Sterkt drama om eksistensielle verdiar
Ei rå framsyning som kan få oss alle til å lure på kva som er meininga med livet.
Ungdommane kjempar ein kamp om eksistensiell meining.
Foto: Erika Hebbert
Tigerstadsteatret og Oslo Nye Teater i Trikkestallen
Janne Teller:
Ingenting
Dramatisering: Toril Solvang
Regi: Hilde Brinchmann
Scenografi og kostyme: Ingrid Tønder
Kor mykje tenkjer vi eigentleg gjennom dei verdiane vi prøver å leve etter? Kva er det som gir livet meining?
Dette stykket for ungdom, som er like eigna for vaksne, tek oss gjennom ein tekst som lag for lag drøftar meininga med livet. Og det skjer i ei utfordrande form. På ein kvadratisk scene med publikum plassert på alle fire sidene, skal det utkjempast ein kamp om eksistensiell meining og verdiar mellom fleire skuleungdommar, spelte av ferske skodespelarar.
Pierre Anthon (Iver Innset) har komme til den konklusjonen at livet har inga meining. Derfor sluttar han på skulen og set seg i eit plommetre. Dette provoserer vennene hans så kraftig at dei set seg føre å demonstrere at det finst verdiar som gir meining. Men i kampen for å vise dette, provoserer dei kvarandre til stadig meir ytterleggåande handlingar. Det er som eit ekko av klassikaren Fluenes herre, men kanskje hakket meir skremmande. Og oppe i plommetreet sit han som er opphav til det heile, og stiller spørsmål ved det dei prøver å prove.
Framsyninga er dynamisk, dei medverkande (Hina Zaidi, Andreas Medbøe Thoresen, Maja Evenshaug Christensen, Arthur Hakalahti) utgjer eit godt og samspelt team. Men det er danske Janne Kellers tekst, opphavleg skriven som ein ungdomsroman, som gjer dette stykket så sterkt. Det tvingar oss til å tenkje gjennom våre eigne prioriteringar. Og når vi har gjort det, blir vi utfordra på dei igjen. Kva sit vi då att med?
Jan H. Landro
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Tigerstadsteatret og Oslo Nye Teater i Trikkestallen
Janne Teller:
Ingenting
Dramatisering: Toril Solvang
Regi: Hilde Brinchmann
Scenografi og kostyme: Ingrid Tønder
Kor mykje tenkjer vi eigentleg gjennom dei verdiane vi prøver å leve etter? Kva er det som gir livet meining?
Dette stykket for ungdom, som er like eigna for vaksne, tek oss gjennom ein tekst som lag for lag drøftar meininga med livet. Og det skjer i ei utfordrande form. På ein kvadratisk scene med publikum plassert på alle fire sidene, skal det utkjempast ein kamp om eksistensiell meining og verdiar mellom fleire skuleungdommar, spelte av ferske skodespelarar.
Pierre Anthon (Iver Innset) har komme til den konklusjonen at livet har inga meining. Derfor sluttar han på skulen og set seg i eit plommetre. Dette provoserer vennene hans så kraftig at dei set seg føre å demonstrere at det finst verdiar som gir meining. Men i kampen for å vise dette, provoserer dei kvarandre til stadig meir ytterleggåande handlingar. Det er som eit ekko av klassikaren Fluenes herre, men kanskje hakket meir skremmande. Og oppe i plommetreet sit han som er opphav til det heile, og stiller spørsmål ved det dei prøver å prove.
Framsyninga er dynamisk, dei medverkande (Hina Zaidi, Andreas Medbøe Thoresen, Maja Evenshaug Christensen, Arthur Hakalahti) utgjer eit godt og samspelt team. Men det er danske Janne Kellers tekst, opphavleg skriven som ein ungdomsroman, som gjer dette stykket så sterkt. Det tvingar oss til å tenkje gjennom våre eigne prioriteringar. Og når vi har gjort det, blir vi utfordra på dei igjen. Kva sit vi då att med?
Jan H. Landro
Fleire artiklar
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.
Foto: Sebastian Dalseide
Beckett-klassikar av godt merke
Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.
Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.
Foto: Merete Haseth
Våren over mannalivet
Ingrid Storholmen gjer tørre helsedata om til levande liv i Bloddråpetall.
Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».
Foto: Another World Entertainment
Djevelen i detaljane
By mot land er eit sentralt tema i endå ein framifrå film av Ryusuke Hamaguchi.
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.
Foto: Dagfinn Nordbø
Finaste finnbiffen
«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.