De Lange
Faksimile av Norsk Sjakkblad, nr. 1 1983.
Teikning: Svein G. Myreng.
Det er eit hav av historier om Daan de Lange (1915–1988). Som då han ein gong «miste dronninga». De Lange konfronterte den hårete motstandaren, som reiste seg opp og konstaterte at dronninga hadde fest seg i skjegget hans.
Det fyrste sjakkbladet eg fekk i posten som ung gut, var Norsk Sjakkblad nr. 1 1983. Eg las bladet ti–tolv gonger med glupsk appetitt, kva anna kunne ein gjera på den tida? Framsida, ei karikaturteikning av den gamle og for meg ukjende mannen Daan de Lange, sleppte aldri tak i meg.
I sumar intervjua eg historieforteljaren Erling Kristiansen (84), sjølv noregsmeister frå 1972. Kristiansen er ikkje i tvil om at de Lange var Noregs beste spelar på slutten av 1950-talet. I heimlandet Nederland hadde han spela fotball profesjonelt for Ajax, men ein skade fekk han til i staden å satsa på sjakken. De Lange var inspirert av den rike sjakkulturen i landet og verdsmeisteren Max Euwe frå Amsterdam. De Lange var òg på musikkonservatoriet i hovudstaden, men vart kasta ut av di han dreiv for mykje med jazz.
Under den tyske okkupasjonen flykta de Lange til England og byrja underhalda amerikanske troppar med songar som «We’ll Meet Again». Då han gifte seg og kom til Noreg i 1954, hamna han fyrst i Stavanger, der han ifølgje Kristiansen vann 10–0 mot noregsmeisteren av året, Einar Haave. De Lange drog vidare til Hamar, der han spela piano på Hotel Astoria livet ut. Då han endeleg fekk spela i noregsmeisterskapen i 1960, vann han suverent, to poeng føre nestemann.
I 1966 var både de Lange og Kristiansen på det norske landslaget i sjakk-OL i Havanna. Cubansk TV laga eit TV-program om den norsk-nederlandske sjakkmusikaren. I ballsalen på spelarhotellet sat de Lange ved flygelet då sjakkinteresserte Fidel Castro passerte. «Kan du spela cubansk musikk for oss?» dikterte revolusjonens menn. Nokre år tidlegare skal de Lange òg ha spela for den cubanske eksdiktatoren Batista.
Våren 1988, 72 år gamal, heldt de Lange framleis norsk elitenivå på sjakkbrettet. Han vekte oppsikt med sterkt spel på Gausdal Høyfjellshotell, men før siste runde mot nett Kristiansen sa han: «Eg orkar ikkje meir. Kva som enn skjer, om du byr remis, vil eg ta imot.»
Kristiansen hamna i ei dårleg stilling, baud remis og køyrde de Lange heim til Hamar. Få veker seinare døydde den mest internasjonale personlegdomen i norsk sjakk.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal meister i sjakk.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Det er eit hav av historier om Daan de Lange (1915–1988). Som då han ein gong «miste dronninga». De Lange konfronterte den hårete motstandaren, som reiste seg opp og konstaterte at dronninga hadde fest seg i skjegget hans.
Det fyrste sjakkbladet eg fekk i posten som ung gut, var Norsk Sjakkblad nr. 1 1983. Eg las bladet ti–tolv gonger med glupsk appetitt, kva anna kunne ein gjera på den tida? Framsida, ei karikaturteikning av den gamle og for meg ukjende mannen Daan de Lange, sleppte aldri tak i meg.
I sumar intervjua eg historieforteljaren Erling Kristiansen (84), sjølv noregsmeister frå 1972. Kristiansen er ikkje i tvil om at de Lange var Noregs beste spelar på slutten av 1950-talet. I heimlandet Nederland hadde han spela fotball profesjonelt for Ajax, men ein skade fekk han til i staden å satsa på sjakken. De Lange var inspirert av den rike sjakkulturen i landet og verdsmeisteren Max Euwe frå Amsterdam. De Lange var òg på musikkonservatoriet i hovudstaden, men vart kasta ut av di han dreiv for mykje med jazz.
Under den tyske okkupasjonen flykta de Lange til England og byrja underhalda amerikanske troppar med songar som «We’ll Meet Again». Då han gifte seg og kom til Noreg i 1954, hamna han fyrst i Stavanger, der han ifølgje Kristiansen vann 10–0 mot noregsmeisteren av året, Einar Haave. De Lange drog vidare til Hamar, der han spela piano på Hotel Astoria livet ut. Då han endeleg fekk spela i noregsmeisterskapen i 1960, vann han suverent, to poeng føre nestemann.
I 1966 var både de Lange og Kristiansen på det norske landslaget i sjakk-OL i Havanna. Cubansk TV laga eit TV-program om den norsk-nederlandske sjakkmusikaren. I ballsalen på spelarhotellet sat de Lange ved flygelet då sjakkinteresserte Fidel Castro passerte. «Kan du spela cubansk musikk for oss?» dikterte revolusjonens menn. Nokre år tidlegare skal de Lange òg ha spela for den cubanske eksdiktatoren Batista.
Våren 1988, 72 år gamal, heldt de Lange framleis norsk elitenivå på sjakkbrettet. Han vekte oppsikt med sterkt spel på Gausdal Høyfjellshotell, men før siste runde mot nett Kristiansen sa han: «Eg orkar ikkje meir. Kva som enn skjer, om du byr remis, vil eg ta imot.»
Kristiansen hamna i ei dårleg stilling, baud remis og køyrde de Lange heim til Hamar. Få veker seinare døydde den mest internasjonale personlegdomen i norsk sjakk.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal meister i sjakk.
Fleire artiklar
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Rune Slagstad på veg inn til Finansdepartementet i november i fjor.
Foto: Dag og Tid
Fylgjene av konkurransestaten
Rune Slagstad syner korleis venstresida lenge har gløymt røtene og prinsippa sine. Der andre held seg til vande spor, gjenetablerer han vona om at vi kan finne ut av kva som er viktigast å diskutere.
Jean-Marie Le Pen døydde 7. januar, 96 år gamal.
Foto: Stephane Mahe / Reuters / NTB
Ein politisk krigar har falle
Jean-Marie Le Pen (1928–2025) vart ein nybrotsmann for all høgrepopulisme i dag.