Dronning på skrå
Avgjerande trekk: Går biskopen framover, kan dronninga slå han ut.
Foto: ein Internett-klassikar
Sjakkmetaforane er så vanlege, nærast klisjéfylte, i den politiske diskursen austover at ein vert heilt matt. Den mest klassiske rokaden kom frå Putin og Medvedev i 2008, då presidenten vart statsminister og statsministeren president. Det var berre eit spel, sjølvsagt, og kan henda skulle ein ha avskaffa rokaderegelen, slik verdsmeisteren Kramnik tek til orde for.
Då Prigozjin avbraut marsjen mot Moskva, sette han seg sjølv i trekktvang. Om han drog hit eller dit – til Belarus eller Afrika – vart han sjakkmatt. Kva trekk han enn valde, ville det kosta han livet. Det russisk-ukrainske «trekktvang» er favoritten min i sjangeren, dei slaviske språka nyttar det tyske ordet Zugzwang.
Putin spelar gambit (italiensk) med sitt eige folk. Russarane har forrekna seg, og no er dei patt. Spelet har vore ròte lenge. Som Kasparov sa alt for 15 år sidan: «I russiske val er reglane uklare og resultatet kjent (Putin vinn), medan i sjakken er reglane klare, og resultatet uvisst.» Eller som den siste opposisjonspolitikaren sa då han forlét landet: «Her sit ein roleg og vurderer ulike strategiar i siciliansk opning, og så tek motstandaren (Putin) sjakkbrettet i handa og slår ein i hovudet.»
Då er det betre å sjå på Noreg, der politikarane kan repetera poenga utan stans, sidan ingen skjønar at det er remis når båe partar har sagt det same tre gonger (sitat Finn Iunker). Forfattaren Iunker meinte vidare at det ikkje er politisk korrekt å seia om Vedum at han vert dronning om han kjem til den andre sida (i politikken eller livet). Men eg seier det kor som er.
Har eg noko nytt å melda? Ja, Støre er sjakkspelar. Han tok eit kurs i sjakklubben vår. Under eit parti ringde mobilen hans, og displayet synte «Nato-Jens». Ein kamerat av meg i finansverda meinte at Støre no burde ofra lauparen (Huitfeldt) for å vinna dronninga til motstandaren.
Eg spurde om han hadde noko å seia om Finnes, som mot alle odds ikkje tapte pengar på spelegalskapen. Då sa finansvenen min: «Anand». For slik går historia: Verdsmeister Anand har sagt at om han berre kunne få eit lite vink éin gong i kvart parti – i ei kritisk stilling – ville det vera nok til å gjera han uslåeleg, hundre ratingpoeng over Carlsen. Berre eit lite vink på skrå frå dronninga på høgre kant, altså …
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal meister i sjakk.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Sjakkmetaforane er så vanlege, nærast klisjéfylte, i den politiske diskursen austover at ein vert heilt matt. Den mest klassiske rokaden kom frå Putin og Medvedev i 2008, då presidenten vart statsminister og statsministeren president. Det var berre eit spel, sjølvsagt, og kan henda skulle ein ha avskaffa rokaderegelen, slik verdsmeisteren Kramnik tek til orde for.
Då Prigozjin avbraut marsjen mot Moskva, sette han seg sjølv i trekktvang. Om han drog hit eller dit – til Belarus eller Afrika – vart han sjakkmatt. Kva trekk han enn valde, ville det kosta han livet. Det russisk-ukrainske «trekktvang» er favoritten min i sjangeren, dei slaviske språka nyttar det tyske ordet Zugzwang.
Putin spelar gambit (italiensk) med sitt eige folk. Russarane har forrekna seg, og no er dei patt. Spelet har vore ròte lenge. Som Kasparov sa alt for 15 år sidan: «I russiske val er reglane uklare og resultatet kjent (Putin vinn), medan i sjakken er reglane klare, og resultatet uvisst.» Eller som den siste opposisjonspolitikaren sa då han forlét landet: «Her sit ein roleg og vurderer ulike strategiar i siciliansk opning, og så tek motstandaren (Putin) sjakkbrettet i handa og slår ein i hovudet.»
Då er det betre å sjå på Noreg, der politikarane kan repetera poenga utan stans, sidan ingen skjønar at det er remis når båe partar har sagt det same tre gonger (sitat Finn Iunker). Forfattaren Iunker meinte vidare at det ikkje er politisk korrekt å seia om Vedum at han vert dronning om han kjem til den andre sida (i politikken eller livet). Men eg seier det kor som er.
Har eg noko nytt å melda? Ja, Støre er sjakkspelar. Han tok eit kurs i sjakklubben vår. Under eit parti ringde mobilen hans, og displayet synte «Nato-Jens». Ein kamerat av meg i finansverda meinte at Støre no burde ofra lauparen (Huitfeldt) for å vinna dronninga til motstandaren.
Eg spurde om han hadde noko å seia om Finnes, som mot alle odds ikkje tapte pengar på spelegalskapen. Då sa finansvenen min: «Anand». For slik går historia: Verdsmeister Anand har sagt at om han berre kunne få eit lite vink éin gong i kvart parti – i ei kritisk stilling – ville det vera nok til å gjera han uslåeleg, hundre ratingpoeng over Carlsen. Berre eit lite vink på skrå frå dronninga på høgre kant, altså …
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal meister i sjakk.
Fleire artiklar
Taiwanarar feirar nasjonaldagen 10. oktober framfor presidentbygget i Taipei.
Foto: Chiang Ying-ying / AP / NTB
Illusjonen om «eitt Kina»
Kina gjer krav på Taiwan, og Noreg anerkjenner ikkje Taiwan som sjølvstendig stat. Men kor sterkt står argumenta for at Taiwan er ein del av Kina?
Den rumenske forfattaren Mircea Cartarescu har skrive både skjønnlitteratur, lyrikk og litterære essay.
Foto: Solum Bokvennen
Mircea Cărtărescu kastar eit fortrolla lys over barndommen i Melankolien
Utsnitt av ein illustrasjon henta frå boka «Norge fremstillet i Tegninger» av P.Chr. Asbjørnsen, utgjeven av Chr. Tønsberg (1848).
Foto: Joachim Frich
For 400 år sidan vart Kongsberg grunnlagd. I dag er byen eit levande stilmuseum.
«I dag har eg ikkje snakka med eit menneske. Eg har flytt på vasslangane, stelt meg mat, sola meg – og lese litt.»
Ensemblet til Sigurd Hole då dei spelte konsert på samtalefestivalen TronTalks ved foten av Tronfjellet.
Foto: Ragnhild Tromsno Haugland
Naturens advokat
Ensemblet realiserer ambisjonane til Hole på framifrå vis.