Astrup i sterke fargar
Filmen om kunstnaren frå Jølster er meir biografi enn kunstnarproblematikk i eit vakkert Astrup-portrett.
Thure Lindhardt og Dennis Storhøi i rollene som høvesvis Nikolai Astrup og venen Anton Fond.
Foto: Poul Iversen
Biografisk drama
Regi: Pål Øie
Astrup – flammen over Jølster
Manus: Karl Johan Paulsen
Med: Thure Lindhardt, Dennis Storhøi, Henriette Marø
For seks år sidan laga parhestane Pål Øie og Karl Johan Paulsen ein sympatisk film om målaren Johan Hertervig. No er dei ute med eit tilsvarande portrett av Nikolai Astrup (1880–1928), også dette ein vellaga sjangerhybrid av tradisjonell dokumentar og dramatiserte scenar, der Sjur Aarthun med sitt kamera kjenslevart har fanga mannen og bygda hans i alle årstider.
Inspirasjon
Filmskaparane har hatt mykje personleg materiale å byggje på, og det har dei nytta godt. Eit paradoks i dette kunstnarlivet går dei ikkje inn på: Filmen syner at kunstnaren hadde fleire utanlandsopphald av varierande lengde, men i kunsten sin heldt han seg stort sett til heimlege Jølster.
Mange motiv, kjende og mindre kjende, har dei leita opp og «gjenskapt» med måleria til Astrup. Det fungerer godt og gir ikkje berre farge til framstillinga, men lèt oss også skjøne noko av det som må ha inspirert den naivistiske kunstnaren.
Viktige hendingar
Dei viktigaste hendingane frå livet til Astrup er med, frå tidleg sjukdom, brotet med ein pietistisk prestefar og utanlandsreisene til utstillingane med god kritikarmottaking i hovudstaden. Personlegdommen Astrup blir teikna med fine drag, og familieliv og bygdesamvær får sine talande uttrykk.
Det mest overraskande grepet er å la ein dansk skodespelar, Thure Lindhardt (kjent som Saga Noréns makkar i TV-serien Broen), spele Astrup. Grunngivinga for dette verkar tynn, men det går ikkje lang tid før ein gløymer at det er ein dansk Astrup vi har med å gjere. For Lindhardt fyller rolla på overtydande vis. Likeins gjer Dennis Storhøi ein grei prestasjon som venen Anton Fond og Henriette Marø (NRK-serien Side om side) som kona Engel, som han fekk åtte born med.
Jan H. Landro
Jan H. Landro er journalist og forfattar og fast skribent
i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Biografisk drama
Regi: Pål Øie
Astrup – flammen over Jølster
Manus: Karl Johan Paulsen
Med: Thure Lindhardt, Dennis Storhøi, Henriette Marø
For seks år sidan laga parhestane Pål Øie og Karl Johan Paulsen ein sympatisk film om målaren Johan Hertervig. No er dei ute med eit tilsvarande portrett av Nikolai Astrup (1880–1928), også dette ein vellaga sjangerhybrid av tradisjonell dokumentar og dramatiserte scenar, der Sjur Aarthun med sitt kamera kjenslevart har fanga mannen og bygda hans i alle årstider.
Inspirasjon
Filmskaparane har hatt mykje personleg materiale å byggje på, og det har dei nytta godt. Eit paradoks i dette kunstnarlivet går dei ikkje inn på: Filmen syner at kunstnaren hadde fleire utanlandsopphald av varierande lengde, men i kunsten sin heldt han seg stort sett til heimlege Jølster.
Mange motiv, kjende og mindre kjende, har dei leita opp og «gjenskapt» med måleria til Astrup. Det fungerer godt og gir ikkje berre farge til framstillinga, men lèt oss også skjøne noko av det som må ha inspirert den naivistiske kunstnaren.
Viktige hendingar
Dei viktigaste hendingane frå livet til Astrup er med, frå tidleg sjukdom, brotet med ein pietistisk prestefar og utanlandsreisene til utstillingane med god kritikarmottaking i hovudstaden. Personlegdommen Astrup blir teikna med fine drag, og familieliv og bygdesamvær får sine talande uttrykk.
Det mest overraskande grepet er å la ein dansk skodespelar, Thure Lindhardt (kjent som Saga Noréns makkar i TV-serien Broen), spele Astrup. Grunngivinga for dette verkar tynn, men det går ikkje lang tid før ein gløymer at det er ein dansk Astrup vi har med å gjere. For Lindhardt fyller rolla på overtydande vis. Likeins gjer Dennis Storhøi ein grei prestasjon som venen Anton Fond og Henriette Marø (NRK-serien Side om side) som kona Engel, som han fekk åtte born med.
Jan H. Landro
Jan H. Landro er journalist og forfattar og fast skribent
i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.
Foto: Sebastian Dalseide
Beckett-klassikar av godt merke
Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.
Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.
Foto: Merete Haseth
Våren over mannalivet
Ingrid Storholmen gjer tørre helsedata om til levande liv i Bloddråpetall.
Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».
Foto: Another World Entertainment
Djevelen i detaljane
By mot land er eit sentralt tema i endå ein framifrå film av Ryusuke Hamaguchi.
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.
Foto: Dagfinn Nordbø
Finaste finnbiffen
«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.