I dag har det gått 70 år sidan Huddie Willam Ledbetter – «Leadbelly» – gjekk bort, 6. desember 1949, og etterlét seg ei samling songar som ikkje vart mindre viktige i tiåra som kom. Musikkskribenten Robert Gordon skriv fint om noko av dette materialet i ein tekst som først vart publisert sommaren 1999, i tidsskriftet Oxford American (nummer 27/28), og som også kom med i antologien The Oxford American Book of Great Music Writing (2012): I desse songane stig ei anna verd fram, «a revelation of another world in song». I dag er opptaka som Kongressbiblioteket og Folkways katalogiserte og gav ut, stort sett greie å finne tak i på nettet, i likskap med studioopptaka som etter kvart kom, og slik er denne verda lettare tilgjengeleg enn nokon gong.

Leadbellys liv mangla ikkje dramatikk. Han vart fødd i 1888, foreldra hadde vore slavar, og også livet hans var tidvis prega av vald og brutalitet. Han sona for drap, men slapp ut på grunn av god åtferd, og det massive talentet hans stod ikkje i vegen for særhandsaming, det heller. Det viktige samarbeidet med musikologen John Lomax, som reiste rundt og gjorde opptak på gardar og i fengsel i sørstatane i 1930-åra, var og er omdiskutert, men det er ikkje kvaliteten på songane til Leadbelly.

Øyvind Vågnes