1. Storleik: Trener du ein kalv til å leike og hoppe, får du problem når kalven vert stor. Geiter treng ikkje trenast – dei klatrar, snuser og smaker heilt av seg sjølve, og du er nett stor nok til å vere lukkeleg leikekamerat. Dessutan er det lettare å flytte spenane opp i arbeidshøgde. Du er nærast garantert å vinne om du og dyret vil ulike ting – ja, utan å ty til vald, altså. Og fleire små dyr fordeler økonomisk risiko på garden.

2. Avføringskonsistens: Perler. Eg berre seier det: Du har ikkje sett verdien av perler før du går frå eit kufjøs fullt av splætt og sprut og skvulp til eit geitefjøs kor bæsjen trillar som – ja, nettopp – på ei snor. Tørre kuler som verken luktar eller gjer ei fluge fortred. Eg oppdaga at eg mjølka med munnen open då ei ku hosta, sprutbæsja, driten trefte veggen og spratt vidare inn i munnen min. Det ville aldri skjedd i eit geitefjøs.

3. Mjølk: Ok, så eig kumjølka smør, rømme og lettmjølk på kartong. Alle andre mjølkeprodukt kan geita gjere betre. Nett som dyra sjølve har mjølka rett og slett meir karakter. Halloumi, feta og chevre er klassiske døme på kva geita kan gje oss. Men paletten er nærast endelaus: Har du ikkje smakt geiteyoghurt, geiteiskrem og geitemylse, kan du halde deg langt unna å påstå at eg tar feil.

Siri Helle