TRANSPORT
Det blir absurd når Idar Mo talar om tog, no sist som ein svar på Håvard Rems tog-reportasje. Han jamfører kostnaden for moderne jarnbane med den nytten vi har av toget i dag på det skrale linenettet som finst. Han reknar på kostnader utan å ta med gevinsten. Med auka bruk av tog, blir ein kost/nytte-analyse mykje annleis. Tog er løysinga på kaoset som elles ville vorte rundt Oslo med aukande biltrafikk. På kjøpet får vi betre byutvikling og miljø samstundes som det fører til energisparing og reduserte utslepp av CO2, NOx og svevestøv.
Mo hevdar at tog er meir «... energi- og ressursbrukande samanlikna med alle andre former for transport». Ein motorveg på Austlandet med fire felt, midtrabatt, gjerde og parallell anleggsveg er gjerne 100 meter brei og går delvis gjennom rike jordbruksområde. Dessutan blir gamlevegen liggjande som før, slik at ingenting blir ført attende. Ny jarnbane derimot blir ofte lagt i tunnel, og blir på langt nær så arealkrevjande som ein motorveg. Gamal bane gjennom jordbruksjord kan bli sletta og arealet ført attende til jordbruket. Ein motorveg er ein barriere for viltet, medan ny jarnbane gjev rom for passasje oppå dei mange tunnelane.
Farten på den jarnbana som blir bygd i Noreg i dag, er berre 200–250 km/t som ikkje er høgfartsbane i europeisk forstand, men dette er snøgt nok for norske tilhøve. Om konseptet blir utvida utover i landet, vil reisetida kunne bli to–tre timar for Oslo–Bergen og Oslo–Trondheim. Toget ville då fange opp både vegtrafikk og flytrafikk – ja, for flytrafikken ville toget praktisk tala gjera «reint bord». Med tog får vi svært energieffektiv transport utan å måtte «eta av bioenergifatet» der det alt er vorte «matmangel». Det viser seg at folk likar toget betre enn andre transportformer, sjølv der anna transport kan konkurrere i tid. Det er hugnad i å reise med tog, så vi kan godt kalle det for eit privilegium. Med rett politikk blir det eit privilegium for dei mange.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
TRANSPORT
Det blir absurd når Idar Mo talar om tog, no sist som ein svar på Håvard Rems tog-reportasje. Han jamfører kostnaden for moderne jarnbane med den nytten vi har av toget i dag på det skrale linenettet som finst. Han reknar på kostnader utan å ta med gevinsten. Med auka bruk av tog, blir ein kost/nytte-analyse mykje annleis. Tog er løysinga på kaoset som elles ville vorte rundt Oslo med aukande biltrafikk. På kjøpet får vi betre byutvikling og miljø samstundes som det fører til energisparing og reduserte utslepp av CO2, NOx og svevestøv.
Mo hevdar at tog er meir «... energi- og ressursbrukande samanlikna med alle andre former for transport». Ein motorveg på Austlandet med fire felt, midtrabatt, gjerde og parallell anleggsveg er gjerne 100 meter brei og går delvis gjennom rike jordbruksområde. Dessutan blir gamlevegen liggjande som før, slik at ingenting blir ført attende. Ny jarnbane derimot blir ofte lagt i tunnel, og blir på langt nær så arealkrevjande som ein motorveg. Gamal bane gjennom jordbruksjord kan bli sletta og arealet ført attende til jordbruket. Ein motorveg er ein barriere for viltet, medan ny jarnbane gjev rom for passasje oppå dei mange tunnelane.
Farten på den jarnbana som blir bygd i Noreg i dag, er berre 200–250 km/t som ikkje er høgfartsbane i europeisk forstand, men dette er snøgt nok for norske tilhøve. Om konseptet blir utvida utover i landet, vil reisetida kunne bli to–tre timar for Oslo–Bergen og Oslo–Trondheim. Toget ville då fange opp både vegtrafikk og flytrafikk – ja, for flytrafikken ville toget praktisk tala gjera «reint bord». Med tog får vi svært energieffektiv transport utan å måtte «eta av bioenergifatet» der det alt er vorte «matmangel». Det viser seg at folk likar toget betre enn andre transportformer, sjølv der anna transport kan konkurrere i tid. Det er hugnad i å reise med tog, så vi kan godt kalle det for eit privilegium. Med rett politikk blir det eit privilegium for dei mange.
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
Bleik om sausenebba
Kan henda er det nokre som vil setja nebbet høgt og seia at ordtaket om å syngja med sitt nebb slett ikkje viser til fuglar, men til folk. Då seier eg: Det er ingen grunn til å vera nebbete!
Ingvild Lothe er forfattarutdanna og skriv både dikt og prosa.
Foto: Ida Gøytil
Idealitet og realitet
Ingvild Lothe skriv vedkjenningspoesi. Og vedkjenninga verkar genuin fordi ho i tillegg rommar humor og ironisk distanse, sjølv om det også berre kan vere ei maske.
Eivind Riise Hauge har skrive både noveller, romanar og skodespel.
Foto: Eivind Senneset
Dei førehandsdømde og samfunnet
Eivind Riise Hauge skriv med forstand om brotsmenn, rettsvesen, liv og lære.
Ein tilhengjar støttar det saudiarabiske fotballaget.
Foto: Mohamed Abd El Ghany / Reuters / NTB
Fotball og laksediplomati
Fortener Saudi-Arabia meir merksemd fordi dei skal arrangera endå eit nytt idrettsarrangement? Absolutt. Klarer NFF å endra norsk utanrikspolitikk og handels- og reisemønster med kritikken sin? Truleg ikkje.
Magnus Carlsen og Jan Nepomnjasjtsjij i finalen i lynsjakk i New York nyttårsaftan.
Foto: Michal Walusza / Fide
Ingen vaksne heime
Magnus Carlsen styrer sjakkverda som han vil – på gode og dårlege dagar. Ein time inn i det nye året gav han seg sjølv eit nytt gull i VM i lynsjakk.