Kritikk i krise
Honoré Daumier, «Kunstkritikarar på Salongen i Paris», litografi.
Då eg skreiv bok om sunnmørsmålaren Kåre Haram (1911–92), var dei mange meldingane i sunnmørsavisene frå åra 1940–70 ei uvurderleg kjelde til korleis utviklinga mot abstrakt kunst vart motteken i regionen. No har det ikkje vore meldingar i Sunnmørsposten på fleire år, trass i at kunstinteressa er stor og utstillingane gode.
Klassekampen skreiv nyleg at meldingane på kulturfeltet er halvert i dei større avisene dei siste ti åra. Avisene tek ikkje mandatet som kulturberarar på alvor.
Kunst er heilt avhengig av kommunikasjon for å fungere. Den kjende russisk-amerikanske målaren Mark Rothko har sagt at «Eit bilete treng selskap. Det veks og vert levande i auga til ein årvaken sjåar. Og døyr av same årsak.» Meldingar tilbyr måtar som kunstverka kan forståast på, og er såleis med på å setje i gang samtalen mellom kunsten og publikum.
Og kunst er viktig, kan hende viktigare enn nokon gong. Møtet med verka kan gje oss nye og uventa perspektiv på verda. Kunst vekker interesse, fremjar nyfikne og hjelper oss til å utvikle eigne meiningar, endåtil nå fram til djupare erkjenningar.
I dag ser det ut til at den breie offentlege samtalen om kunst og kultur sjuknar vekk. Det er generelt stor mangel på kunstmeldingar i avisene, særleg om det som skjer utanfor hovudstaden. For det er ikkje nødvendigvis slik at all god kunst etter kvart hamnar i Oslo, slik mange hevdar.
Kan hende er avisene for opptekne av å telje lesarar ut frå klikk på nettsidene, noko som truleg gir misvisande tal for populariteten til kulturstoff. Så pass deg for kva du klikkar på i nettavisene!
Eva Furseth
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Då eg skreiv bok om sunnmørsmålaren Kåre Haram (1911–92), var dei mange meldingane i sunnmørsavisene frå åra 1940–70 ei uvurderleg kjelde til korleis utviklinga mot abstrakt kunst vart motteken i regionen. No har det ikkje vore meldingar i Sunnmørsposten på fleire år, trass i at kunstinteressa er stor og utstillingane gode.
Klassekampen skreiv nyleg at meldingane på kulturfeltet er halvert i dei større avisene dei siste ti åra. Avisene tek ikkje mandatet som kulturberarar på alvor.
Kunst er heilt avhengig av kommunikasjon for å fungere. Den kjende russisk-amerikanske målaren Mark Rothko har sagt at «Eit bilete treng selskap. Det veks og vert levande i auga til ein årvaken sjåar. Og døyr av same årsak.» Meldingar tilbyr måtar som kunstverka kan forståast på, og er såleis med på å setje i gang samtalen mellom kunsten og publikum.
Og kunst er viktig, kan hende viktigare enn nokon gong. Møtet med verka kan gje oss nye og uventa perspektiv på verda. Kunst vekker interesse, fremjar nyfikne og hjelper oss til å utvikle eigne meiningar, endåtil nå fram til djupare erkjenningar.
I dag ser det ut til at den breie offentlege samtalen om kunst og kultur sjuknar vekk. Det er generelt stor mangel på kunstmeldingar i avisene, særleg om det som skjer utanfor hovudstaden. For det er ikkje nødvendigvis slik at all god kunst etter kvart hamnar i Oslo, slik mange hevdar.
Kan hende er avisene for opptekne av å telje lesarar ut frå klikk på nettsidene, noko som truleg gir misvisande tal for populariteten til kulturstoff. Så pass deg for kva du klikkar på i nettavisene!
Eva Furseth
Fleire artiklar
Utsnitt av ein illustrasjon henta frå boka «Norge fremstillet i Tegninger» av P.Chr. Asbjørnsen, utgjeven av Chr. Tønsberg (1848).
Foto: Joachim Frich
For 400 år sidan vart Kongsberg grunnlagd. I dag er byen eit levande stilmuseum.
«I dag har eg ikkje snakka med eit menneske. Eg har flytt på vasslangane, stelt meg mat, sola meg – og lese litt.»
Ensemblet til Sigurd Hole då dei spelte konsert på samtalefestivalen TronTalks ved foten av Tronfjellet.
Foto: Ragnhild Tromsno Haugland
Naturens advokat
Ensemblet realiserer ambisjonane til Hole på framifrå vis.
Foto via Wikipedia Commons
«Ørjasæter var fyrst god ven med diktarbroren sin frå Gudbrandsdalen, men så fekk han høyre ting om Aukrust som skar han 'gjenom hjarte som eit tvieggja sverd'.»
Han heitte John Guillot, men skifta namn til Johnnie Allan og blei pub-rockar.