Trøndelag Teater, Hovudscenen

Andrew Lloyd Webber og Tim Rice:

Jesus Christ Superstar

Omsett av Ola E. Bø
Regi: Ronny Danielsson
Musikalsk leiing og orkesterarrangement: Åsmund Flaten
Koreografi: Roger Lybeck
Scenografi: Martin Chocholousek
Kostyme: Annsofi Nyberg

Ronny Danielsson har fornya denne oratoriumliknande klassikaren blant rockeoperaane, og etter 50 år kan det vere på sin plass. Den mest slåande endringa er at Jesus (Olve Løseth) i denne versjonen er gjort til meir av ein menneskeson med kjensler og reaksjonar vi dødelege kan kjenne oss att i. Det skjer ikkje på kostnad av Judas (Mads Bones) eller Maria Magdalena (Silje Lundblad), men som ein kunstnarleg tilvekst som gir dramaet større djupne. Vi ser, og høyrer, korleis det som skjer kring han, går inn på han, korleis han kjempar med seg sjølv for å kunne fullføre den umenneskelege oppgåva som er lagd på han.

Samstundes er den negative sida av Judas-rolla gjort slik at den kampen vi kan tenkje oss at også han må ha kjempa, blir tydelegare. Han er jo også eit offer; utan han, inga soning. Og Maria Magdalena er også gjort litt friare og meir «moderne» enn vi ofte elles har opplevd denne skikkelsen.

Samla gir dette framsyninga ein sterk dynamikk, som også blir støtta av musikken og den tydelege (men ikkje overtydelege) effektbruken. Også i denne versjonen er krava til songrøyst større enn krava til skodespelartalent. Sjølv om dei tre i dei leiande rollene slett ikkje spelar seg bort, er det songprestasjonane og det musikalske som gjer sterkast inntrykk.

Jan H. Landro

Jan H. Landro er journalist og forfattar og fast skribent
i Dag og Tid.