Frå ein annan klote
Illustrasjonsfoto: Mosa'ab Elshamy / AP / NTB scanpix
Epistel
Skal det verta fred i Midtausten, må vi læra oss å lytta. Når eg i dag reiser til eit arabisk land, skjønar eg at eg er vorten framand i min eigen kultur. Det er mitt folk – eg vil dei det beste i verda – men eg skjønar kvifor eg vart så lett integrert i Noreg.
Ta berre forståinga av tida. Henne kan eg ikkje tola lenger. Eg landa sist veke i Marrakech og ville ta toget til Casablanca. Men eg kom til jarnbanestasjonen ti minutt etter at toget skulle ha gått. Men toget stod og venta likevel.
Eg kjøpte billett og spurde mannen i billettluka:
«Når kjem toget til Casablanca?»
«Eg veit ikkje.»
«Tek det ikkje tre timar? Det står på nettet.»
«Den tida du talar om, er berre på nettet.»
Toget gjekk etter 32 minutt. Eg spurde så konduktøren: «Når er vi framme?»
«Det tek fire til fem timar om du er heldig. Men du er på toget, og då vil Gud passe på at du kjem fram i alle fall.»
Nordmenn flirer av dette når dei kjem heim frå ferie. Det er eksotisk. Men det er ikkje det. Det skaper mange problem.
Eller ta vedlikehaldet. Hotellet eg tinga, skulle vera i nærleiken av sentrum og i «eit av dei finaste områda i Casa». Eg såg ein moderne tunnel under vegen, men han var stengd av di han var stappfull av søppel.
«Avisene syner stadig bilete av denne tunnelen, men ingen i staten gjer noko», sa ein mann eg møtte.
«Så media har ingen funksjon her i Marokko?»
«Media har ein funksjon, men berre i Europa!»
Men det verste for meg i dag er fråværet av lyttekultur. Det verkar som om det å lytta til andre er ukultur.
Eg ville intervjua ein kritikar om den arabiske våren. Det var mange som sat rundt oss på kafeen. Men då eg stilte spørsmål, svara dei meg alle saman samstundes. Det vart berre støy.
«Eg greier ikkje å få intervjua kritikaren, og eg greier heller ikkje å skjøna noko av det de seier. De snakkar i munnen på kvarandre.»
Dei lo. Ein av dei sa: «Å lytta meir enn å snakka er berre ein vestleg kultur.»
Det slo meg at om det skal verta varig fred i mitt kjære Midtausten, må vi læra å lytta. Vi må rotfesta retten til den andre i sjela vår.
Walid al-Kubaisi er forfattar og fast skribent i Dag og Tid.
Vi trykkjer ein epistel som har stått på trykk før,
fordi Walid var for sjuk til å skrive denne veka.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Epistel
Skal det verta fred i Midtausten, må vi læra oss å lytta. Når eg i dag reiser til eit arabisk land, skjønar eg at eg er vorten framand i min eigen kultur. Det er mitt folk – eg vil dei det beste i verda – men eg skjønar kvifor eg vart så lett integrert i Noreg.
Ta berre forståinga av tida. Henne kan eg ikkje tola lenger. Eg landa sist veke i Marrakech og ville ta toget til Casablanca. Men eg kom til jarnbanestasjonen ti minutt etter at toget skulle ha gått. Men toget stod og venta likevel.
Eg kjøpte billett og spurde mannen i billettluka:
«Når kjem toget til Casablanca?»
«Eg veit ikkje.»
«Tek det ikkje tre timar? Det står på nettet.»
«Den tida du talar om, er berre på nettet.»
Toget gjekk etter 32 minutt. Eg spurde så konduktøren: «Når er vi framme?»
«Det tek fire til fem timar om du er heldig. Men du er på toget, og då vil Gud passe på at du kjem fram i alle fall.»
Nordmenn flirer av dette når dei kjem heim frå ferie. Det er eksotisk. Men det er ikkje det. Det skaper mange problem.
Eller ta vedlikehaldet. Hotellet eg tinga, skulle vera i nærleiken av sentrum og i «eit av dei finaste områda i Casa». Eg såg ein moderne tunnel under vegen, men han var stengd av di han var stappfull av søppel.
«Avisene syner stadig bilete av denne tunnelen, men ingen i staten gjer noko», sa ein mann eg møtte.
«Så media har ingen funksjon her i Marokko?»
«Media har ein funksjon, men berre i Europa!»
Men det verste for meg i dag er fråværet av lyttekultur. Det verkar som om det å lytta til andre er ukultur.
Eg ville intervjua ein kritikar om den arabiske våren. Det var mange som sat rundt oss på kafeen. Men då eg stilte spørsmål, svara dei meg alle saman samstundes. Det vart berre støy.
«Eg greier ikkje å få intervjua kritikaren, og eg greier heller ikkje å skjøna noko av det de seier. De snakkar i munnen på kvarandre.»
Dei lo. Ein av dei sa: «Å lytta meir enn å snakka er berre ein vestleg kultur.»
Det slo meg at om det skal verta varig fred i mitt kjære Midtausten, må vi læra å lytta. Vi må rotfesta retten til den andre i sjela vår.
Walid al-Kubaisi er forfattar og fast skribent i Dag og Tid.
Vi trykkjer ein epistel som har stått på trykk før,
fordi Walid var for sjuk til å skrive denne veka.
Fleire artiklar
Jørgen Boassen har vorte kjend langt utanfor Grønlands grenser etter at han viste Donald Trump jr. omkring i Nuuk.
Foto: Christiane Jordheim Larsen
Alle auge på Grønland
NUUK, GRØNLAND: 2025 starta med vaksenopplæring om Grønlands geopolitiske betyding. Saman med store delar av den vestlege pressa har eg følgt spora etter Donald Trump jr. i hovudstaden Nuuk.
Afghanarane som spelar i filmen til Raha Amirfazli og Alireza Ghasemi, har flykta frå Iran.
Foto frå filmen
Filmglede
Det er alltid kjekt å opne det nye året med mykje film.
Albumet som no er ute, tek utgangspunkt i spesifikke Aphex Twin-konsertar.
Skjermdump frå YouTube
Raritetar i utval
Enkeltpersonorkesteret Aphex Twin samlar «djupe kutt» i utval til glede for store og små.
Den svenske Duo SolRoos, med luttspelaren Dohyo Sol og blokkfløytisten Emilie Roos.
Foto: Alf Ljungquist
Meistermøtet
Duo SolRoos gjev oss atterklangar av Weiss og Bach i samspel.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Papiravisa