Nato

Ivar Jørdre

Nato har lenge hatt ein politikk for å kunne kjempe for sine imperialistiske interesser langt ut over Nato-området. Out of area-strategien (nyare Nato-doktrine om å operera utanfor medlemsstatane sitt geografiske område) kom for første gang i praktisk bruk i Kosovokrigen i 1999. Sidan då har denne strategien vore Natos hovudline. Krigane i Afghanistan, Irak og Libya er typiske døme på denne politikken.

Dette er reine aggresjonskrigar. Dei har ingenting med forsvar av til dømes Noreg å gjere. Men det er denne typen verksemd som no er berebjelken i Noregs militærdoktrine. Dette og meir er det «nye-Nato» si rolle.

Eit skakande og sterkt døme på eit Nato-land som Noreg si deltaking i «out of area»-strategien til Nato, er sjølvsagt bombinga av Libya i 2011 (eit anna døme er bombinga av Serbia i 1999). Frå ein FN-resolusjon om flyforbodssone i Nord-Libya til full bombing og regimeskiftetaktikk, var vegen kort. Uhyggeleg kort!

Når stormakta USA med Noreg på slep endrar intensjon «over natta» utan nokon debatt i det heile i Stortinget, vert forsvarsdoktrinen vår: frå landforsvar til leverandørar av leigesoldatar i imperialismen si teneste.

Heller ingen stor debatt av konsekvensar kring store militærøvingar i mainstream-media finst det mykje av i Noreg. I september 2017 var militærøvinga Aurora 17 i Sverige den største svenske militærøvinga siden 1993. Meir enn 19.000 svenske soldater øvde krig samman med 2000 soldater fra USA, Finland, Frankrike, Norge, Danmark, Litauen og Latvia. Sverige har i seinare tid fått offisiell partnarstatus i Nato-alliansen. Samstundes hadde Russland øvinga Zapad, som hadde større dimensjonar enn den svenske. Zapad (som tyder «Vest») er ei gjentagande øving med nokre års mellomrom. Her simulerer russarane forsvar mot eit miltært åtak frå Vesten mot Russland eller randstatane.

I oktober–november i år kjem nok ei stor øving, denne gongen i Midt-Noreg, med kanskje så mange som 40.000 soldatar og tusenvis av køyretøy og bruk 150 fly og 70 skip. Denne gigantøvinga kalla Trident Juncture 18 vert den største øvinga i Midt-Noreg på minst 15–20 år. Ein mindre del av øvinga skal gå føre seg i Sverige, Finland, på Island og i Austersjøen.

Noreg er altså vertsnasjon. Slik er det å vera medlem av Nato: servil, underlagd, miljøsyndar, pengesluk og med velvillige militærhissarar ved makta. Denne øvinga kostar vertsnasjonen Noreg dyrt.

To milliardar kroner er reservert, men summen kan verte mykje høgare, fortel forsvarsleiinga til NRK. Våre skattepengar går til militarisering og ikkje nok til helse, skule, arbeid. Er ein skattenektaksjon det me treng, for fred?

Store miljøskadar på produktiv jord, veg og annan infrastruktur er også venta.

Militariseringa av Skandinavia og Norden er altså i full gong og dermed spenningsdrivande! Og Noreg og Norden er med denne politikken medverkande til å potensielt eskalera faren for storkrig i Europa.

Atomvåpenproblematikken og Nato er som eit par tenkjande på krig, tett knytt til kvarandre i avskrekkingsterror, trugsmål i førstegangsbruk og milliardbeløp til vedlikehald og fornying av atomvåpena. Dette gjer også at motpartane Russland og Kina opprettheld og rustar opp sine arsenal.

Hadde berre Vesten og Nato rusta ned og invitert motparten til det same, då hadde me kanskje kunna sjå fram mot fredelegare tider og ein tinande isfront. Tenk på dei komande generasjonar – det er dei som får vår militariserte tenking på sine skuldrer, om ikke me stoppar makthavarane no!

Ivar Jørdre taler for Aksjonskomiteen mot Nato-øvinga Trident
Juncture 18.