Kosmorama

Trondheim internasjonale filmfestivalen

Trondheim 2.­–8. mars

Den 16. utgåva av den vekelange festivalen hadde mykje godt å by på, sjølv om festivalen ikkje er så stor i omfang: drygt seksti ulike filmar, medrekna ein handfull dokumentarar og nokre klassikarar. Men programmet lever absolutt opp til det krevjande festivalnamnet, som skal tyde noko i retning av å sjå verda frå ulike perspektiv. For utvalet av filmar lét oss møte menneske og lagnader frå fjern og nær.

Det er mykje vondt og skremmande i verda, og i vår privilegerte overflod treng vi å bli minte på det. Her gjer Kosmorama det ein god filmfestival skal gjere – gir oss det rett i fleisen. Det kan vere australske Rodd Rathjen, som i Buoyancy syner oss den groteske utbyttinga av fleire hundre tusen fattige gutar og menn på fiskebåtar i Søraust-Asia. Eller, nærmare oss, korleis nasjonalistiske og homofobe krefter får innpass hos ungdommen i Slovakia, gjerne støtta av kyrkja. Det regissør Marko Skop illustrerer i Let There Be Light, er autoritære tendensar som gjer seg gjeldande i stadig fleire europeiske land.

Men i Skråblikk-seksjonen kan vi slappe av med absurditetar og surrealisme. Og rein glede finn ein i Nasi Padang. På ferie i Indonesia forelska trønderen Audun Kvitland seg i matretten nasi padang. Heime igjen laga han ein kjærleikssong til denne retten, som gjekk viralt og gjorde han til superkjendis i Indonesia. Filmen er ei herleg skildring av dei eventyrlege opplevingane dette førte til.

Kor mange Kosmorama-filmar som får ordinær kinovising, er uråd å seie. Filmdistributørane – og publikum? – spør ikkje alltid etter kvalitet.

Jan H. Landro

Jan H. Landro er journalist og forfattar og fast skribent i
Dag og Tid.