Ulvikasamtalen

Laurdag 9. september, Elvatun

Eg ser unge og gamle skride

frå det eine arrangement til dei andre.

Og no er turen komen til Øystein Hide,

i samtale med Eirik Vassenden,

begge forskarar ved Bergen Universitet.

Dei talar om nynorsk dagboksskriving,

ei verksemd vi kan fylgje gjennom 160 år,

frå Ivar Aasen på pæredansk,

under eit landsmål i vanskelege kår,

gjennom Arne Garborgs daglege notat,

i ei tid då nynorsken voks seg sterk,

til Olav. H. Hauges dagboksverk.

Det byrjar og sluttar med «vêrmeldingar»,

for det fyrste Aasens skreiv, var «det er litt tåke»,

og det siste Ulvik-skalden noterte,

var «vêret var strålande sol».

Det fortel om nynorskens fødsel og vekst.

Vêret kan altså fungere som symbol.

Vassenden lanserte så ein dårande tanke:

Knausgård vier plass til Hauge i Min Kamp.

Han fortel at han var på jakt etter litteratur

som ikkje var forteljande, men som var fortald

gjennom éi indre røyst. Altså: Hjå Hauge

fann Knausgård ei røyst som var meir sann

enn fiksjonen i samtidslitteraturen.

Utan Hauges monologar i Dagboka,

ingen Min Kamp i seks slitesterke band.