JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

Leiar

Du skal ikkje slå i hel

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
1523
20190412
1523
20190412

Ein skulle tru at verda hadde kome lenger, men ha ingen illusjonar. Sjølv om tala gjekk markant ned i 2018, vert svært mange framleis dømde til døden og avretta i land rundt om i verda. Ei opplisting frå Amnestys årlege rapport om dødsstraff får fram det groteske i det heile:

Det var 56 land som dømde folk til døden i 2018, og av desse var det 22 land som faktisk fullbyrda dødsstraffer. Til saman sat 19.336 på dødscelle i 2018.

Verstingen er som vanleg Kina. Dei nektar å gje tal, men alt tyder på at dei avretta fleire tusen menneske ved skyting. Deretter kjem Iran med minst 253 avrettingar, Saudi-Arabia med 149, Vietnam med 85 og Irak med 52.

Metodane som vert nytta, er halshogging, elektrisk stol, henging, giftsprøyte og skyting. Det var ingen registrerte avrettingar ved steining i 2018, det er jo eit lite framsteg, men to vart dømde til døden ved steining i Iran. Iran hadde dessutan sju offentlege avrettingar. I Pakistan dømde dei 250 til døden i 2018 – tre av desse for blasfemi!

I rapporten står Vest-Europa fram som eit stolt friområde for bruk av dødsstraff – saman med Sør-Amerika. Hadde det ikkje vore for Kviterussland, ville heile Europa vore fritt for dødsstraff.

USA, derimot, utførte 25 avrettingar i åtte delstatar og har heile 2654 menneske på dødsceller. Ei skam for gruppa av vestlege demokratiske land. Eit fullverdig sivilisert samfunn held seg ikkje med dødsstraff.

Svein Gjerdåker

Det kjem ikkje avis langfredag.
Neste Dag og Tid kjem 26. april. God påske!

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Ein skulle tru at verda hadde kome lenger, men ha ingen illusjonar. Sjølv om tala gjekk markant ned i 2018, vert svært mange framleis dømde til døden og avretta i land rundt om i verda. Ei opplisting frå Amnestys årlege rapport om dødsstraff får fram det groteske i det heile:

Det var 56 land som dømde folk til døden i 2018, og av desse var det 22 land som faktisk fullbyrda dødsstraffer. Til saman sat 19.336 på dødscelle i 2018.

Verstingen er som vanleg Kina. Dei nektar å gje tal, men alt tyder på at dei avretta fleire tusen menneske ved skyting. Deretter kjem Iran med minst 253 avrettingar, Saudi-Arabia med 149, Vietnam med 85 og Irak med 52.

Metodane som vert nytta, er halshogging, elektrisk stol, henging, giftsprøyte og skyting. Det var ingen registrerte avrettingar ved steining i 2018, det er jo eit lite framsteg, men to vart dømde til døden ved steining i Iran. Iran hadde dessutan sju offentlege avrettingar. I Pakistan dømde dei 250 til døden i 2018 – tre av desse for blasfemi!

I rapporten står Vest-Europa fram som eit stolt friområde for bruk av dødsstraff – saman med Sør-Amerika. Hadde det ikkje vore for Kviterussland, ville heile Europa vore fritt for dødsstraff.

USA, derimot, utførte 25 avrettingar i åtte delstatar og har heile 2654 menneske på dødsceller. Ei skam for gruppa av vestlege demokratiske land. Eit fullverdig sivilisert samfunn held seg ikkje med dødsstraff.

Svein Gjerdåker

Det kjem ikkje avis langfredag.
Neste Dag og Tid kjem 26. april. God påske!

Emneknaggar

Fleire artiklar

Ei lauvtynn silisiumskive foredla til mikrobrikker på laboratoriet til Sintef i Forskingsparken i Oslo.

Ei lauvtynn silisiumskive foredla til mikrobrikker på laboratoriet til Sintef i Forskingsparken i Oslo.

Foto: Sindre Deschington

ReportasjeFeature

Mikrobrikkene som formar framtida

Finst det ein snarveg til å forstå stormaktsspelet og teknologien bak dei viktige databrikkene? Ja, ein kan ta turen til Sintefs laboratorium på Blindern i Oslo.

Christiane Jordheim Larsen
Ei lauvtynn silisiumskive foredla til mikrobrikker på laboratoriet til Sintef i Forskingsparken i Oslo.

Ei lauvtynn silisiumskive foredla til mikrobrikker på laboratoriet til Sintef i Forskingsparken i Oslo.

Foto: Sindre Deschington

ReportasjeFeature

Mikrobrikkene som formar framtida

Finst det ein snarveg til å forstå stormaktsspelet og teknologien bak dei viktige databrikkene? Ja, ein kan ta turen til Sintefs laboratorium på Blindern i Oslo.

Christiane Jordheim Larsen

Teikning: May Linn Clement

KommentarSamfunn
Halvor Tjønn

Krigen er ei ufatteleg ulukke for Ukraina. Men også for Russland er det som skjer, ein katastrofe.

Tusen dagar med russisk katastrofe

Jens Stoltenberg gjekk av som generalsekretær i Nato 1. oktober. No skal han leie styringsgruppa for Bilderberg-møta.

Jens Stoltenberg gjekk av som generalsekretær i Nato 1. oktober. No skal han leie styringsgruppa for Bilderberg-møta.

Foto: Thomas Fure / NTB

Samfunn
Per Anders Todal

Mingleklubben for makt og pengar

Jens Stoltenberg blir partyfiksar for Bilderberg-møta, ein institusjon meir i utakt med samtida enn nokon gong.

KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.

KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.

Thomas Fure / NTB

Samfunn
Christiane Jordheim Larsen

Utfordrar kjønnsundervisninga

Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.

Einar Økland heime i Valevåg.

Einar Økland heime i Valevåg.

Foto: Helge Skodvin

Kultur

Samlaren

Einar Økland vil helst høyra noko han ikkje har høyrt før – og så skriv han ein lyrisk tekst som han ikkje visste at han kunne skriva. Deretter held han fram med å samla.

Jan H. Landro
Einar Økland heime i Valevåg.

Einar Økland heime i Valevåg.

Foto: Helge Skodvin

Kultur

Samlaren

Einar Økland vil helst høyra noko han ikkje har høyrt før – og så skriv han ein lyrisk tekst som han ikkje visste at han kunne skriva. Deretter held han fram med å samla.

Jan H. Landro

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis