Rogaland teater, Intimscenen

Sarah Kane:

04.48 Psykose

Omsett av Jon Fosse
Regi: Eline Arbo
Scenografi og kostyme: Katja Ebbel Fredriksen

04.48 Psykose er det siste stykket engelske Sarah Kane skreiv før ho tok livet av seg, 28 år gammal. Det er skrive utan roller og scenetilvising, noko som gir regissøren stor fridom. Fridomen har Eline Arbo nytta til å både ha med fleire musikkinnslag og supplere hovudrolla (Ragnhild Tysse) med to medspelarar som kan illudere spaltingar av eit djupt suicidalt sinn og samstundes representere fortida (Ingrid Unnur Giæver) og ei tenkt framtid for hovudpersonen (Svein Solenes). I tillegg har dei to ymse andre roller òg.

Tekstgrunnlaget er sprikande, noko som òg pregar framsyninga. Her er både sterk systemkritikk, sterke uttrykk for eit sinn i ulage og diverse refleksjonar om dei store spørsmåla i tilværet. Trass i alt viser den unge kvinna teikn på at ho hyser eit oppriktig ønske om å leve. Sjølv djupt deprimert som ho er, finn ho presise uttrykk for sin eigen situasjon. Og her buttar det litt imot for meg. Om regien legg opp til eit aldri så fysisk scenespråk med mykje rørsle inn og ut gjennom plaststrimlar som heng ned frå taket, og i og for seg relevante musikkinnslag, får framføringa gjennom «dialogen» eit intellektuelt og avstandsskapande preg. Eg høyrer kva ho seier, men tek det ikkje emosjonelt innover meg. Og då hjelper det heller ikkje at regissøren har gjort henne til vokalist i si eiga framsyning.

Jan H. Landro

Jan H. Landro er journalist, forfattar og fast skribent i
Dag og Tid.