Eg og du, Kenneth
Vennskapeleg og personleg, men ikkje ukritisk om ein musikalsk tusenkunstnar som langt på veg skusla bort talentet sitt.
Med denne konsertframsyninga ønskjer Sigurd Sele å teikne eit portrett av sambygdingen frå Bømlo.
Det Vestnorske Teateret
Aslak Moe og
Sigurd Sele:
Min Kenneth
Regi: Aslak Moe; Sigurd Sele med band: Harald Dahlstrøm (tangentar), Thomas Valeur (gitar), Sondre Veland (trommer), Ole Marius Sandberg (bass m.m.)
Kenneth Sivertsen (1961–2006) var den uvanleg rikt utrusta komponisten, musikaren og humoristen som ikkje makta å forvalte sitt pund. Sigurd Sele er den femten år yngre musikalartisten som beundra Kenneth grenselaust, og som med denne konsertframsyninga ønskjer å teikne eit portrett av sambygdingen frå Bømlo og vanlagnaden hans.
«Livbelte har eg egentlig aldri likt», heiter det i ein av dei tidlege songane til Kenneth Sivertsen, slik levde han òg.
Framsyninga er som ein såkalla dramatisk monolog, kjenneteikna ved at den talande vender seg til ein person – i dette tilfellet Kenneth – som ikkje kan svare, men som her kjem til orde gjennom songane og musikken sin.
Temaet er unge Sigurds møte med Kenneth og musikken hans, men rett nok avgrensar formatet seg til songane og rockelåtane, ein salme og litt jazz. Det han skapte innan klassisk musikk, blir det ikkje rom for.
Framføringa er krono-
logisk. Forteljinga mellom musikkinnslaga følgjer dei stadig nye albuma frå Sivertsens hand og unggutens reaksjon på dei. Det var ikkje alt han forstod, ikkje alt han likte. Slik var det òg med den retninga hovudpersonens liv tok, då han rota seg bort i humorfjas med parodiar og stadig meir drikking.
Det er varme og lengt i historia Sigurd ber fram, men også vonbrot og forvirring. Stundom blir det for mykje Sigurd og for lite Kenneth, og slutten kjem farleg nær det tåredrypande.
Men Sigurd Sele syng godt, sjølv om foredraget kan bli litt statisk. Og med seg har han framifrå musikarar, især er det fint å oppleve Thomas Valeurs «smaksprøver» på den gitarvirtuositeten som Kenneth Sivertsen også meistra.
Jan H. Landro
Jan H. Landro er journalist, forfattar og fast skribent i Dag ogTid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Det Vestnorske Teateret
Aslak Moe og
Sigurd Sele:
Min Kenneth
Regi: Aslak Moe; Sigurd Sele med band: Harald Dahlstrøm (tangentar), Thomas Valeur (gitar), Sondre Veland (trommer), Ole Marius Sandberg (bass m.m.)
Kenneth Sivertsen (1961–2006) var den uvanleg rikt utrusta komponisten, musikaren og humoristen som ikkje makta å forvalte sitt pund. Sigurd Sele er den femten år yngre musikalartisten som beundra Kenneth grenselaust, og som med denne konsertframsyninga ønskjer å teikne eit portrett av sambygdingen frå Bømlo og vanlagnaden hans.
«Livbelte har eg egentlig aldri likt», heiter det i ein av dei tidlege songane til Kenneth Sivertsen, slik levde han òg.
Framsyninga er som ein såkalla dramatisk monolog, kjenneteikna ved at den talande vender seg til ein person – i dette tilfellet Kenneth – som ikkje kan svare, men som her kjem til orde gjennom songane og musikken sin.
Temaet er unge Sigurds møte med Kenneth og musikken hans, men rett nok avgrensar formatet seg til songane og rockelåtane, ein salme og litt jazz. Det han skapte innan klassisk musikk, blir det ikkje rom for.
Framføringa er krono-
logisk. Forteljinga mellom musikkinnslaga følgjer dei stadig nye albuma frå Sivertsens hand og unggutens reaksjon på dei. Det var ikkje alt han forstod, ikkje alt han likte. Slik var det òg med den retninga hovudpersonens liv tok, då han rota seg bort i humorfjas med parodiar og stadig meir drikking.
Det er varme og lengt i historia Sigurd ber fram, men også vonbrot og forvirring. Stundom blir det for mykje Sigurd og for lite Kenneth, og slutten kjem farleg nær det tåredrypande.
Men Sigurd Sele syng godt, sjølv om foredraget kan bli litt statisk. Og med seg har han framifrå musikarar, især er det fint å oppleve Thomas Valeurs «smaksprøver» på den gitarvirtuositeten som Kenneth Sivertsen også meistra.
Jan H. Landro
Jan H. Landro er journalist, forfattar og fast skribent i Dag ogTid.
Fleire artiklar
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Rune Slagstad på veg inn til Finansdepartementet i november i fjor.
Foto: Dag og Tid
Fylgjene av konkurransestaten
Rune Slagstad syner korleis venstresida lenge har gløymt røtene og prinsippa sine. Der andre held seg til vande spor, gjenetablerer han vona om at vi kan finne ut av kva som er viktigast å diskutere.
Jean-Marie Le Pen døydde 7. januar, 96 år gamal.
Foto: Stephane Mahe / Reuters / NTB
Ein politisk krigar har falle
Jean-Marie Le Pen (1928–2025) vart ein nybrotsmann for all høgrepopulisme i dag.