Innvendig har ikkje gymsalen endra seg mykje sidan han fyrste gong vart bygd, ein gong på 1800-talet. Måten vi brukar han på, er derimot annleis. Langsida i salen er dekt av ein langstrekt og estetisk ribbevegg. Opphavleg vart veggen brukt til å tøye og bøye. Ein skulle gjere dynamiske øvingar, fram og tilbake, medan ein heldt seg fast. I ei lærebok frå 1955 var det ikkje meir detaljert enn at øvingane skulle gjentakast nokre gonger.

Ribbeveggen i gymsalen var nok best før. Nå for tida, når vi driv med kroppsøving og ikkje gymnastikk, blir han mest brukt til klatring og leik. Til dømes i Tarzan-sisten, der det gjeld å ikkje trakke i golvet, og der ribbeveggen er friområde. Nedste del av veggen får også køyrt seg til mageøvingane i sirkeltreninga. Med føtene godt festa mellom stengene får ein lettare tak på magemusklane.

Den siste tida har designarar gjeve ribbeveggen ein ny eigenskap. Han kan fungere som eit møbel og brukast til oppbevaring. I moderne stover og barnerom kan du nå sjå veggen med både pult, leiker og bøker i, eller som klatrestige opp til hemsen. Men sjølv om ribbeveggen har fått ei større stjerne estetisk, er han enno open for tøy og bøy.

Maren Bø

Maren Bø er idrettspedagog og frilansskribent.