TEATRET VÅRT, Arbeideren, Ålesund

Willy Russell:

Lilly Valentin

Omsett av Morten Krogstad
Regi: Philipp Stengele

For 15 år sidan framførte Astrid Overaa denne monologen om husmora som brått fekk ei oppvakning og vende ryggen til regnvêr og ein dominerande, men elles uinteressert ektemann. Då var stykket alt 15 år gammalt. I denne versjonen er det oppdatert noko, og handlinga er flytta til Ålesund. Men husmorfrigjeringa har gått sin gang, slik at 61 år gamle Lilly ikkje står fram som heilt tidlaus.

Likevel, teksten har framleis nokre godt attkjennande poeng, som især dei mange kvinnene blant publikum nikkar og ler til. For når det kjem til stykket, har vel ikkje dei håplause mennene endra seg så mykje, og det er jo ikkje minst oss dette går ut over.

Med handlevogna som rekvisitt, og med ein tekst ho har gitt lokal farge, vandrar Astrid Overaa rundt på scena og lar oss få del i eit halvlevd liv som kallar på vemod og sårheit – spelt med ømheit og overskot. Ho konstaterer at vi ofte ikkje gjer det vi har lyst til. I staden gjer vi det vi må, og seier at det er det vi har lyst til. Men då ho tar det store spranget og reiser til Hellas i fjorten dagar, utan mannen sin, oppdagar ho at det aldri er for seint å endre personlegdommen. Det gir ein alderdomsdimensjon stykket ikkje hadde før.

Framføringa er litt tam i byrjinga, men tek seg gradvis opp og svingar bra etter at dama har sett foten på gresk grunn.

Jan H. Landro

Jan H. Landro er journalist, forfattar og fast skribent i Dag og Tid.