Litteratur

Ronny Spaans

ronny@dagogtid.no

Ei av dei store kjempene i norsk litteratur, Olav Angell, er avliden, 86 år gamal. Han er ikkje mellom namn i dag som pryder framsidene på forlagskatalogane, og han får heller ikkje hovudoppslag på NRK, som ein eller annan TV-komikar får når han går bort. Men gjer du djupdykk i den norske bokheimen, då reknar eg både med norsk og omsett litteratur, er Angell eit namn du ikkje kjem utanom. Olav Angell debuterte i 1966 med diktsamlinga Burlesk. Så fylgde ei rad diktsamlingar, romanar og minnebøker. Den siste, Det spesielle grep om tusjpennen, med eit utval av dikt og prosa, kom i 2007.

Som lyrikar freista Angell å finne eit nytt språk for norsk litteratur, det fann han gjennom ein tidsnær og jazzprega diksjon, som mange tykte var frisk og ny. Angell redigerte òg sitt eige poesitidsskrift, Poetica, og var ein av initiativtakarane bak Internasjonale Poesifestival midt i 1980-åra, som «havarerte i et hav av ubetalte regninger», som Fredrik Wandrup kallar det råkande.

Angell er truleg mest kjend for omsetjinga av hovudverk i verdslitteraturen til norsk, særleg frå amerikansk dikting. Han har omsett James Joyces’ Ulysses og Thomas Pynchons Mason & Dixon, i tillegg til store antologiar med dikt og prosa frå USA. Andre viktige namn Angell har ført over til norsk språkdrakt, er Mark Twain, Raymond Chandler, Kurt Vonnegut Jr. og Charles Bukowski. Som gjendiktar har han òg gjort norske lesarar kjende med amerikanske beatdiktarar som Allen Ginsberg, William Burroughs og Jack Kerouac. Angell fekk Bastian-prisen i 2006 for «årelang innsats som oversetter», som juryen uttrykte det.