Stortinget må ta sjølvkritikk
Styringa og kostnadsoverskridingane knytte til Stortingets omfattande byggjeprosjekt er særs kritikkverdig. Som øvste ansvarleg har ikkje stortingspresidenten godt nok sytt for å gje Stortinget oppdatert informasjon om kostnadsutviklinga. Difor må stortingspresidenten ta ansvar og trekkja seg frå presidentvervet. Alvoret i saka krev det.
Men kritikken kan ikkje berre rettast mot stortingspresidenten. I Riksrevisjonens rapport frå i fjor står det: «Stortingets byggeprosjekt er et uvanlig og svært krevende byggeprosjekt med totalrehabilitering av Prinsens gate 26. I tillegg er bygging av nytt post- og varemottak, samt alternativ garasjeutkjøring og innkjøringstunnel til post- og varemottaket innlemmet i prosjektet. Det at byggeprosjektet gjennomføres midt i Oslo sentrum, med kollektivtransport i umiddelbar nærhet, gjør prosjektet ytterligere komplekst.»
Skal ein gjennomføra eit slikt «uvanlig og svært krevende» byggjeprosjekt, må ein syta for ein byggherre med solid kompetanse og kapasitet – og som har dette som hovudoppgåve. Det kan ein ikkje på nokon måte forventa at stortingsadministrasjonen og presidentskapet sit inne med – sjølv om dei undervegs har leigd inn meir og meir hjelp til prosjektstyringa.
Dette burde Stortinget ha skjøna då dei vedtok utbygginga, og fått Statsbygg til å stå som byggherre. Det ville kravd ei drøfting og avklaring av dei konstitusjonelle problema som det ville medført. For det heiter seg at Stortinget ikkje skal kunna nytta Statsbygg som byggherre av di Statsbygg er underlagd regjeringa – som igjen er kontrollert av Stortinget.
Men omfanget i denne saka burde gjort at Stortinget utfordra dette hinderet, for det er fleire juristar som meiner at dette er eit kunstig sjølvpålagt hinder. Tidlegare sivilombodsmann Arne Fliflet seier til dømes til Dag og Tid at «konstitusjonelt vil det vera meir korrekt og ryddigare at byggherreoppdrag av denne typen vart lagt til Statsbygg. Det ville harmonert betre med grunnlova § 19».
Stortinget bør samla ta sjølvkritikk på handteringa av denne byggjesaka. Ho har vore dårleg handtert alt frå starten. Å berre leggja skulda på noverande stortingspresident er uansvarleg.
Svein Gjerdåker
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Styringa og kostnadsoverskridingane knytte til Stortingets omfattande byggjeprosjekt er særs kritikkverdig. Som øvste ansvarleg har ikkje stortingspresidenten godt nok sytt for å gje Stortinget oppdatert informasjon om kostnadsutviklinga. Difor må stortingspresidenten ta ansvar og trekkja seg frå presidentvervet. Alvoret i saka krev det.
Men kritikken kan ikkje berre rettast mot stortingspresidenten. I Riksrevisjonens rapport frå i fjor står det: «Stortingets byggeprosjekt er et uvanlig og svært krevende byggeprosjekt med totalrehabilitering av Prinsens gate 26. I tillegg er bygging av nytt post- og varemottak, samt alternativ garasjeutkjøring og innkjøringstunnel til post- og varemottaket innlemmet i prosjektet. Det at byggeprosjektet gjennomføres midt i Oslo sentrum, med kollektivtransport i umiddelbar nærhet, gjør prosjektet ytterligere komplekst.»
Skal ein gjennomføra eit slikt «uvanlig og svært krevende» byggjeprosjekt, må ein syta for ein byggherre med solid kompetanse og kapasitet – og som har dette som hovudoppgåve. Det kan ein ikkje på nokon måte forventa at stortingsadministrasjonen og presidentskapet sit inne med – sjølv om dei undervegs har leigd inn meir og meir hjelp til prosjektstyringa.
Dette burde Stortinget ha skjøna då dei vedtok utbygginga, og fått Statsbygg til å stå som byggherre. Det ville kravd ei drøfting og avklaring av dei konstitusjonelle problema som det ville medført. For det heiter seg at Stortinget ikkje skal kunna nytta Statsbygg som byggherre av di Statsbygg er underlagd regjeringa – som igjen er kontrollert av Stortinget.
Men omfanget i denne saka burde gjort at Stortinget utfordra dette hinderet, for det er fleire juristar som meiner at dette er eit kunstig sjølvpålagt hinder. Tidlegare sivilombodsmann Arne Fliflet seier til dømes til Dag og Tid at «konstitusjonelt vil det vera meir korrekt og ryddigare at byggherreoppdrag av denne typen vart lagt til Statsbygg. Det ville harmonert betre med grunnlova § 19».
Stortinget bør samla ta sjølvkritikk på handteringa av denne byggjesaka. Ho har vore dårleg handtert alt frå starten. Å berre leggja skulda på noverande stortingspresident er uansvarleg.
Svein Gjerdåker
Fleire artiklar
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Rune Slagstad på veg inn til Finansdepartementet i november i fjor.
Foto: Dag og Tid
Fylgjene av konkurransestaten
Rune Slagstad syner korleis venstresida lenge har gløymt røtene og prinsippa sine. Der andre held seg til vande spor, gjenetablerer han vona om at vi kan finne ut av kva som er viktigast å diskutere.
Jean-Marie Le Pen døydde 7. januar, 96 år gamal.
Foto: Stephane Mahe / Reuters / NTB
Ein politisk krigar har falle
Jean-Marie Le Pen (1928–2025) vart ein nybrotsmann for all høgrepopulisme i dag.