Når pengane får styre
Pengar vert nytta anonymt til manipulasjon i stor stil i amerikansk politikk.
Politikarar og dommarar kan kjøpast for pengar.
Foto frå filmen
Dokumentar
Regi: Kimberley Reed
Dark Money
Med: John Adams, Jonathan Motl, Ann Ravel, Art Wittich
Det finst ikkje berre svarte pengar, det finst også mørke pengar. Dei kan vere tente på lovleg vis, men blir nytta anonymt til politisk manipulasjon i stor stil.
Uavgrensa beløp
Ei avgjerd i USAs høgsterett frå 2010 opna for at selskap kan gi uavgrensa pengebidrag til politiske kandidatar og valkampar utan at allmenta får kunnskap om dette. Det må rett nok skje gjennom eit mellomledd, men slike kan alle lage. Valkommisjonar på føderalt nivå og delstatsnivå skal kontrollere at ting går rett for seg, men dei er små, underfinansierte og som myggar å rekne.
Selskapa kan likeins finansiere svære dritpakkar mot kandidatar som ikkje har dei rette meiningane, gjerne rett før eit val, slik at kandidaten ikkje har høve – kanskje heller ikkje økonomi – til å forsvare seg. Givarane som står bak, ventar – og får – takksemda dei er ute etter i form av politiske avgjerder som tener pengemakta, ikkje fellesskapen.
Motkrefter
Dette er USA, eit demokrati som i aukande grad synest rotne på rot. Eit land der ein kan kjøpe politikarar og dommarar, som ein sentral person slår fast.
Det finst likevel motkrefter, men dei kjempar i motbakke. I delstaten Montana, som har sett korleis det store Anaconda Copper Mining Company tidlegare kunne ta seg til rette fordi dei kjøpte politikarar og byråkratar, vedtok dei lover som skulle avgrense denne givargleda og gi offentleg innsyn. Men dei blei overprøvde i Washington, sjølvsagt. I staden gjekk dei laus på ein mektig delstatspolitikar som hadde fått valkampen sin betalt av åtte store selskap. Han blei dømd for korrupsjon, men straffa var så låg at det var til å grine av. Det retta veljarane opp ved neste val, mannen sit ikkje lenger i Montanas senat.
Jan H. Landro
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Dokumentar
Regi: Kimberley Reed
Dark Money
Med: John Adams, Jonathan Motl, Ann Ravel, Art Wittich
Det finst ikkje berre svarte pengar, det finst også mørke pengar. Dei kan vere tente på lovleg vis, men blir nytta anonymt til politisk manipulasjon i stor stil.
Uavgrensa beløp
Ei avgjerd i USAs høgsterett frå 2010 opna for at selskap kan gi uavgrensa pengebidrag til politiske kandidatar og valkampar utan at allmenta får kunnskap om dette. Det må rett nok skje gjennom eit mellomledd, men slike kan alle lage. Valkommisjonar på føderalt nivå og delstatsnivå skal kontrollere at ting går rett for seg, men dei er små, underfinansierte og som myggar å rekne.
Selskapa kan likeins finansiere svære dritpakkar mot kandidatar som ikkje har dei rette meiningane, gjerne rett før eit val, slik at kandidaten ikkje har høve – kanskje heller ikkje økonomi – til å forsvare seg. Givarane som står bak, ventar – og får – takksemda dei er ute etter i form av politiske avgjerder som tener pengemakta, ikkje fellesskapen.
Motkrefter
Dette er USA, eit demokrati som i aukande grad synest rotne på rot. Eit land der ein kan kjøpe politikarar og dommarar, som ein sentral person slår fast.
Det finst likevel motkrefter, men dei kjempar i motbakke. I delstaten Montana, som har sett korleis det store Anaconda Copper Mining Company tidlegare kunne ta seg til rette fordi dei kjøpte politikarar og byråkratar, vedtok dei lover som skulle avgrense denne givargleda og gi offentleg innsyn. Men dei blei overprøvde i Washington, sjølvsagt. I staden gjekk dei laus på ein mektig delstatspolitikar som hadde fått valkampen sin betalt av åtte store selskap. Han blei dømd for korrupsjon, men straffa var så låg at det var til å grine av. Det retta veljarane opp ved neste val, mannen sit ikkje lenger i Montanas senat.
Jan H. Landro
Fleire artiklar
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.
Foto: Sebastian Dalseide
Beckett-klassikar av godt merke
Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.
Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.
Foto: Merete Haseth
Våren over mannalivet
Ingrid Storholmen gjer tørre helsedata om til levande liv i Bloddråpetall.
Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».
Foto: Another World Entertainment
Djevelen i detaljane
By mot land er eit sentralt tema i endå ein framifrå film av Ryusuke Hamaguchi.
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.
Foto: Dagfinn Nordbø
Finaste finnbiffen
«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.