Det moderne spelet
Dag Østerberg følgjer moderniteten og sjakken gjennom 260 år.
Foto: Erik Johansen / NTB scanpix
Den mangslungne tenkjaren Dag Østerberg (1930–2017) gav i 1999 ut ei kulturhistorie, Det moderne: et essay om Vestens kultur 1740–2000, som eg no skal redusera til ei snøgg reise i sjakkhistoria. Østerberg vart noregsmeister for juniorar i 1956, og sjakkreferansane nedanfor er henta frå boka hans.
Moderniteten er hos Østerberg trua på fridom, fornuft og framsteg. Det byrjar med opplysningsfilosofane Diderot og Rousseau, som møtte kvarandre over sjakkbrettet, der Diderot nesten alltid tapte. Her vart dei òg kjende med Philidor – den fremste sjakkmeisteren i verda på 1700-talet. Musikksosiologen Østerberg analyserer universalgeniet Philidor som musikar og komponist. Han var den teknisk beste komponisten i Frankrike i samtida og den fyrste som sette musikk til dikting om vanlege folk frå mellomklassa.
Under romantikken på 1800-talet måtte ein ofra seg for kunsten og ta imot alle offer på sjakkbrettet. Ein dyrka ideala frå mellomalderen. Sjakken byrja organisera dei såkalla turneringane sine etter modell frå riddarspel i mellomalderen.
På byrjinga av 1900-talet kom hypermodernistane inn i sjakken. Ifylgje Østerberg var sjakktenkjaren Aaron Nimzovitsj paranoid, og difor utvikla han teorien om «overdekking» av viktige brikker og felt på sjakkbrettet. På same tid lanserte Richard Réti ideen om «fianchetto» (flankeutvikling av lauparen) som arkitektursosiologen Østerberg – ganske overraskande, men treffande – analyserer som eit motstykke til funkisstilen i byggjekunsten.
Under den kalde krigen dominerte «stormeisterremisane» og ei varsam krigføring i lukka, indiske opningar. Partane sa seg nøgde med ein halv siger. Men så kom amerikanaren Bobby Fischer og vart verdsmeister i 1972 med «turbosjakk», det vil seia aggressive midtspel og den oppjaga stemninga som er karakteristisk for turbokapitalismen, skriv marxisten Østerberg.
Noko av det siste som skjedde i førre tusenår, var at Deep Blue sigra over verdsmeisteren Garri Kasparov i 1997, men Østerberg er teknologioptimist: «Datamaskinene kan avlaste oss fra den maskinmessige bruk av fornuften, slik at den særegne menneskelige tenkningen, kjennetegnet ved dømmekraft, åpenhet og lydhørhet, kan få bedre vilkår.»
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Den mangslungne tenkjaren Dag Østerberg (1930–2017) gav i 1999 ut ei kulturhistorie, Det moderne: et essay om Vestens kultur 1740–2000, som eg no skal redusera til ei snøgg reise i sjakkhistoria. Østerberg vart noregsmeister for juniorar i 1956, og sjakkreferansane nedanfor er henta frå boka hans.
Moderniteten er hos Østerberg trua på fridom, fornuft og framsteg. Det byrjar med opplysningsfilosofane Diderot og Rousseau, som møtte kvarandre over sjakkbrettet, der Diderot nesten alltid tapte. Her vart dei òg kjende med Philidor – den fremste sjakkmeisteren i verda på 1700-talet. Musikksosiologen Østerberg analyserer universalgeniet Philidor som musikar og komponist. Han var den teknisk beste komponisten i Frankrike i samtida og den fyrste som sette musikk til dikting om vanlege folk frå mellomklassa.
Under romantikken på 1800-talet måtte ein ofra seg for kunsten og ta imot alle offer på sjakkbrettet. Ein dyrka ideala frå mellomalderen. Sjakken byrja organisera dei såkalla turneringane sine etter modell frå riddarspel i mellomalderen.
På byrjinga av 1900-talet kom hypermodernistane inn i sjakken. Ifylgje Østerberg var sjakktenkjaren Aaron Nimzovitsj paranoid, og difor utvikla han teorien om «overdekking» av viktige brikker og felt på sjakkbrettet. På same tid lanserte Richard Réti ideen om «fianchetto» (flankeutvikling av lauparen) som arkitektursosiologen Østerberg – ganske overraskande, men treffande – analyserer som eit motstykke til funkisstilen i byggjekunsten.
Under den kalde krigen dominerte «stormeisterremisane» og ei varsam krigføring i lukka, indiske opningar. Partane sa seg nøgde med ein halv siger. Men så kom amerikanaren Bobby Fischer og vart verdsmeister i 1972 med «turbosjakk», det vil seia aggressive midtspel og den oppjaga stemninga som er karakteristisk for turbokapitalismen, skriv marxisten Østerberg.
Noko av det siste som skjedde i førre tusenår, var at Deep Blue sigra over verdsmeisteren Garri Kasparov i 1997, men Østerberg er teknologioptimist: «Datamaskinene kan avlaste oss fra den maskinmessige bruk av fornuften, slik at den særegne menneskelige tenkningen, kjennetegnet ved dømmekraft, åpenhet og lydhørhet, kan få bedre vilkår.»
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.
Fleire artiklar
Eva Vezjnavets, psevdonym for Svjatlana Kurs, blir sett på som ein av dei mest originale samtidsforfattarane frå Belarus, skriv forlaget.
Foto: Alenz Kazlova
Stort frå Belarus
Eva Vezjnavets skriv med fandenivaldsk sorg over heimlandet.
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Eit utval Tik-Tok-augneblinkar. Frå venstre Klassekampen-journalist Jo Røed Skårderud, som kallar seg Surjournalist, nyhendeprofilen Dylan «News Daddy» Page og Donald Trump som seier at han vil vurdere TikTok-forbodet.
Skjermdump
Nyhende ifølgje TikTok
Barn og ungdom føretrekkjer TikTok som nyhendekanal. Der opererer ferske nyhendeprofilar side om side med redaktørstyrte medium og propagandistar.
West German Film Director Werner Herzog, on the roof of the Festival Palace for the presentation of his film Where the Green Ants Dream at 37th International Cannes Film Festival, May 14, 1984, Cannes, France.
Foto: Michel Lipchitz / AP / NTB
Herzogs grenselause liv
Werner Herzog har levd eit vilt og romantisk liv, alltid klar til å ofre alt for kunsten.
Sunniva Gylver framfor Fagerborg kyrkje, der ho er prest i dag.
Foto: Svein Gjerdåker
Den nye biskopen i Oslo, Sunniva Gylver, lever i trua på at Jesus er Guds son.
– Eg talar med Gud nesten heile tida