Ordlaus suksess
The Mute er eit lukkeleg samspel av mange gode krefter.
Janove Ottesen har skrive sitt første symfoniske verk og er med på klaver.
Foto: Gitte Johannessen / NTB scanpix
Stavanger
Symfoniorkester
Christian Eriksen og Janove Ottesen:
The Mute
Manus: Christian Eriksen
Musikk: Janove Ottesen, arrangert av Gisle Kverndokk
Regi: Janove Ottesen, Arne Nøst og Therese Markhus
Koreografi: Therese Markhus
Scenografi: Arne Nøst
Videodesign: Reidar
Richardsen
Ei stumteaterframsyning med fullt symfoniorkester, leia av Nick Davies, og framifrå skodespelarar er sjeldan kost i norsk teater. Låtskrivar Janove Ottesen frå Kaizers Orchestra er leverandør av sitt første symfoniske verk, der han sjølv medverkar på klaver.
Mykje kunne gått feil, men ikkje minst den kunstnarlege heilskapen imponerer i den 70 minutt lange framsyninga. I ni ordlause aktar – eller skulle eg heller seie satsar – fortel ein Chaplin-liknande mann (Christian Eriksen) ei historie om kjærleik, sjalusi, anger og andre kjensler som høyrer kjærleikslivet til. Med seg har han Kvinna (Nina Ellen Ødegård) og Rivalen (Matias Kuoppala).
Regi, koreografi og skodespel gir framsyninga den perfekte stumfilmestetikken. Dei tre aktørane beveger seg velkoreografert på scena og lèt publikum få del i ei klassisk kjærleikshistorie, med dei fasane ei slik ofte kan ha. I formidlinga blir rørsler og gestar heilt avgjerande, og der leverer trioen med bravur. Skiftande videoinnslag frå Reidar Richardsen på Arne Nøsts enkle og skakke scenografihjarte, syter for den tilleggskunnskapen vi treng. I sum blir dette ei sjeldsynt vakker og tidvis rørande framsyning og teateroppleving.
Ottesens musikk speler på kjensler, men her er det på sin plass. Tonane hans – alt frå det reint symfoniske via stumfilmmusikk (med små ekko av Chaplin) til det litt popifiserte – finn lett feste i øyregangane.
Jan H. Landro
Jan H. Landro er journalist og fast skribent i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Stavanger
Symfoniorkester
Christian Eriksen og Janove Ottesen:
The Mute
Manus: Christian Eriksen
Musikk: Janove Ottesen, arrangert av Gisle Kverndokk
Regi: Janove Ottesen, Arne Nøst og Therese Markhus
Koreografi: Therese Markhus
Scenografi: Arne Nøst
Videodesign: Reidar
Richardsen
Ei stumteaterframsyning med fullt symfoniorkester, leia av Nick Davies, og framifrå skodespelarar er sjeldan kost i norsk teater. Låtskrivar Janove Ottesen frå Kaizers Orchestra er leverandør av sitt første symfoniske verk, der han sjølv medverkar på klaver.
Mykje kunne gått feil, men ikkje minst den kunstnarlege heilskapen imponerer i den 70 minutt lange framsyninga. I ni ordlause aktar – eller skulle eg heller seie satsar – fortel ein Chaplin-liknande mann (Christian Eriksen) ei historie om kjærleik, sjalusi, anger og andre kjensler som høyrer kjærleikslivet til. Med seg har han Kvinna (Nina Ellen Ødegård) og Rivalen (Matias Kuoppala).
Regi, koreografi og skodespel gir framsyninga den perfekte stumfilmestetikken. Dei tre aktørane beveger seg velkoreografert på scena og lèt publikum få del i ei klassisk kjærleikshistorie, med dei fasane ei slik ofte kan ha. I formidlinga blir rørsler og gestar heilt avgjerande, og der leverer trioen med bravur. Skiftande videoinnslag frå Reidar Richardsen på Arne Nøsts enkle og skakke scenografihjarte, syter for den tilleggskunnskapen vi treng. I sum blir dette ei sjeldsynt vakker og tidvis rørande framsyning og teateroppleving.
Ottesens musikk speler på kjensler, men her er det på sin plass. Tonane hans – alt frå det reint symfoniske via stumfilmmusikk (med små ekko av Chaplin) til det litt popifiserte – finn lett feste i øyregangane.
Jan H. Landro
Jan H. Landro er journalist og fast skribent i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Jørgen Boassen har vorte kjend langt utanfor Grønlands grenser etter at han viste Donald Trump jr. omkring i Nuuk.
Foto: Christiane Jordheim Larsen
Alle auge på Grønland
NUUK, GRØNLAND: 2025 starta med vaksenopplæring om Grønlands geopolitiske betyding. Saman med store delar av den vestlege pressa har eg følgt spora etter Donald Trump jr. i hovudstaden Nuuk.
Afghanarane som spelar i filmen til Raha Amirfazli og Alireza Ghasemi, har flykta frå Iran.
Foto frå filmen
Filmglede
Det er alltid kjekt å opne det nye året med mykje film.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.
Papiravisa