Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

Leiar

Afghanistan må fylgjast opp

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
2136
20211224
2136
20211224

Den viktigaste hendinga i norsk utanrikspolitikk i 2021 var at vi trekte oss ut av Afghanistan. Det var eit stort politisk nederlag, men likevel naudsynt. USA, Nato og Noregs krigføring i landet førte ingen stad og var eit feilgrep. Men etter å ha vore i Afghanistan og kriga i 20 år har vi no sjølvsagt eit medansvar for den alvorlege situasjonen som no er i landet, med ekstrem fattigdom og mange som flyktar.

For å kunne bidra etter beste evne med naudhjelp og bistand må vi godta at Afghanistan no er styrt av Taliban. Difor bør vi vera til stades i landet og ikkje berre gje bistand gjennom frivillige og internasjonale organisasjonar. Direkte kontakt med Taliban-regimet er naudsynt for kunne bidra mest mogeleg positivt.

Ei interessant utvikling, som Cecilie Hellestveit er inne på i ein kommentar i dagens avis, er at Organisasjonen for islamsk samarbeid (OIC) med 57 medlemsland og ein av dei største mellomstatlege organisasjonane i verda, no har stilt krav til Taliban om å etterleva internasjonale traktatar om menneskerettar.

Mange av desse medlemslanda, som Iran, Saudi-Arabia, Syria og Qatar, har ikkje truverd når det gjeld oppfølging av dei same pliktene i eige land. Og OIC-erklæringa om menneskerettar er spegla av kva plass islam skal ha i samfunnet.

Men likevel, fordi det er islamske land som stiller visse krav til Taliban, har dette interesse. For krava kan ikkje avvisast av Taliban som vestleg kulturimperialisme. Det gjev dessutan von om at dei islamske landa sjølve tek eit større ansvar for ei positiv utvikling i Afghanistan. Truleg har dei betre sjansar for å lukkast på eitt eller anna vis enn det USA, Nato og Noreg hadde. Og nokre av OIC-landa har meir enn nok pengar til å kunne bidra med bistand.

Afghanistan kjem til å halda fram som del av eit viktig geopolitisk område. Men Afghanistan-politikken dei siste 20 åra har synt oss at FNs politikk om humanitære intervensjonar er mykje meir problematisk enn det forkjemparane, blant anna Noreg, har skjøna.

Svein Gjerdåker

Dag og Tid ønskjer alle ei god jul og eit godt år i vente.
Neste avis kjem fredag 7. januar.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Den viktigaste hendinga i norsk utanrikspolitikk i 2021 var at vi trekte oss ut av Afghanistan. Det var eit stort politisk nederlag, men likevel naudsynt. USA, Nato og Noregs krigføring i landet førte ingen stad og var eit feilgrep. Men etter å ha vore i Afghanistan og kriga i 20 år har vi no sjølvsagt eit medansvar for den alvorlege situasjonen som no er i landet, med ekstrem fattigdom og mange som flyktar.

For å kunne bidra etter beste evne med naudhjelp og bistand må vi godta at Afghanistan no er styrt av Taliban. Difor bør vi vera til stades i landet og ikkje berre gje bistand gjennom frivillige og internasjonale organisasjonar. Direkte kontakt med Taliban-regimet er naudsynt for kunne bidra mest mogeleg positivt.

Ei interessant utvikling, som Cecilie Hellestveit er inne på i ein kommentar i dagens avis, er at Organisasjonen for islamsk samarbeid (OIC) med 57 medlemsland og ein av dei største mellomstatlege organisasjonane i verda, no har stilt krav til Taliban om å etterleva internasjonale traktatar om menneskerettar.

Mange av desse medlemslanda, som Iran, Saudi-Arabia, Syria og Qatar, har ikkje truverd når det gjeld oppfølging av dei same pliktene i eige land. Og OIC-erklæringa om menneskerettar er spegla av kva plass islam skal ha i samfunnet.

Men likevel, fordi det er islamske land som stiller visse krav til Taliban, har dette interesse. For krava kan ikkje avvisast av Taliban som vestleg kulturimperialisme. Det gjev dessutan von om at dei islamske landa sjølve tek eit større ansvar for ei positiv utvikling i Afghanistan. Truleg har dei betre sjansar for å lukkast på eitt eller anna vis enn det USA, Nato og Noreg hadde. Og nokre av OIC-landa har meir enn nok pengar til å kunne bidra med bistand.

Afghanistan kjem til å halda fram som del av eit viktig geopolitisk område. Men Afghanistan-politikken dei siste 20 åra har synt oss at FNs politikk om humanitære intervensjonar er mykje meir problematisk enn det forkjemparane, blant anna Noreg, har skjøna.

Svein Gjerdåker

Dag og Tid ønskjer alle ei god jul og eit godt år i vente.
Neste avis kjem fredag 7. januar.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Bjørn Rasmussen vaks opp blant dyr – ikkje minst hestar. Det har forma forfattarskapet hans.

Bjørn Rasmussen vaks opp blant dyr – ikkje minst hestar. Det har forma forfattarskapet hans.

Foto: Frida Gregersen

LitteraturKultur

I fri dressur

Når vi endeleg får lese kontroversielle Bjørn Rasmussen på norsk, handlar det om ei hestejente. Men skinnet bedrar.

Marita Liabø
Bjørn Rasmussen vaks opp blant dyr – ikkje minst hestar. Det har forma forfattarskapet hans.

Bjørn Rasmussen vaks opp blant dyr – ikkje minst hestar. Det har forma forfattarskapet hans.

Foto: Frida Gregersen

LitteraturKultur

I fri dressur

Når vi endeleg får lese kontroversielle Bjørn Rasmussen på norsk, handlar det om ei hestejente. Men skinnet bedrar.

Marita Liabø
Nicole Kidman spelar Romy, som ser ut til å ha full kontroll over eit perfekt liv, men som blir utfordra av praktikanten Samuel (Harris Dickinson).

Nicole Kidman spelar Romy, som ser ut til å ha full kontroll over eit perfekt liv, men som blir utfordra av praktikanten Samuel (Harris Dickinson).

Foto: Ymer Media

FilmMeldingar

Farleg begjær

Nicole Kidman er perfekt i utforskinga av makt og seksualitet i Babygirl.

Håkon Tveit
Nicole Kidman spelar Romy, som ser ut til å ha full kontroll over eit perfekt liv, men som blir utfordra av praktikanten Samuel (Harris Dickinson).

Nicole Kidman spelar Romy, som ser ut til å ha full kontroll over eit perfekt liv, men som blir utfordra av praktikanten Samuel (Harris Dickinson).

Foto: Ymer Media

FilmMeldingar

Farleg begjær

Nicole Kidman er perfekt i utforskinga av makt og seksualitet i Babygirl.

Håkon Tveit

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis