I naturens vald
Jostedalsrypa er ein musikal som ikkje heilt har funne stilen sin.
Reidun Melvær Berge spelar Jostedalsrypa.
Foto: David Zadig
Sogn og Fjordane teater
Maria Tryti Vennerød og Julian Skar:
Jostedalsrypa – ein eventyrmusikal
Regi: Torkil Sandsund
Scenografi og dokkedesign: Tormod Lindgren
Kostyme og dokkedesign:
Dordi Strøm
Dokkemakar: Kari Noreger
Å lage musikal av den mest kjende segna frå Svartedauden er i seg sjølv eit overraskande grep. I tillegg syner det seg at den velkjende delen av legenda om Jostedalsrypa, jenta som åleine skal ha overlevd ein vinter på flukt frå pesten, i denne framsyninga berre er ei utvida rammeforteljing. I sentrum står eit eventyr om korleis jenta klarar seg i samspel og/eller konflikt med dyr som ulv og hjort, hare og lemen. Her speler teksten på kjende eventyr, og framsyninga blir ei blanding av vanleg teater og dokketeater – noko som fungerer godt. Især dei leikne lemena er eit vellukka innslag.
Først blir jenta send til slektningar som bur utanfor folkeskikken, men dei er så karikerte, egoistiske og grådige i maskefjesa at det er vanskeleg å skjøne kva all skriking og negativitet har å gjere i forteljinga.
Jostedalsrypa er ei historie om overleving, om å klare seg og – ikkje minst – om å overvinne redsla for det ukjente, det som blir opplevd som trugande. Men også, i barneteaterstil, om å «omvende» den vonde ulven med godheit og venskap til å bli noko han aldri kan bli. Men konvensjon er konvensjon.
Julian Skar har laga musikken, både til songnummera og som «underlagstonar» til mykje av handlinga elles. Det meste er henta frå popverda, med ekko av samtidsmusikk. Reidun Melvær Berge gjer igjen ein god innsats, syngje kan ho òg. Det musikalske høgdepunktet er duettane hennar med tippoldemora (Idun Losnegård).
Jan H. Landro
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Sogn og Fjordane teater
Maria Tryti Vennerød og Julian Skar:
Jostedalsrypa – ein eventyrmusikal
Regi: Torkil Sandsund
Scenografi og dokkedesign: Tormod Lindgren
Kostyme og dokkedesign:
Dordi Strøm
Dokkemakar: Kari Noreger
Å lage musikal av den mest kjende segna frå Svartedauden er i seg sjølv eit overraskande grep. I tillegg syner det seg at den velkjende delen av legenda om Jostedalsrypa, jenta som åleine skal ha overlevd ein vinter på flukt frå pesten, i denne framsyninga berre er ei utvida rammeforteljing. I sentrum står eit eventyr om korleis jenta klarar seg i samspel og/eller konflikt med dyr som ulv og hjort, hare og lemen. Her speler teksten på kjende eventyr, og framsyninga blir ei blanding av vanleg teater og dokketeater – noko som fungerer godt. Især dei leikne lemena er eit vellukka innslag.
Først blir jenta send til slektningar som bur utanfor folkeskikken, men dei er så karikerte, egoistiske og grådige i maskefjesa at det er vanskeleg å skjøne kva all skriking og negativitet har å gjere i forteljinga.
Jostedalsrypa er ei historie om overleving, om å klare seg og – ikkje minst – om å overvinne redsla for det ukjente, det som blir opplevd som trugande. Men også, i barneteaterstil, om å «omvende» den vonde ulven med godheit og venskap til å bli noko han aldri kan bli. Men konvensjon er konvensjon.
Julian Skar har laga musikken, både til songnummera og som «underlagstonar» til mykje av handlinga elles. Det meste er henta frå popverda, med ekko av samtidsmusikk. Reidun Melvær Berge gjer igjen ein god innsats, syngje kan ho òg. Det musikalske høgdepunktet er duettane hennar med tippoldemora (Idun Losnegård).
Jan H. Landro
Fleire artiklar
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.
Foto: Sebastian Dalseide
Beckett-klassikar av godt merke
Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.
Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.
Foto: Merete Haseth
Våren over mannalivet
Ingrid Storholmen gjer tørre helsedata om til levande liv i Bloddråpetall.
Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».
Foto: Another World Entertainment
Djevelen i detaljane
By mot land er eit sentralt tema i endå ein framifrå film av Ryusuke Hamaguchi.
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.
Foto: Dagfinn Nordbø
Finaste finnbiffen
«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.