Arkivet: John Prine
John Prine då han spelte på Bonnaroo Music and Arts Festival i Tennessee i juni i år.
Foto: Amy Harris / AP / NTB scanpix
Tysdagens Oslo-konsert med John Prine er flytta til 9. februar 2020 på grunn av sjukdom. Her er tre songar medan vi ventar på vinteren:
«Paradise», frå debutalbumet John Prine (1971), som Prine skreiv til far sin, er eit av nøkkelspora i Prine-katalogen og skildrar korleis kolindustrien øydela Paradise i Kentucky, byen Bill Prine vart tvinga til å flytte frå i ung alder. Far Prine døydde før plata kom ut, men sonen rakk å spele songen for han, rørande skildra i Eddie Huffmans John Prine: In Spite of Himself (2015).
Biografitittelen refererer til songen «In Spite of Ourselves», frå plata med same namn frå 1999, eit godt døme på Prines humoristiske side: eit herleg karakterportrett av eit par, der mannen «drinks his beer like it’s oxygen». Latteren er viktig hos Prine, som på scenen er ein framifrå forteljar også i anekdotane mellom songane.
Så seint som i fjor kom The Tree of Forgiveness, ei plate der røysta åt Prine, som har vore kreftsjuk, har fått noko kviskrande over seg, men òg dermed noko vakkert, som i triste, nydelege «Summer’s End» – ein song som er på nivå med det beste han har laga.
Øyvind Vågnes
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Tysdagens Oslo-konsert med John Prine er flytta til 9. februar 2020 på grunn av sjukdom. Her er tre songar medan vi ventar på vinteren:
«Paradise», frå debutalbumet John Prine (1971), som Prine skreiv til far sin, er eit av nøkkelspora i Prine-katalogen og skildrar korleis kolindustrien øydela Paradise i Kentucky, byen Bill Prine vart tvinga til å flytte frå i ung alder. Far Prine døydde før plata kom ut, men sonen rakk å spele songen for han, rørande skildra i Eddie Huffmans John Prine: In Spite of Himself (2015).
Biografitittelen refererer til songen «In Spite of Ourselves», frå plata med same namn frå 1999, eit godt døme på Prines humoristiske side: eit herleg karakterportrett av eit par, der mannen «drinks his beer like it’s oxygen». Latteren er viktig hos Prine, som på scenen er ein framifrå forteljar også i anekdotane mellom songane.
Så seint som i fjor kom The Tree of Forgiveness, ei plate der røysta åt Prine, som har vore kreftsjuk, har fått noko kviskrande over seg, men òg dermed noko vakkert, som i triste, nydelege «Summer’s End» – ein song som er på nivå med det beste han har laga.
Øyvind Vågnes
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
Bleik om sausenebba
Kan henda er det nokre som vil setja nebbet høgt og seia at ordtaket om å syngja med sitt nebb slett ikkje viser til fuglar, men til folk. Då seier eg: Det er ingen grunn til å vera nebbete!
Ingvild Lothe er forfattarutdanna og skriv både dikt og prosa.
Foto: Ida Gøytil
Idealitet og realitet
Ingvild Lothe skriv vedkjenningspoesi. Og vedkjenninga verkar genuin fordi ho i tillegg rommar humor og ironisk distanse, sjølv om det også berre kan vere ei maske.
Eivind Riise Hauge har skrive både noveller, romanar og skodespel.
Foto: Eivind Senneset
Dei førehandsdømde og samfunnet
Eivind Riise Hauge skriv med forstand om brotsmenn, rettsvesen, liv og lære.
Ein tilhengjar støttar det saudiarabiske fotballaget.
Foto: Mohamed Abd El Ghany / Reuters / NTB
Fotball og laksediplomati
Fortener Saudi-Arabia meir merksemd fordi dei skal arrangera endå eit nytt idrettsarrangement? Absolutt. Klarer NFF å endra norsk utanrikspolitikk og handels- og reisemønster med kritikken sin? Truleg ikkje.
Magnus Carlsen og Jan Nepomnjasjtsjij i finalen i lynsjakk i New York nyttårsaftan.
Foto: Michal Walusza / Fide
Ingen vaksne heime
Magnus Carlsen styrer sjakkverda som han vil – på gode og dårlege dagar. Ein time inn i det nye året gav han seg sjølv eit nytt gull i VM i lynsjakk.
Papiravisa