Fabel om makt og avmakt
Kvinnerommet er tankevekkjande om kvinnekamp og minoritetskamp.
Anja Saiva Bongo Bjørnstad, Ánne Mággá og Sarakka Gaup står på scenen.
Foto: Det Samiske Nasjonalteatret Beaivvas
Det Samiske Nasjonalteatret Beaivváš
Sven Henriksen:
Kvinnerommet
Regi og scenografikonsept: Mette Brantzeg
Musikk: Elle Márjá Eira
Kostyme: Anne Berit Anti
Det historiske utgangspunktet for Kvinnerommet er reindriftslova, som over tid har marginalisert reindrifta meir og meir. I 1890 reiser ei samekvinne (Anja Bongo Bjørnstad) til eit slott for å leggje saka si fram for kongen. Ho vil ha hjelp til å sikre at ho kan drive reinflokken sin heilt ut til kysten.
Kongen er på reise, men på slottet møter ho ei hoffdame (Sarakka Gaup), som gjer alt ho kan for å distansere seg frå den samiske bakgrunnen sin, og dronninga (Ánne Mággá Wigelius), som ikkje veit stort om kva som skjer i riket. Det blir ein runddans på det sjakkbrettforma slottsgolvet, ei framsyning av kunnskapsløyse, fordommar og arroganse, med vekt på kjønn og klasse, men også ein vilje til å skjøne.
Eigentleg er dei alle undertrykte; dette kjem til syne når dei etter kvart flyttar seg rundt på sjakkbrettet iført korsett, som skal vise korleis kvinnerolla hemmar utfaldinga deira.
Brått er vi i 2019. Persongalleriet er det same, men no er problematikken ein annan, om enn situasjonen ikkje er radikalt endra. Dronninga blir mellom anna konfrontert med ei dagsaktuell samfunnssak, Jovsset Ánte Sara, som må redusere reinflokken sin med nesten 80 prosent. Men kva kan ei dronning gjere med det?
Framsyninga er velspelt, morosam og tankevekkjande, men tematisk noko sprikjande.
Jan H. Landro
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Det Samiske Nasjonalteatret Beaivváš
Sven Henriksen:
Kvinnerommet
Regi og scenografikonsept: Mette Brantzeg
Musikk: Elle Márjá Eira
Kostyme: Anne Berit Anti
Det historiske utgangspunktet for Kvinnerommet er reindriftslova, som over tid har marginalisert reindrifta meir og meir. I 1890 reiser ei samekvinne (Anja Bongo Bjørnstad) til eit slott for å leggje saka si fram for kongen. Ho vil ha hjelp til å sikre at ho kan drive reinflokken sin heilt ut til kysten.
Kongen er på reise, men på slottet møter ho ei hoffdame (Sarakka Gaup), som gjer alt ho kan for å distansere seg frå den samiske bakgrunnen sin, og dronninga (Ánne Mággá Wigelius), som ikkje veit stort om kva som skjer i riket. Det blir ein runddans på det sjakkbrettforma slottsgolvet, ei framsyning av kunnskapsløyse, fordommar og arroganse, med vekt på kjønn og klasse, men også ein vilje til å skjøne.
Eigentleg er dei alle undertrykte; dette kjem til syne når dei etter kvart flyttar seg rundt på sjakkbrettet iført korsett, som skal vise korleis kvinnerolla hemmar utfaldinga deira.
Brått er vi i 2019. Persongalleriet er det same, men no er problematikken ein annan, om enn situasjonen ikkje er radikalt endra. Dronninga blir mellom anna konfrontert med ei dagsaktuell samfunnssak, Jovsset Ánte Sara, som må redusere reinflokken sin med nesten 80 prosent. Men kva kan ei dronning gjere med det?
Framsyninga er velspelt, morosam og tankevekkjande, men tematisk noko sprikjande.
Jan H. Landro
Fleire artiklar
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.
Foto: Sebastian Dalseide
Beckett-klassikar av godt merke
Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.
Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.
Foto: Merete Haseth
Våren over mannalivet
Ingrid Storholmen gjer tørre helsedata om til levande liv i Bloddråpetall.
Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».
Foto: Another World Entertainment
Djevelen i detaljane
By mot land er eit sentralt tema i endå ein framifrå film av Ryusuke Hamaguchi.
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.
Foto: Dagfinn Nordbø
Finaste finnbiffen
«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.