Meksikanaren som fann opp ei mølle
Torre–Lasker, Moskva 1925. 25.Lf6!! Dxh5 26.Txg7 Kh8 27.Txf7 Kg8 28.Tg7 Kh8 29.Txb7 osb. (1–0).
Foto: Wikipedia
Han vart ein kultfigur i Sovjetunionen, ein publikumsfavoritt: ein sped gut med briller, i utsjåande og sjakkframtoning ein kombinasjon av Harry Potter og Fabiano Caruana. Men mest av alt: tynnkledd.
Carlos Torre, framleis berre 20 år gamal, visste ikkje kva som venta han då han gjekk ut av toget i Moskva i november 1925. Det var den fyrste store sovjetiske sjakkturneringa etter revolusjonen. Nikolaj Krylenko, sjefen for sjakken og ein av Stalins verste bødlar (sjølv drepen av regimet i 1938), skipa ein fantastisk sjakkfest med publikum i tusental. Krylenko henta Torre i ein lukka bil med varme og fekk kjøpt pelsjakke og pelshatt til den naudlidne meksikanaren. (Draumen om varme klede i den russiske vinteren er skildra på genialt vis i Gogols novelle «Kappa».)
Torre spela remis mot verdsmeister Capablanca frå Cuba og vann eit legendarisk parti mot eksverdsmeister Lasker frå Tyskland, som seinare skulle flykta til Sovjet med hjelp frå Krylenko. Det var i sigeren mot Lasker sjakkverda fekk sjå mølla: Kvit ofrar dronninga, men tårnet og lauparen til kvit held kongen fanga i ei mølle. Gjennom ei rad sjakkar vinn tårnet attende alt materiellet med gode renter.
Torre var den beste i sin generasjon, ein potensiell verdsmeister, då han forsvann frå sjakken. Han spela sitt siste parti i 1926.
Det var alt eg kunne seia då den meksikanske ambassaden i haust inviterte meg til sjakkpuben The Good Knight i Oslo for å gje publikum ein introduksjon til dokumentarfilmen Torre x Torre frå 2019. Den meksikanske filmskaparen og sjakkspelaren Juan Obregón var sjølv på plass i Oslo for å syna fram filmen han hadde arbeidd med i 25 år. Intervjua hans med meksikanarar som kjende Torre, er mest frå 1990-talet.
Torre levde 52 år utanfor organisert sjakk. Han fekk stormeistertittelen honorært i 1977, året før han døydde. Han var ein diskret, intelligent mann med nerveproblem. Han dyrka, med ein sigarettstump i munnen, filosofisk-religiøse grubleri utan noka klar retning. Torre var heilt uinteressert i sin eigen person som landets sjakkgeni. Han var venleg med alle og kunne spela remis etter to trekk om ein amatør spurde om eit parti.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal meister i sjakk.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Han vart ein kultfigur i Sovjetunionen, ein publikumsfavoritt: ein sped gut med briller, i utsjåande og sjakkframtoning ein kombinasjon av Harry Potter og Fabiano Caruana. Men mest av alt: tynnkledd.
Carlos Torre, framleis berre 20 år gamal, visste ikkje kva som venta han då han gjekk ut av toget i Moskva i november 1925. Det var den fyrste store sovjetiske sjakkturneringa etter revolusjonen. Nikolaj Krylenko, sjefen for sjakken og ein av Stalins verste bødlar (sjølv drepen av regimet i 1938), skipa ein fantastisk sjakkfest med publikum i tusental. Krylenko henta Torre i ein lukka bil med varme og fekk kjøpt pelsjakke og pelshatt til den naudlidne meksikanaren. (Draumen om varme klede i den russiske vinteren er skildra på genialt vis i Gogols novelle «Kappa».)
Torre spela remis mot verdsmeister Capablanca frå Cuba og vann eit legendarisk parti mot eksverdsmeister Lasker frå Tyskland, som seinare skulle flykta til Sovjet med hjelp frå Krylenko. Det var i sigeren mot Lasker sjakkverda fekk sjå mølla: Kvit ofrar dronninga, men tårnet og lauparen til kvit held kongen fanga i ei mølle. Gjennom ei rad sjakkar vinn tårnet attende alt materiellet med gode renter.
Torre var den beste i sin generasjon, ein potensiell verdsmeister, då han forsvann frå sjakken. Han spela sitt siste parti i 1926.
Det var alt eg kunne seia då den meksikanske ambassaden i haust inviterte meg til sjakkpuben The Good Knight i Oslo for å gje publikum ein introduksjon til dokumentarfilmen Torre x Torre frå 2019. Den meksikanske filmskaparen og sjakkspelaren Juan Obregón var sjølv på plass i Oslo for å syna fram filmen han hadde arbeidd med i 25 år. Intervjua hans med meksikanarar som kjende Torre, er mest frå 1990-talet.
Torre levde 52 år utanfor organisert sjakk. Han fekk stormeistertittelen honorært i 1977, året før han døydde. Han var ein diskret, intelligent mann med nerveproblem. Han dyrka, med ein sigarettstump i munnen, filosofisk-religiøse grubleri utan noka klar retning. Torre var heilt uinteressert i sin eigen person som landets sjakkgeni. Han var venleg med alle og kunne spela remis etter to trekk om ein amatør spurde om eit parti.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal meister i sjakk.
Fleire artiklar
Dyrlegen kjem
Joachim Cooder er kjend som perkusjonist frå fleire utgivingar saman med opphavet, Ry Cooder.
Foto: Amanda Charchian
Motellet til drøymaren
Joachim Cooder opnar dørene til sju musikalske rom.
Det kjæraste eg har? Min ser ikkje slik ut, men eg er ganske glad i han, ja.
Foto via Wikimedia Commons
Smørbutten min får du nok aldri
Ei flygande badstove skal få ny heim, sit det nokon inni alt?
Foto: Maren Bø
Badstovene tek av
Det er interessant korleis badstove inne kan vere så ut, mens badstove ute er så in.
Morgonfrisk fersking
«Ein kan kjenna seg frisk og sterk, vera åndsfrisk eller endåtil frisk som ein fisk, friskna til, verta frisk att frå sjukdomen og heilt friskmeld.»