Forbod mot nikab
Spørsmålet om ein skal tillata bruken av det heildekkjande plagget nikab i ulike offentlege samanhengar, har vore eit tema i mange år. Men temaet er ei avsporing frå det integreringsdebatten bør handla om. For nikab er eit marginalt fenomen i Noreg. Er det tale om nokre titals personar som til ei kvar tid nyttar nikab? Iallfall er det svært få.
Nikab har såleis vorte noko som mange har hissa seg opp over, og nytta som argument mot både islam og innvandring, meir enn eit reelt samfunnsproblem.
Det integreringsdebatten derimot bør handla om, er korleis integreringa konkret skal skje. Kva slag tiltak og ordningar skal vi få i stand? Kor mange kan vi ta imot for å ha ein føresetnad for å få til god integrering? Og ikkje minst: Korleis motarbeider vi skjult og open rasisme? Det siste er eit stort problem på nettet.
Likevel: Det føregår no ein debatt om studentar ved universiteta skal få nytta nikab i undervisinga. Det burde vera sjølvforklarande at dei ikkje kan det. I ein akademisk sanningssøkjande kultur som er avhengig av ein open og fri diskusjon, må ein sjå andleta til kvarandre.
Kva så i andre tilfelle? Kan ein vera bussjåfør med nikab? Kva med lækjar? Butikkekspeditør? Nei. Maskering av andletet gjev ikkje tillit, snarare skapar det utryggleik. I alle arbeidstilhøve, men òg i daglege kvardagsmøte, er vi nettopp avhengige av tillit mellom oss alle.
Difor bør Stortinget forby tildekking av andletet i offentlege rom. Det blir for vanskeleg å driva med ulike reglar om delforbod og unnatak. Er eit slikt forbod ekskluderande og autoritært? Meiner ein det, er ein vrang. Snarare er det bruken av plagg som dekkjer andletet, som er ekskluderande. Det er heller ingen fare for at eit slikt forbod vil vera starten på ei innføring av diskriminerande lover mot diverse klesplagg. Tildekking er eit heilt spesielt særtilfelle.
Den europeiske menneskerettsdomstolen har dessutan avgjort at eit slikt forbod ikkje bryt med menneskerettskonvensjonen. I tillegg vil forbodet kunna vera ei lette for dei få kvinnene som nyttar dette plagget. For dei vil ikkje spørsmålet lenger vera aktuelt.
Svein Gjerdåker
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Spørsmålet om ein skal tillata bruken av det heildekkjande plagget nikab i ulike offentlege samanhengar, har vore eit tema i mange år. Men temaet er ei avsporing frå det integreringsdebatten bør handla om. For nikab er eit marginalt fenomen i Noreg. Er det tale om nokre titals personar som til ei kvar tid nyttar nikab? Iallfall er det svært få.
Nikab har såleis vorte noko som mange har hissa seg opp over, og nytta som argument mot både islam og innvandring, meir enn eit reelt samfunnsproblem.
Det integreringsdebatten derimot bør handla om, er korleis integreringa konkret skal skje. Kva slag tiltak og ordningar skal vi få i stand? Kor mange kan vi ta imot for å ha ein føresetnad for å få til god integrering? Og ikkje minst: Korleis motarbeider vi skjult og open rasisme? Det siste er eit stort problem på nettet.
Likevel: Det føregår no ein debatt om studentar ved universiteta skal få nytta nikab i undervisinga. Det burde vera sjølvforklarande at dei ikkje kan det. I ein akademisk sanningssøkjande kultur som er avhengig av ein open og fri diskusjon, må ein sjå andleta til kvarandre.
Kva så i andre tilfelle? Kan ein vera bussjåfør med nikab? Kva med lækjar? Butikkekspeditør? Nei. Maskering av andletet gjev ikkje tillit, snarare skapar det utryggleik. I alle arbeidstilhøve, men òg i daglege kvardagsmøte, er vi nettopp avhengige av tillit mellom oss alle.
Difor bør Stortinget forby tildekking av andletet i offentlege rom. Det blir for vanskeleg å driva med ulike reglar om delforbod og unnatak. Er eit slikt forbod ekskluderande og autoritært? Meiner ein det, er ein vrang. Snarare er det bruken av plagg som dekkjer andletet, som er ekskluderande. Det er heller ingen fare for at eit slikt forbod vil vera starten på ei innføring av diskriminerande lover mot diverse klesplagg. Tildekking er eit heilt spesielt særtilfelle.
Den europeiske menneskerettsdomstolen har dessutan avgjort at eit slikt forbod ikkje bryt med menneskerettskonvensjonen. I tillegg vil forbodet kunna vera ei lette for dei få kvinnene som nyttar dette plagget. For dei vil ikkje spørsmålet lenger vera aktuelt.
Svein Gjerdåker
Fleire artiklar
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.
Foto: Sebastian Dalseide
Beckett-klassikar av godt merke
Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.
Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.
Foto: Merete Haseth
Våren over mannalivet
Ingrid Storholmen gjer tørre helsedata om til levande liv i Bloddråpetall.
Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».
Foto: Another World Entertainment
Djevelen i detaljane
By mot land er eit sentralt tema i endå ein framifrå film av Ryusuke Hamaguchi.
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.
Foto: Dagfinn Nordbø
Finaste finnbiffen
«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.