Då er det over, kommunal- og regionalvalet i Danmark, og eg er nøgd, særleg med
vorspielet: Eg tok båten ned og sprang inn i København, yr. Danskane har så mange og morosame parti, for ikkje å gløyme valplakatar en masse. Det er ein annan, festlegare flat klode.

Den første eg jogga forbi, i Nyhavn, var Turid Leirvoll frå Socialistisk Folkeparti. Ved sida av henne hang overborgarmeisterkandidat Sophie Hæstorp Andersen (Socialdemokratiet) og ropte: «Mere fælles. Mere lige. Mere grøn.» Dei smilte breitt.

Theresa Scavenius og Mikkel Bahl frå Klimapartiet Momentum smilte, Anastasia von Wildenrath Løvgreen frå Nye Borgerlige smilte. Eg smilte tilbake og jogga inn i Christianshavn, der Christian Kubel Højmose (Det Demokratiske Parti), Tommi Raalind (Københavnerlisten), Sally Khallash (Radikale Venstre) og kule Line Barfod (Enhedslisten – De Rød-Grønne) hang og smilte.

Eg var i Vesterbro og Nørrebro, og dei smilte, Hannibaal Skov Al Awssi (Det Konservative Folkeparti), Dan Taki (Venstre – Danmarks Liberale Parti) og politikarar frå Frihedslisten, Grøn Omstilling, Kristendemokraterne, Kommunisterne, Dansk Folke­parti, Danmark for Alle, Copenhagen, Rolig Revolution, Veganer­partiet, Hampe­partiet, Bæredygtigt Samfunn, Feministisk Initiativ, Christi­ania-Listen, Kærligheds­partiet (Regnbuefolket / Befri Chri­sti­ania) og – glis – Alternativet.

Eg skulle gjerne vore i Tønder og Skagen, der dei har andre parti, men hadde berre fem timar i Danmark og måtte spurte tilbake til båten. Men det var greitt, for eg var dritsliten i kjakane.

Sånn sett var det OK å komme heim til Støre. Han smiler eigentleg akkurat passe lite.