Liten skilnad på Ap og Høgre
Debatten mellom Erna Solberg og Jonas Gahr Støre på NRK denne veka syner på nytt kor liten skilnaden er mellom Høgre og Arbeidarpartiet. Ei av få saker det var usemje om, var helikopterbasen på Bardufoss og om Bell-helikoptera skal flyttast til Rygge eller ikkje.
På spørsmål om kva ein skal gjera med mindreårige asylsøkjarar, var skilnaden berre retorisk.
Jo, det er sjølvsagt saker dei er usamde om, som i skattepolitikken. Men Arbeidarpartiet vil ikkje auka skattane meir enn vel 1 prosent eller 15 milliardar av eit statsbudsjett på 1300 milliardar. Og Høgre talar særs lite om skattelette i denne valkampen.
I sak etter sak har dei to partia i dag mykje dei same standpunkta. I klimapolitikken, tempoet i oljeutviklinga, asyl- og innvandringspolitikken, forsvarspolitikken og samferdselspolitikken er likskapen mellom Arbeidarpartiet og Høgre større enn motsetnadane. Ikkje minst i utanrikspolitikken – og særleg støtta til den aktive krigføringa i Afghanistan og Libya.
Difor endar debattar mellom dei to partia fort opp med retorikk og at media etterpå diskuterer kven som vann debatten. Altså kven som ordla seg best, kven som stråla ut mest energi og kven som gav mest tillit. Men alt dette ytre er uinteressant når konkret politikk til slutt skal utformast.
På eit vis har vi to «sentrumsparti i Noreg»: Høgre og Arbeidarpartiet. Høgre har nærma seg Arbeidarpartiet meir enn omvendt. Den store skilnaden på dei to partia går på kven dei vil samarbeida med i regjering – eller ha som støtteparti. Om Høgres allianse med Framstegspartiet – og om Arbeidarpartiet òg skal kunna stø seg på Raudt og MDG for å få til eit eventuelt fleirtal. Såleis får dei mindre partia, som har tydelegare synspunkt i einskildsaker og kvar for seg vil dra politikken i ein bestemt retning, stor innverknad.
I ein slik situasjon vil dei gamle sentrumspartia koma i problem. Senterpartiet har tydeleg valt side, og ser ut til å tena på det. Venstre og KrF, derimot, slit med eit stort forklaringsproblem etter at Høgre opna for Frp. For KrF og Venstre står nærare Arbeidarpartiet enn Frp i dei fleste spørsmål – ikkje minst i klimasaka.
Svein Gjerdåker
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Debatten mellom Erna Solberg og Jonas Gahr Støre på NRK denne veka syner på nytt kor liten skilnaden er mellom Høgre og Arbeidarpartiet. Ei av få saker det var usemje om, var helikopterbasen på Bardufoss og om Bell-helikoptera skal flyttast til Rygge eller ikkje.
På spørsmål om kva ein skal gjera med mindreårige asylsøkjarar, var skilnaden berre retorisk.
Jo, det er sjølvsagt saker dei er usamde om, som i skattepolitikken. Men Arbeidarpartiet vil ikkje auka skattane meir enn vel 1 prosent eller 15 milliardar av eit statsbudsjett på 1300 milliardar. Og Høgre talar særs lite om skattelette i denne valkampen.
I sak etter sak har dei to partia i dag mykje dei same standpunkta. I klimapolitikken, tempoet i oljeutviklinga, asyl- og innvandringspolitikken, forsvarspolitikken og samferdselspolitikken er likskapen mellom Arbeidarpartiet og Høgre større enn motsetnadane. Ikkje minst i utanrikspolitikken – og særleg støtta til den aktive krigføringa i Afghanistan og Libya.
Difor endar debattar mellom dei to partia fort opp med retorikk og at media etterpå diskuterer kven som vann debatten. Altså kven som ordla seg best, kven som stråla ut mest energi og kven som gav mest tillit. Men alt dette ytre er uinteressant når konkret politikk til slutt skal utformast.
På eit vis har vi to «sentrumsparti i Noreg»: Høgre og Arbeidarpartiet. Høgre har nærma seg Arbeidarpartiet meir enn omvendt. Den store skilnaden på dei to partia går på kven dei vil samarbeida med i regjering – eller ha som støtteparti. Om Høgres allianse med Framstegspartiet – og om Arbeidarpartiet òg skal kunna stø seg på Raudt og MDG for å få til eit eventuelt fleirtal. Såleis får dei mindre partia, som har tydelegare synspunkt i einskildsaker og kvar for seg vil dra politikken i ein bestemt retning, stor innverknad.
I ein slik situasjon vil dei gamle sentrumspartia koma i problem. Senterpartiet har tydeleg valt side, og ser ut til å tena på det. Venstre og KrF, derimot, slit med eit stort forklaringsproblem etter at Høgre opna for Frp. For KrF og Venstre står nærare Arbeidarpartiet enn Frp i dei fleste spørsmål – ikkje minst i klimasaka.
Svein Gjerdåker
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
Krigen er ei ufatteleg ulukke for Ukraina. Men også for Russland er det som skjer, ein katastrofe.
Tusen dagar med russisk katastrofe
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.
Jens Stoltenberg gjekk av som generalsekretær i Nato 1. oktober. No skal han leie styringsgruppa for Bilderberg-møta.
Foto: Thomas Fure / NTB
Jens Stoltenberg blir partyfiksar for Bilderberg-møta, ein institusjon meir i utakt med samtida enn nokon gong.
Den rumenske forfattaren Mircea Cartarescu har skrive både skjønnlitteratur, lyrikk og litterære essay.
Foto: Solum Bokvennen
Mircea Cărtărescu kastar eit fortrolla lys over barndommen i Melankolien
Taiwanarar feirar nasjonaldagen 10. oktober framfor presidentbygget i Taipei.
Foto: Chiang Ying-ying / AP / NTB
Illusjonen om «eitt Kina»
Kina gjer krav på Taiwan, og Noreg anerkjenner ikkje Taiwan som sjølvstendig stat. Men kor sterkt står argumenta for at Taiwan er ein del av Kina?