Tagnad og handtrykk
Anand gjev opp partiet med eit forhasta handtrykk mot ein fortumla Mamedjarov.
Skjermdump frå Chess24
Fysiske sjakkbrikker og sjakkspelarar har vorte ein anakronisme. Den absolutte tagnaden i eit sjakklokale og dei obligatoriske handtrykka før og etter parti fylgde meg i fire tiår fram til 2019.
Men i førre veke var eg på plass i Norway Chess i Stavanger. Den fyrste som rekkjer meg handa, er den sjakkinteresserte pensjonisten Øystein Olsen (70). Eg skvett til, for eg er ikkje van med slikt lenger, men handa hans er ei påminning om kva som ventar dei neste timane og dagane. Eg går inn i salen der dei ti spelarane sit. Carlsen spelar svart mot Tari, eit heilnorsk oppgjer.
Spelarane ansar ikkje dei få fysiske publikummarane. Ein forfattar på lynvitjing fylgjer partia utan å skjøna stort. Tagnaden gjer han uvel. Han kviskrar til sidemannen: «Du får tusen kroner om du kastar ein penn på Carlsen!» Nokre minutt seinare forsvinn dei.
Eg freistar tenkja som Carlsen. Eg kan ikkje ta fram mobiltelefonen, så eg må nytta mitt eige hovud. Nett når eg skjønar kva Carlsen vil spela, gjer han noko heilt anna. Tari svarer snøgt, og eg får på nytt høve til å måla meg mot Carlsen. Eg finn ein plan, som eg er godt nøgd med: Dronninga langt ut til venstre, vestover eller kva du vil. I det same flyttar Carlsen dronninga langt ut til høgre, eller austover om du vil. Eg forlèt lokalet.
Arrangøren ordnar ein sponsorbil, med sjakkmønster, attende til hotellet. Maxime Vachier-Lagrave (31) set seg framme, medan eg og den pensjonerte sentralbanksjefen set oss bak. Franskmannen er tagal. Han finn fram mobilen og sjekkar variantar frå partiet han nett har vunne mot Wesley So.
I hotellbaren finn eg berre éin sjakkspelar, aserbajdsjanaren Sjakhrijar Mamedjarov (37). Han sit åleine, tagal. Dagen etter, under hotellfrukosten, ser eg berre éin sjakkspelar, Vishy Anand (52). Indaren er fokusert på eggerøra. Han ligg på andreplass mellom Carlsen og Mamedjarov – som han skal møta i neste runde.
Veteranen gjer ein grov «bukk» etter berre 21 trekk. Mamedjarov kan ofra dronninga og vinna partiet. Anand strekkjer fram handa. «Why?», spør Mamedjarov, som enno ikkje har sett dronningofferet. Handtrykket frå Anand var ein ny «bukk».
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal meister i sjakk.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Fysiske sjakkbrikker og sjakkspelarar har vorte ein anakronisme. Den absolutte tagnaden i eit sjakklokale og dei obligatoriske handtrykka før og etter parti fylgde meg i fire tiår fram til 2019.
Men i førre veke var eg på plass i Norway Chess i Stavanger. Den fyrste som rekkjer meg handa, er den sjakkinteresserte pensjonisten Øystein Olsen (70). Eg skvett til, for eg er ikkje van med slikt lenger, men handa hans er ei påminning om kva som ventar dei neste timane og dagane. Eg går inn i salen der dei ti spelarane sit. Carlsen spelar svart mot Tari, eit heilnorsk oppgjer.
Spelarane ansar ikkje dei få fysiske publikummarane. Ein forfattar på lynvitjing fylgjer partia utan å skjøna stort. Tagnaden gjer han uvel. Han kviskrar til sidemannen: «Du får tusen kroner om du kastar ein penn på Carlsen!» Nokre minutt seinare forsvinn dei.
Eg freistar tenkja som Carlsen. Eg kan ikkje ta fram mobiltelefonen, så eg må nytta mitt eige hovud. Nett når eg skjønar kva Carlsen vil spela, gjer han noko heilt anna. Tari svarer snøgt, og eg får på nytt høve til å måla meg mot Carlsen. Eg finn ein plan, som eg er godt nøgd med: Dronninga langt ut til venstre, vestover eller kva du vil. I det same flyttar Carlsen dronninga langt ut til høgre, eller austover om du vil. Eg forlèt lokalet.
Arrangøren ordnar ein sponsorbil, med sjakkmønster, attende til hotellet. Maxime Vachier-Lagrave (31) set seg framme, medan eg og den pensjonerte sentralbanksjefen set oss bak. Franskmannen er tagal. Han finn fram mobilen og sjekkar variantar frå partiet han nett har vunne mot Wesley So.
I hotellbaren finn eg berre éin sjakkspelar, aserbajdsjanaren Sjakhrijar Mamedjarov (37). Han sit åleine, tagal. Dagen etter, under hotellfrukosten, ser eg berre éin sjakkspelar, Vishy Anand (52). Indaren er fokusert på eggerøra. Han ligg på andreplass mellom Carlsen og Mamedjarov – som han skal møta i neste runde.
Veteranen gjer ein grov «bukk» etter berre 21 trekk. Mamedjarov kan ofra dronninga og vinna partiet. Anand strekkjer fram handa. «Why?», spør Mamedjarov, som enno ikkje har sett dronningofferet. Handtrykket frå Anand var ein ny «bukk».
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal meister i sjakk.
Fleire artiklar
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Rune Slagstad på veg inn til Finansdepartementet i november i fjor.
Foto: Dag og Tid
Fylgjene av konkurransestaten
Rune Slagstad syner korleis venstresida lenge har gløymt røtene og prinsippa sine. Der andre held seg til vande spor, gjenetablerer han vona om at vi kan finne ut av kva som er viktigast å diskutere.
Jean-Marie Le Pen døydde 7. januar, 96 år gamal.
Foto: Stephane Mahe / Reuters / NTB
Ein politisk krigar har falle
Jean-Marie Le Pen (1928–2025) vart ein nybrotsmann for all høgrepopulisme i dag.