Natur i konsentrert form
«Higurashi», japansk kvit furu, 70 cm høg.
Foto: Omiya Bonsai Art Museum, Japan
Den forblåste furua kan minne om treet som klorar seg fast på kanten av stupet i «Birk i storm», signert Johan Christian Dahl. Men dette er ei furu i miniatyr, eit bonsaitre. Medan Dahl måla verket sitt i 1849, starta foredlingsprosessen av miniatyrfurua på slutten av 1500-talet.
Bonsai er kunsten å forme ørsmå tre i ei potte. Om trea hadde vore planta i jorda på vanleg vis, ville dei vorte vanlege tre. I staden for å strekke hals for å granske eit tre som er langt større enn oss, fangar vi hele bonsaitreet med eit blikk – det vert ei naturoppleving i konsentrert form.
Eit bonsaitre er ein levande skulptur som utviklar seg gjennom tid, eit bindeledd mellom fleire generasjonar av kunstnarar som arbeider i den same tradisjonen og etter dei same estetiske prinsippa.
Det er utvikla ein heil filosofi kring bonsai. Det er eit krevjande arbeid å halde trea små, dei må pottast om, vatnast og beskjerast. Med hjelp av kopartråd vert greiene forma, litt om gongen, gjennom mange år. Treet veks og endrar seg kontinuerleg. Det er eit samspel mellom ønsket mennesket har om form, og krafta i treet. Meisteren arbeider etter korleis kvart og eit tre responderer.
Dette betydelege tidsspennet gir trea ein særeigen estetikk. «Higurashi» vert rekna for å vere det vakraste bonsaitreet i Japan og er om lag 450 år gamalt.
Higurashi er eit japansk ord for ein type sikadar som plar synge på varme sommarkveldar. Venleiken i «Higurashi» ligg i dei asymmetriske formene, måten den eine delen av stammen smyg seg langs bakken, medan den andre krøker seg oppover. Dei kvite, døde trepartia på eit bonsaitre, kalla shari, som kan omsetjast til «relikvie», vert høgt verdsette.
I utforminga av treet brukar ein mange prinsipp som er viktige for tradisjonell visuell kunst, som linje, form, tekstur og rytme. Men det som gjer bonsaitrea unike, er tida som vert lagd ned i kvart og eit av verka.
Ein bonsaimeister vil forme treet heile livet, men kan aldri fullføre prosjektet sitt, det må overlatast til ein yngre meister. Med godt stell kan trea verte meir enn tusen år gamle.
Eva Furseth
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Den forblåste furua kan minne om treet som klorar seg fast på kanten av stupet i «Birk i storm», signert Johan Christian Dahl. Men dette er ei furu i miniatyr, eit bonsaitre. Medan Dahl måla verket sitt i 1849, starta foredlingsprosessen av miniatyrfurua på slutten av 1500-talet.
Bonsai er kunsten å forme ørsmå tre i ei potte. Om trea hadde vore planta i jorda på vanleg vis, ville dei vorte vanlege tre. I staden for å strekke hals for å granske eit tre som er langt større enn oss, fangar vi hele bonsaitreet med eit blikk – det vert ei naturoppleving i konsentrert form.
Eit bonsaitre er ein levande skulptur som utviklar seg gjennom tid, eit bindeledd mellom fleire generasjonar av kunstnarar som arbeider i den same tradisjonen og etter dei same estetiske prinsippa.
Det er utvikla ein heil filosofi kring bonsai. Det er eit krevjande arbeid å halde trea små, dei må pottast om, vatnast og beskjerast. Med hjelp av kopartråd vert greiene forma, litt om gongen, gjennom mange år. Treet veks og endrar seg kontinuerleg. Det er eit samspel mellom ønsket mennesket har om form, og krafta i treet. Meisteren arbeider etter korleis kvart og eit tre responderer.
Dette betydelege tidsspennet gir trea ein særeigen estetikk. «Higurashi» vert rekna for å vere det vakraste bonsaitreet i Japan og er om lag 450 år gamalt.
Higurashi er eit japansk ord for ein type sikadar som plar synge på varme sommarkveldar. Venleiken i «Higurashi» ligg i dei asymmetriske formene, måten den eine delen av stammen smyg seg langs bakken, medan den andre krøker seg oppover. Dei kvite, døde trepartia på eit bonsaitre, kalla shari, som kan omsetjast til «relikvie», vert høgt verdsette.
I utforminga av treet brukar ein mange prinsipp som er viktige for tradisjonell visuell kunst, som linje, form, tekstur og rytme. Men det som gjer bonsaitrea unike, er tida som vert lagd ned i kvart og eit av verka.
Ein bonsaimeister vil forme treet heile livet, men kan aldri fullføre prosjektet sitt, det må overlatast til ein yngre meister. Med godt stell kan trea verte meir enn tusen år gamle.
Eva Furseth
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
Krigen er ei ufatteleg ulukke for Ukraina. Men også for Russland er det som skjer, ein katastrofe.
Tusen dagar med russisk katastrofe
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.
Jens Stoltenberg gjekk av som generalsekretær i Nato 1. oktober. No skal han leie styringsgruppa for Bilderberg-møta.
Foto: Thomas Fure / NTB
Jens Stoltenberg blir partyfiksar for Bilderberg-møta, ein institusjon meir i utakt med samtida enn nokon gong.
Den rumenske forfattaren Mircea Cartarescu har skrive både skjønnlitteratur, lyrikk og litterære essay.
Foto: Solum Bokvennen
Mircea Cărtărescu kastar eit fortrolla lys over barndommen i Melankolien
Taiwanarar feirar nasjonaldagen 10. oktober framfor presidentbygget i Taipei.
Foto: Chiang Ying-ying / AP / NTB
Illusjonen om «eitt Kina»
Kina gjer krav på Taiwan, og Noreg anerkjenner ikkje Taiwan som sjølvstendig stat. Men kor sterkt står argumenta for at Taiwan er ein del av Kina?