mykje av si tid og store ressursar. Når det går så dårleg som det gjorde i Afghanistan, er det veldig ubehageleg for dei som er i posisjon til å debattere det. Dei er ikkje interesserte i ein diskusjon.
– Men andre bør vel ha interesse av å få fram sanninga?
–?Ja, men det er ein stor grad av konsensus i utanrikspolitikken. Og både i dei politiske miljøa og i pressa har det vore liten vilje til å ta tak i desse spørsmåla. Journalistane er avhengige av eit rimeleg godt forhold til mange av dei utanrikspolitiske aktørane.
– Når vi får så lite offentleg diskusjon om utanrikspolitikk, bistand og norsk krigføring, blir dette feltet òg vidope for konspiratoriske nettstader.
– Ja, og eg kan ikkje sjå at nokon er tent med at det er ein slik debatt vi får. Vi kunne hatt ein mykje meir nyansert debatt om den rolla norsk UD, Forsvaret og bistandsorganisasjonane har spela rundt i verda, seier Hilde Henriksen Waage.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
peranders@dagogtid.no
– Mange uheldige konsekvensar av norsk utanrikspolitikk blir aldri problematiserte, fordi debatten uteblir, meiner Hilde Henriksen Waage.
Ho er professor i historie ved Universitetet i Oslo og seniorforskar ved Institutt for fredsforsking og har mellom anna arbeidd mykje med fredsprosessen mellom palestinarane og Israel.
– For å bruke eit døme eg kjenner godt: Noreg har i årevis prøvd å byggje opp infrastrukturen til ein palestinsk stat som aldri blir noko av. Det er ingen debatt om pengebruken, om kvifor vi gjer dette, eller kva rolle Noreg har spela i fredsprosessen mellom Israel og palestinarane. Vi har ikkje hatt nokon diskusjon om konsekvensane av det norske bidraget i krigen mot IS, og lite debatt om kva den norske innsatsen i Afghanistan eigentleg førte til. Det er mange døme på ting som nærast har blitt feia under teppet, seier Waage.
– Når det ikkje er debatt om utanrikspolitikken, lærer vi heller ikkje noko av det vi har gjort. Det handlar ikkje berre om negative ting, men òg om det som har gått bra.
– Det er neppe sunt om utanrikspolitikken blir eit sjølvgåande system utan politisk diskusjon heime?
– Nei. Men dei som jobbar i UD, Forsvaret eller bistandsorganisasjonane har investert mykje av si tid og store ressursar. Når det går så dårleg som det gjorde i Afghanistan, er det veldig ubehageleg for dei som er i posisjon til å debattere det. Dei er ikkje interesserte i ein diskusjon.
– Men andre bør vel ha interesse av å få fram sanninga?
–?Ja, men det er ein stor grad av konsensus i utanrikspolitikken. Og både i dei politiske miljøa og i pressa har det vore liten vilje til å ta tak i desse spørsmåla. Journalistane er avhengige av eit rimeleg godt forhold til mange av dei utanrikspolitiske aktørane.
– Når vi får så lite offentleg diskusjon om utanrikspolitikk, bistand og norsk krigføring, blir dette feltet òg vidope for konspiratoriske nettstader.
– Ja, og eg kan ikkje sjå at nokon er tent med at det er ein slik debatt vi får. Vi kunne hatt ein mykje meir nyansert debatt om den rolla norsk UD, Forsvaret og bistandsorganisasjonane har spela rundt i verda, seier Hilde Henriksen Waage.
– Noreg har i årevis prøvd å byggje opp infrastrukturen til ein palestinsk stat som aldri blir noko av.
Hilde Henriksen Waage, historikar
Fleire artiklar
Jørgen Boassen har vorte kjend langt utanfor Grønlands grenser etter at han viste Donald Trump jr. omkring i Nuuk.
Foto: Christiane Jordheim Larsen
Alle auge på Grønland
NUUK, GRØNLAND: 2025 starta med vaksenopplæring om Grønlands geopolitiske betyding. Saman med store delar av den vestlege pressa har eg følgt spora etter Donald Trump jr. i hovudstaden Nuuk.
Afghanarane som spelar i filmen til Raha Amirfazli og Alireza Ghasemi, har flykta frå Iran.
Foto frå filmen
Filmglede
Det er alltid kjekt å opne det nye året med mykje film.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.