Utanforskap i ei uforståande verd
Mette Brantzeg får mykje ut av eit enkelt stoff.
Ida Løken Valkeapää spelar alle rollene i stykket.
Foto: Sydsamisk Teater
Åarjelhsaemien Teatere / Sydsamisk Teater
Cecilia Persson:
Stor-Stina – den långa lappflickan
Omsetjing: Eli Kappfjell og Irja Kappfjell
Regi og idé til scenografi: Mette Brantzeg
Musikk: Frode Fjellheim
Kostyme: Kari-Britt Nilsen
Christina Chatarina Larsdotter (1819–1854), kjend som Stor-Stina, var 218 cm høg og vog 146 kilo da ho var 18 år. I ei tid då alt menneskeleg avvik var ein attraksjon på sirkus og ymse varietear, var ei samekvinne med slike mål sjølvsagt dobbelt eksotisk.
Framsyning
Ein tysk impresario greip tak i henne og baud 500 riksdalar i året som honorar for at han skulle få syne henne fram for ei måpande verd. Stina ville sjå litt av verda og sa ja, også fordi ho då kunne betale gjelda foreldra henne hadde hos den lokale kjøpmannen.
Dette kan høyrast ut som første verset i ei skillingsvise. Og litt skillingsvisepreg har òg framsyninga, med sitt fine musikkfølgje. Men Stina hadde bein i nasen og lèt seg ikkje diktere av tyskaren. Då ho fann kjærleiken, men impresarioen hadde andre planar for henne, stakk ho av og tok sjølv styringa over livet sitt.
Maksimalt utnytta
Mette Brantzeg har laga ei svært god framsyning av det enkle stoffet. Og Ida Løken Valkeapää gjer det maksimale ut av materialet.
Ho speler alle rollene, fortel og syng på norsk, svensk og litt samisk (som ho har lært seg for denne rolla). Med seg har ho musikarane Anne Guri Frøystein, Julie Treimo og Håvard Nyheim, som også blir involverte i handlinga. I sum skaper dei ei framsyning eg unner mange å sjå.
Jan H. Landro
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Åarjelhsaemien Teatere / Sydsamisk Teater
Cecilia Persson:
Stor-Stina – den långa lappflickan
Omsetjing: Eli Kappfjell og Irja Kappfjell
Regi og idé til scenografi: Mette Brantzeg
Musikk: Frode Fjellheim
Kostyme: Kari-Britt Nilsen
Christina Chatarina Larsdotter (1819–1854), kjend som Stor-Stina, var 218 cm høg og vog 146 kilo da ho var 18 år. I ei tid då alt menneskeleg avvik var ein attraksjon på sirkus og ymse varietear, var ei samekvinne med slike mål sjølvsagt dobbelt eksotisk.
Framsyning
Ein tysk impresario greip tak i henne og baud 500 riksdalar i året som honorar for at han skulle få syne henne fram for ei måpande verd. Stina ville sjå litt av verda og sa ja, også fordi ho då kunne betale gjelda foreldra henne hadde hos den lokale kjøpmannen.
Dette kan høyrast ut som første verset i ei skillingsvise. Og litt skillingsvisepreg har òg framsyninga, med sitt fine musikkfølgje. Men Stina hadde bein i nasen og lèt seg ikkje diktere av tyskaren. Då ho fann kjærleiken, men impresarioen hadde andre planar for henne, stakk ho av og tok sjølv styringa over livet sitt.
Maksimalt utnytta
Mette Brantzeg har laga ei svært god framsyning av det enkle stoffet. Og Ida Løken Valkeapää gjer det maksimale ut av materialet.
Ho speler alle rollene, fortel og syng på norsk, svensk og litt samisk (som ho har lært seg for denne rolla). Med seg har ho musikarane Anne Guri Frøystein, Julie Treimo og Håvard Nyheim, som også blir involverte i handlinga. I sum skaper dei ei framsyning eg unner mange å sjå.
Jan H. Landro
Fleire artiklar
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.
Foto: Sebastian Dalseide
Beckett-klassikar av godt merke
Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.
Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.
Foto: Merete Haseth
Våren over mannalivet
Ingrid Storholmen gjer tørre helsedata om til levande liv i Bloddråpetall.
Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».
Foto: Another World Entertainment
Djevelen i detaljane
By mot land er eit sentralt tema i endå ein framifrå film av Ryusuke Hamaguchi.
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.
Foto: Dagfinn Nordbø
Finaste finnbiffen
«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.